Toch iets geleerd?!

Een bijdrage aan de blog, was van mijn kant weer eens hard nodig. Ik moet er deze dagen wel aan herrinerd worden, want anders liggen de prioriteiten bij werk (nieuwe functie), afwassen (geen personeel en geen automaat) en het afhandelen van allerhande documentatie en dergelijke om te zorgen voor een zo soepel mogelijke overgang.
Deze ochtend was ik voor het eerst met de Picasso die we tweedehands gekocht hebben op weg naar Terneuzen. Normaal rij ik dan de tunnel uit de afslag naar Dow op en dan een korte doorsteek naar Poort 1. Helaas, er waren werkzaamheden aan die korte doorsteek waardoor de weg opgebroken was en niet toegankelijk. Later bleek dat dit uitgelopen werkzaamheden van het weekend waren. Ik dus moest dus mee in de stoet naar poort 3 via een omweg van ~ 15 km! Na die omweg kwam ik bij poort 3, waar je met de auto op de site kunt en dan binnendoor naar poort 1. Voor mij ging die vlieger niet op, want ik was met een nieuwe auto, dus ik had nog geen autopas. Dus de auto geparkeerd en vriendelijk aan een norse/drukke bewaker gevraagd of ik zonder autopas de site op kon. NEE, maar de binnendoor weg naar poort 1 was wel open. Dus na die extra 5 km, was ik een ruime 30 minuten laten op het werk dan anders. Wat heeft ie dan geleerd, vraag je je dan misschien af?
Wel nu, ik heb mee hierover vanochtend niet opgewonden (dit in tegenstelling tot de rest van de Dow populatie), want ik weet uit de ervaring van de afgelopen twee en half jaar, dat je daar niets mee opschiet!

Lang leve de regels!

Tja sommige regelingen gaan mijn pet te boven. We kopen een auto, die staat klaar en wat is het volgende, je krijgt hem niet mee, want je bent geen persoon met een bestaand adres in Nederland. Denk je dat ik een grap maak, vergeet het maar! Maandag aan het eind van de ochtend gaan we bij de gemeente langs om ons weer in te schrijven. We hoeven ons nog net niet bij de vreemdelingen politie te melden, maar als ze het ons gevraagd zouden hebben zou het me niet verbaasd hebben. De vragenlijst die we moeten invullen is duidelijk gemaakt voor mensen die niet naar hun vaderland terugkeren... Goed we vullen alles in en dan duurt het 5 werkdagen voordat het verwerkt is. Vervolgens gaan we onze nieuwe bolide ophalen, de C1. Nou dat ziet er mooi uit, betaling is binnen, nu even ten naam stellen... Mevrouw is er ooit een probleem met uw rijbewijs geweest? Nee niet dat ik weet maar probeer het eens met het rijbewijs van mijn man, geen geluk, hetzelfde probleem doet zich voor. Navraag levert het antwoord, deze mensen hebben geen woonadres in Nederland, nee dat hebben we 2 uur geleden weer geregeld!!! Het synchroneren van de systemen zal toch zeker een dag of 5 kosten. Gelukkig komt de garage met de oplossing, ze schrijven de auto voor die paar dagen op hun naam en wij vertrekken blij met ons karretje, rijdt lekker overigens en als het moet passen we er met zijn 5-en in. Vrijdagmiddag gaan we terug, we hebben van de gemeente inmiddels de schriftelijke verklaring binnen dat we weer ons weer mogen vestigen... Duw de auto wordt afgemeld en we melden ons weer aan, nou dat had je gedacht dus niet.... Nee het synchroniseren kost toch nog wel een paar dagen, doorvragen naar de afdeling rijbewijzen levert op dat een mevrouw het systeem handmatig kan veranderen, uiteindelijk staat alles zoals het moet. Tja dat zijn nou weer de rare regels van Nederland. Om met de verkoper zijn opmerking te eindigen, zolang je alles volgens de regels doet loop je ergens tegenaan, je kunt maar beter criminele zaakjes doen dan is er niets aan de hand.

Afscheid nemen

Vandaag is de laatste schooldag voor Carmen en Kirsten, dat wil zeggen voor even dan... Dat betekent ook dat we afscheid nemen van een heleboel vriendinnen, vrienden en leerkrachten. De afgelopen twee en half jaar hebben Carmen en Kirsten veel geleerd, een ongelooflijk gevarieerd programma gevolgd en zijn verrijkt in culturele zin. Ze hebben er een hele mooie levenservaring bij en daarvoor zijn we de leerkrachten dankbaar. Vanmorgen was de laatste assembly, alle klassen van de lagereschool bijeen in de MPH (Multi Purpose Hall). Alle kinderen die weer naar nieuwe uitdagingen vertrekken kregen aandacht en kwamen voorbij in de vorm van een dia voorstelling. De Elementary Principal had voor iedere jaargroep een gedichtje waarbij werd aangegeven dat we vandaag wel afscheid nemen, maar dat onze paden zich in de toekomst zullen kruisen vanwege de verbondenheid. Zo meteen is de school uit en gaan de dames voor de laatste keer spelen met hun vriendinnetjes Bryanna (8), Kayla (6) en Ashley (5). Het is een aparte dag, want de kinderen vinden het afscheid nemen niet leuk, maar kijken wel uit naar Nederland.