Vrachtauto's, container en dozen

Woensdag 1 juli, het is zover vandaag komt de container die reeds al een dikke week in de haven van Rotterdam staat. De doune heeft alles vrij gegeven, blijkbaar wilden ze toch nog wel even bekijken wat er zoal uit zo'n land komt, maar onze import, oh nee eigendommen mogen Nederland weer in.
De eertse verhuizers zijn er al om 7 uur, de grote 40 foot container arriveert niet veel later. Dan is het wachten op de voorman die uit Den Haag komt en waarbij blijkbaar de Tomtom niet het juiste adres had??? Rond 8 uur is de ploeg compleet, met 5 man sterk laden ze de container binnen 3 uur uit, gelukkig pakken ze al veel buiten uit zodat meubels vrijwel direct op hun plaats gezet kunnen worden. Rond 12 uur rijdt de container schoon geveegd en wel de straat weer uit en lijkt het in huis wel een soort pakhuis van dozen. Doordat Aram reeds in India een kleurcode systeem met stikkers had gemaakt, staat het merendeel van de dozen wel meteen op de juiste plek. Nadat alle meubels een beetje zijn uitgepakt, de bedden weer in elkaar zijn gezet en de lunch genuttigd is beginnen we met het uitpakken van enkele dozen in de keuken.
Rond 3 uur zit het werk van de mannen uit Denhaag, de internationale verhuizers, er weer op. Met een kleine vrachtwagen volgeladen met papier en karton keren zij terug. Morgen komen 2 mannen van de lokale firma terug voor het verder uitpakken en meehelpen.
De moeilijkste tijd na een verhuizing is weer aangebroken, waar moet alles zijn plaatsje krijgen. Daar zullen we de komende weken nog wel zoet mee zijn.

Toch iets geleerd?!

Een bijdrage aan de blog, was van mijn kant weer eens hard nodig. Ik moet er deze dagen wel aan herrinerd worden, want anders liggen de prioriteiten bij werk (nieuwe functie), afwassen (geen personeel en geen automaat) en het afhandelen van allerhande documentatie en dergelijke om te zorgen voor een zo soepel mogelijke overgang.
Deze ochtend was ik voor het eerst met de Picasso die we tweedehands gekocht hebben op weg naar Terneuzen. Normaal rij ik dan de tunnel uit de afslag naar Dow op en dan een korte doorsteek naar Poort 1. Helaas, er waren werkzaamheden aan die korte doorsteek waardoor de weg opgebroken was en niet toegankelijk. Later bleek dat dit uitgelopen werkzaamheden van het weekend waren. Ik dus moest dus mee in de stoet naar poort 3 via een omweg van ~ 15 km! Na die omweg kwam ik bij poort 3, waar je met de auto op de site kunt en dan binnendoor naar poort 1. Voor mij ging die vlieger niet op, want ik was met een nieuwe auto, dus ik had nog geen autopas. Dus de auto geparkeerd en vriendelijk aan een norse/drukke bewaker gevraagd of ik zonder autopas de site op kon. NEE, maar de binnendoor weg naar poort 1 was wel open. Dus na die extra 5 km, was ik een ruime 30 minuten laten op het werk dan anders. Wat heeft ie dan geleerd, vraag je je dan misschien af?
Wel nu, ik heb mee hierover vanochtend niet opgewonden (dit in tegenstelling tot de rest van de Dow populatie), want ik weet uit de ervaring van de afgelopen twee en half jaar, dat je daar niets mee opschiet!

Lang leve de regels!

Tja sommige regelingen gaan mijn pet te boven. We kopen een auto, die staat klaar en wat is het volgende, je krijgt hem niet mee, want je bent geen persoon met een bestaand adres in Nederland. Denk je dat ik een grap maak, vergeet het maar! Maandag aan het eind van de ochtend gaan we bij de gemeente langs om ons weer in te schrijven. We hoeven ons nog net niet bij de vreemdelingen politie te melden, maar als ze het ons gevraagd zouden hebben zou het me niet verbaasd hebben. De vragenlijst die we moeten invullen is duidelijk gemaakt voor mensen die niet naar hun vaderland terugkeren... Goed we vullen alles in en dan duurt het 5 werkdagen voordat het verwerkt is. Vervolgens gaan we onze nieuwe bolide ophalen, de C1. Nou dat ziet er mooi uit, betaling is binnen, nu even ten naam stellen... Mevrouw is er ooit een probleem met uw rijbewijs geweest? Nee niet dat ik weet maar probeer het eens met het rijbewijs van mijn man, geen geluk, hetzelfde probleem doet zich voor. Navraag levert het antwoord, deze mensen hebben geen woonadres in Nederland, nee dat hebben we 2 uur geleden weer geregeld!!! Het synchroneren van de systemen zal toch zeker een dag of 5 kosten. Gelukkig komt de garage met de oplossing, ze schrijven de auto voor die paar dagen op hun naam en wij vertrekken blij met ons karretje, rijdt lekker overigens en als het moet passen we er met zijn 5-en in. Vrijdagmiddag gaan we terug, we hebben van de gemeente inmiddels de schriftelijke verklaring binnen dat we weer ons weer mogen vestigen... Duw de auto wordt afgemeld en we melden ons weer aan, nou dat had je gedacht dus niet.... Nee het synchroniseren kost toch nog wel een paar dagen, doorvragen naar de afdeling rijbewijzen levert op dat een mevrouw het systeem handmatig kan veranderen, uiteindelijk staat alles zoals het moet. Tja dat zijn nou weer de rare regels van Nederland. Om met de verkoper zijn opmerking te eindigen, zolang je alles volgens de regels doet loop je ergens tegenaan, je kunt maar beter criminele zaakjes doen dan is er niets aan de hand.

Afscheid nemen

Vandaag is de laatste schooldag voor Carmen en Kirsten, dat wil zeggen voor even dan... Dat betekent ook dat we afscheid nemen van een heleboel vriendinnen, vrienden en leerkrachten. De afgelopen twee en half jaar hebben Carmen en Kirsten veel geleerd, een ongelooflijk gevarieerd programma gevolgd en zijn verrijkt in culturele zin. Ze hebben er een hele mooie levenservaring bij en daarvoor zijn we de leerkrachten dankbaar. Vanmorgen was de laatste assembly, alle klassen van de lagereschool bijeen in de MPH (Multi Purpose Hall). Alle kinderen die weer naar nieuwe uitdagingen vertrekken kregen aandacht en kwamen voorbij in de vorm van een dia voorstelling. De Elementary Principal had voor iedere jaargroep een gedichtje waarbij werd aangegeven dat we vandaag wel afscheid nemen, maar dat onze paden zich in de toekomst zullen kruisen vanwege de verbondenheid. Zo meteen is de school uit en gaan de dames voor de laatste keer spelen met hun vriendinnetjes Bryanna (8), Kayla (6) en Ashley (5). Het is een aparte dag, want de kinderen vinden het afscheid nemen niet leuk, maar kijken wel uit naar Nederland.

Extreme arbeid

In India is arbeid goedkoop, dat resulteert in het creëren van banen waar we in Nederland dergelijke functies alleen vinden in de meest bizarre omstandigheden. Bizar kan in dit geval tweeledig worden uitgelegd, enerzijds zeer luxueus en anderzijds ongelooflijk mens onteerend. Twee voorbeelden hiervan;

1. Mumbai is een stad waar het stoffig is, maar eenmaal per jaar trekt de moesson voor drie maanden over de stad heen. Hiervoor is een riolering aanwezig, momenteel wordt er ook naarstig nog verbeterd aan dat systeem. Maar wat gebeurd er als er veel vuil op straat ligt en je afvoer diep en breed is dan vult dat zich in 9 maanden redelijk op met vuiligheid. Dat komt de afvoer van water niet ten goede, dus dat moet worden schoongemaakt. Dit gebeurt door mensen, momenteel zie je overal stoepen waarvan de putdeksels op zijn en er metalen bakken uitgetild worden die dan weer door een ander persoon worden geleegd op een grote hoop.
2. De lift is bij ons een gemak om geen trappen te lopen, dat is hier ook het geval. Maar een lift knopje indrukken dat kom je in de Westerse wereld alleen tegen als je in een ongelooflijk prijzig hotel verblijft en wellicht als je in het meest luxueuze appartementen complex woont. Wij woonden niet overdreven luxueus, maar hadden wel een lift boy, Radju. Een hele leuke aardige en behulpzame jongen, spreekt inmiddels steeds beter woordjes Engels en regelt ook bepaalde kleine dingen zoals de krant.

Bijgevoegd een foto van Carmen en Kirsten met Radju, bij de lift natuurlijk.

303 dozen

Ons huishouden is weer eens ingepakt, alles zit in 303 dozen. Niet allemaal van hetzelfde formaat, de boekendozen zijn de kleienere, de piano is de grootste en ook de zwaarste! Deze laatste is zelfs in een houten bekisting gegaan zo ook een tweetal andere kunststukken die we graag weer heelhuids terug zien. Niet dat we de overige eigendommen niet waardevol vinden, maar sommige daarvan zijn makkelijker vervangbaar. Morgen zal alles worden overgepakt in de zeecontainer, een grote (40 foot). Als alles volgens plan verloopt gaat de container volgende week maandag de boot voor zijn 21 daagse tocht naar Rotterdam . Een en ander zal afhangen van 'customs' alhier, er zijn 5 werkdagen nodig om een container het land uit te krijgen, je zou toch verwachten dat iets een land uitkrijgen niet veel papierwerk met zich meebrengt, maar dat zal wel mijn simpele gedachte zijn...
Bijgevoegd een aantal foto's van ons huis voor de verhuizing, tijdens en nadat alles weg was. Wij zijn inmiddels in de afscheids 'mode' beland.

Inpakken

Terwijl de wolken zich beginnen samen te pakken en steeds zwaarder worden gaan we er nog even vanuit dat de regen zich nog een aantal dagen niet laat zien. De luchtvochtigheid is al duidelijk aan het stijgen en daarmee ook de kans op schimmel bij onvoldoende ventilatie. Dit is dan ook de reden dat wij onze spulletjes zo snel mogelijk in de container de zee op willen hebben, want hoe minder het blootgesteld wordt aan die luchtvochtigheid hoe beter. Vorig na onze 8 weken afwezigheid en het aanlaten van ventilatoren, airconditioning en een lieve schoonmaakster die wekelijks alles naliep, vonden we nog steeds een substantiële hoeveelheid blauw uitgeslagen 'dingen'. Dus zijn we drie weken voor vertrek begonnen met verhuizen. Al met al is de verwachting dat de verhuizing zo'n 60 dagen gaat duren! We wonen nu in een 'service' appartement van het Grand Hyatt. Op 8 juni vliegen w naar Brussel vanwaar we naar Bergen op Zoom gaan om daar dan ook weer in een 'service' appartement te wonen. We moeten immers wachten tot de container in Nederland is en dat alles is ingeklaard. We geven regelmatig af op de bureaucratische werkwijze van de Indiërs, papiertje hier, formuliertje of 3 daar, maar vrezen dat Nederland niet onder doet! We weten nu al dat een air-container via de snelste route er zeker 1,5 week over doet om door de douane heen te komen. Die snelle route is dan ook weer afhankelijk van het aanleveren van de juiste papieren... Afijn dat voor later, nu eerst hier. Afgelopen zaterdag zijn we onze eerste kleine verhuizing begonnen, alle spullen die we in de air-container willen stoppen en alles dat in de handbagage mee gaat is verhuisd naar ons nieuwe onderkomen. Gisteren zijn ze begonnen ons huis in Quantum Park in te pakken, helaas niet letterlijk dat zou een stuk makkelijker zijn. Inmiddels is de woonkamer grotendeels tot doos geworden en zullen vandaag de slaapkamers veranderen in dozen. Het blijft een raar idee al je eigendommen ingepakt te zien worden en naar we verwachten straks ook weer uitgepakt. Gelukkig zijn container schepen niet echt piraat gevoelig! We gaan de komende dagen vrolijk verder en hopen dat alles op donderdag in de vrachtwagen zit. Dan wordt het naar het 'warehouse' gereden om overgepakt te worden in de container, die kan namelijk niet bij ons de straat inrijden!
Wordt vervolgd...

Een goede impressie van Mumbai

Recentelijk heeft de heer Tony Papa van het bedrijf Conceptually Speaking een promotie film voor school gemaakt. Daarnaast heeft hij tijdens zijn verblijf in Mumbai ook beelden op straat gemaakt, zie hieronder hoe hij Mumbai weergeeft. Aram en ik vinden het een zeer waarheidsgetrouwe weergave van deze aparte stad.

Klik op de volgende link:
http://www.facebook.com/v/60496458868

Swim gala

1 Mei, de dag van de arbeid. In veel landen een vrije dag, zo ook in India. School maakt daar handig gebruik van om een speciale dag te plannen, dan kunnen ook veel vaders bij de festiviteiten aanwezig zijn. Het 'swimgala' was gepland voor vandaag. Dit is de afsluiting van de zwemlessen die de kinderen tijdens hun PE lessen in het afgelopen schooljaar kregen. Het is een feestelijke, gezellige en niet competatieve afsluiting. Er waren enkele drijvende opblaasspeeltuigen in het zwembad gelegd. De kinderen klommen hier overheen. Daarnaast lieten ze zien wat ze geleerd hadden, de schoolslag, borstcrawl en rugslag kwamen voorbij op het niveau dat bij je past. De kinderen genoten om dit aan de ouders te laten zien, menig ouder had graag een duik in het zwembad willen nemen, de zon brand er flink op los, maar dat mocht de pret niet drukken.

Stemmen en koninginnedag

Vandaag was het dan zover voor een deel van de staat Maharastra, een groot gedeelte van de stemmers woont in Mumbai en die gingen naar de stembus. Het grote contrast, in het land waar de handkar nog steeds dienst doet wordt electronisch gestemd. Zoals Aram al een discussie had met collega's hierover kan dat nooit papierloos zijn! Immers lijsten met keisgerechtigden erop zijn niet digitaal. Maar dat even terzijde. Om te kunnen stemmen is geen gemakkelijke opgave, je moet een stempas hebben en die kun je alleen maar aanvragen daar waar je ingeschreven staat. Nou dat lijkt makkelijk, maar ja als je verhuisd kunnen er makkelijk een aantal jaren overheen gaan voordat je naar die plaats bent overgeschreven! Om iedereen de kans te geven te gaan stemmen wordt die dag tot vrije dag bestempeld, met dien verstande dat het eigenlijk totaal 'not done' is als je kantoor toch open is! Wij hebben ons personeel de kans gegeven te gaan stemmen, dat hebben ze ook allemaal gedaan, dit kun je zonder te vragen controlleren, want iedreeen die heeft gestemd kreeg op zijn middelvinger nagel een streep met een soort lak die er niet meteen weer af kan. De beroemdheden stonden de dag erna op de voorpagina demonstratief met hun middelvinger omhoog.
Gelukkig zijn de verkiezingen zonder oproer verlopen, de overheidsinstanties waren op rellen voorbereid, maar de grote hoeveelheid politie, leger en bijzondere 'toepen' hebben effect gehad. Helaas was de opkomst voor Mumbai en omstreken niet hoog, minder dan 50% heeft de gang naar de stembus gemaakt. De uitslag wordt pas half mei verwacht, dan heeft het hele land in fases gestemd! Exit polls zijn verboden.
Zelf haden we heel patriotisch de Nederlandse vlag bij de voordeur gehangen, kleine hints als oranje stropdas, rood/wit/blauw & oranje ketting en sjaal met tulpen droegen bij aan ons gevoel voor koninginnedag. 's avonds naar het feestje van het consulaat, maar net voor vertrek lezen we op NU.NL van de tragische aanslag in Apeldoorn. Toch maar afgezakt naar het zuiden, het feest ging in minder feestelijke stemming toch door. We hebben ons weer tegoed kunnen doen aan bitterballen, frikandellen, poffertjes, oranjebitter, kaas en alles wat we vorige week ook hebben kunnen eten! Het was gezellig, immers je komt die mensen tegen die met enige regelmaat bij de NL activiteiten tegenkomt. Altijd leuk en gezellig om weer even bij te kletsen. Wij hebben van verschillede mensen reeds afscheid genomen, de kans dat we ze de komende 5 weken nog zien is minimaal. Maar de wereld is klein, je kunt elkaar zomaar weer tegenkomen.

Stimuleren van de economie

Afgelopen week zijn we met ons gezin een weekje naar Nederland geweest. Geen vakantie, maar hard werken. Aram ging van maandag tot en met woensdag naar Zwitserland voor de 'lock down' tussen Dow en Rohm and Haas. Masjka kon met de kinderen verblijven in pension van de Eijnden in Wouw! Door een technisch mankemet aan het vliegtuig hebben we drie uur hier in Mumbai stil gestaan, dus Aram had al zijn aansluitingen vanuit Brussel gemist en Masjka kwam een beetje gaar aan in Wouw. Maar gelukkig was het schitterend weer, konden de kinderen lekker buiten spelen en kon ik wat bijkletsen met Marlinda. Dinsdag meteen gaan orienteren op een badkamer, via Marlinda bij een specialist in Steenbergen uitgekomen. Ook nog geïnformeerd naar auto's, een kleintje en een gezinsbak. Woensdag zijn de kinderen bij opa en oma Cramer gaan logeren, ikzelf had nu de mogelijkheid in Bergen te winkelen voor die dingen die nog mee terug zouden gaan naar India. Donderdag stond in het teken van scholing, we hebben twee scholen bezocht, degene waar Carmen ooit al 1,5 jaar op heeft gezeten blijft de school waar de kinderen naar toe zullen gaan. Nog bij verschillende garages langs voor auto's, nog een andere badkamer specialist bezocht en 's avonds het internet weer afgestruind op auto's. Vrijdag mag de geschiedenisboeken ingaan van de stimulering der economie, we hebben een badkamer aangekocht, een bed, kast en nachtkastjes en nog geen 24 uur later ook nog een auto (een rode citroen C1). De kinderen hadden wel het idee van vakantie, die hebben 5 heerlijke dagen gehad, met dank aan Marlinda en opa en oma. Zondag vlogen we weer terug naar huis, moe maar voldaan en wetende dat we ons begin juni ons over een aantal zaken niet druk hoeven te maken.

Embracing India, Bihar flood relief

Op 18 augustus 2008 is, mede door zware monsoon regens, een deel van Bihar (provincie in Noord India) zwaar geroffen door over- stromingen. Doordat een dam is doorbroken is de loop van de Kosi rivier gewijzigd, meer dan 2,5 miljoen mensen werden getroffen, het dodental wordt geschat op 1000. Bihar is één van de armste staten van India. De ramp krijgt in het nieuws geen aandacht meer, immers er is geen nieuwswaarde meer. Maar de bewoners van deze streek hebben nog veel hulp nodig.
ASB en met name de leerlingen van het voortgezet onderwijs zijn zich daar van bewust en organiseerden o.a. een benefiet avond. Een avondvullend programma met professionals en amateurs varierend van dans, zang en acrobatiek. De leerlingen hebben hun doel gehaald, $60.000 voor Bihar. Wij genoten van het programma, Kirsten met de KG kindjes trad op met Jai Ho en de juffrouwen van Carmen en Kirsten dansten de sterren van de hemel in een Bollywood dans. Daarnaast was er een acrobatische groep die met een doort totempaal allerlei toeren uithaalde, Zang ensambles, verschillende bandjes en authentieke muziek en dans van het land.

Laatste schooldag

Vandaag was het Orla's laatste schooldag, raar idee dat ze nooit meer naar Windchimes zal gaan, waarschijnlijk zich er niets meer van herinnert. Het Indiase schoolsysteem verschilt nogal van wat wij gewend zijn. Ten eerste is de juiste schoolkeuze van belang, dus een privé school, daarnaast is de kwaliteit van belang, met andere woorden hoe kan ik zorgen dat mijn kind straks naar de beste universiteit kan. Dat betekent dat leren en testen van het allergrootste belang zijn. Met leren kun je dus al niet vroeg genoeg beginnen, vorig jaar kreeg Orla al letters en cijfers aangeboden. Daar werd dit jaar in nursery vrolijk mee verder gegaan. Zelfs op deze peuterschool zijn er al Parent-Teacher conferences, ergens in oktober hadden we de eerste, Orla had toen nog regelmatig geen in om naar school te gaan en mijn devies was en is op drie jarige leeftijd moet je spelen op school. Dat je door dat spelen bepaalde dingen leert is mooi meegenomen. We kregen toen te horen dat Orla het alfabet nog niet zo goed kende en of we dat thuis wilden oefenen. Aram en ik knikken tegenwoordig gewoon ja, maar hebben er thuis onze eigen ideeën op na gehouden. Afgelopen vrijdag hadden we de laatste dag en weer waren de de alfabet letters een minpunt op haar rapport evenals het feit dat ze hulp nodig heeft bij het tellen. Tja Orla is met heel veel plezier naar school geweest sinds Januari, ze kan het ABC zingen ze kan in twee talen tellen, maar slaat nog wel eens een nummer over of noemt het tweemaal. Ze is een gezellig en sociaal kind dat veel met kindjes in de klas speelt. Ze kan geconcentreerd werken, heeft een goede grove en fijne motoriek. Al met al een hele gezellige grapjesmakende tweetalige peuter. Ik kon het niet nalaten te zeggen dat de ideeën in ons land toch wel iets anders zijn op pedagogisch vlak dan in India. Al met al heeft ze een leuke tijd gehad op Windchimes.
Als iemand zich afvraagt waarom nu al vakantie, dat is eenvoudig. In India lopen de temperaturen nu op naar zomerse waarden, ver boven de 30°C, dus dat is een goede tijd voor vakantie. Begin Juni als de school weer begint komt ook de moesson met al zijn regen weer over het land heen trekken. Maar ja begin juni vertrekken wij voorgoed en anders had Orla op ASB kunnen beginnen, ze was dus na bijna twee jaar Windchimes zo wie zo klaar met het Indiase syteem.

100 rode rozen

Vandaag waren we 100 maanden getrouwd. Dit hebben we gevierd met een lekker diner in een gezellig restaurant met goed en lekker eten. Aram kwam thuis met een boeket van 100 rode rozen!

Disneyland foto's

Verrassing

Na 5 dagen stad was er de verrassing. De dames waren al vanaf maandag aan het raden wat de verrassing zou zijn, ze mochten ook letter raden van het woord. Woensdag ochtend aan het ontbijt konden aan de hand van d.s.eyla.d en het vragen van de 'n' het woord maken. Wat een enthausiasme toen ze door hadden dat we nog drie dagen naar de prinsessen zouden gaan. We hebben vele attracties driemaal gedaan, alleen de achtbaan in het donker was te donker en dus geen succes voor papa, Carmen vond het diep in haar hart ook niets, maar de laatste dag wilde ze nog stoer doen, maar ja papa ging echt niet mee, die vond het veel te eng!
Het vuurwerk op vrijdagavond was magisch, Orla lag inmiddels lekker in de buggy te slapen, want die heeft nog angst voor alles wat met het woord vuur begint.
We hebben drie fantastische dagen gehad, iedereen genoot, de foto's spreken voor zich!
Voor de goede orde geen enkel kind had last van zere voeten, benen of moeheid, papa en mama waren afgebrand na drie dagen lopen! Al met al een hele fijne week en mooie herinnering.

Hong Kong werk & privé

We waren in Hong Kong vanwege de spring break van school. Maar ook een beetje omdat mijn werkgever (Aram schrijft weer eens) het nodig vindt om, ontspanning buiten India, te sponsoren, dit is overigens geen overbodige luxe. Diezelfde werkgever heeft een kantoor in Hong Kong, maar omdat je binnen Dow op dit moment nauwelijks mag reizen, en voor interne bezoeken al helemaal niet, zou ik daar dus officieel nooit komen. Ik vind het echter leuk om in de verschillende plaatsen waar we op vakantie zijn, een Dow kantoor te bezoeken. Zo was ik ooit in het kantoor in Kopenhagen, gevestigd in een villa van 3 verdiepingen.
Een reden om langs te gaan, en een contact persoon is altijd wel gevonden. Dus ook deze keer heb ik een halve dag gewerkt, en nieuwe mensen ontmoet. Het kantoor in Hong Kong is niet groot (~ 100 man) maar heeft een schitterend uitzicht. Door dit ruim van te voren in te plannen, lukt het altijd wel om de familie niet te laten lijden hieronder. Deze keer heeft de familie me opgehaald aan het einde van mijn (halve) werkdag en zijn we doorgereden naar de Peak tram (zie foto), hebben over Hong Kong uitgekeken en gedineerd in een restaurant rond het thema "Forrest Gump". Een geslaagde dag die begonnen was met het bezoek van markten in de directe nabijheid van het Hotel, die we nog wel apart zullen beschrijven. Het grappigste moment van de dag was boven op het uitkijkpunt "de peak tower". Ik was aan het filmen (dus het moment ligt ook vast) loopt door mijn beeld Kavish (~ 5 jaar en klasgenoot van Kirsten) die zegt "hi Kirsten", waarop Kirsten terug zegt "hi Kavish". Dus als verbaasde ouder, vraag je dan of ze wist dat Kavish ook naar Hong Kong zou gaan. Ja hoor!! Daar hadden ze het in de laatste lunch break nog over gehad. Dus Kirsten vond het heel grappig, maar echt verbaasd was ze niet!
Eerlijkheid gebied te zeggen, dat ik ook drie avonden heb gewerkt vanuit de hotelkamer, met name vanwege een aantal vergaderingen die door de nieuwe functie en de overname van Rohm and Haas niet anders gapland konden worden. Dit mocht de vakantie stemming drukken, dus was over het algemeen de balans goed op orde, al zeg ik het zelf :-) .

Markten

Naast het hotel lag de 'birdstreet' de mooiste Chineese kooitjes zijn er te vinden evenals een groot aantal zangvogeltjes. Met name de Chineese mannen zijn dol op deze beestjes en lopen te pronken met hun vogeltjes.
Haaks op de vogelstraat is de bloemenstraat. Een hele straat vol bloemen winkeltjes en veel emmers vol met bloemen op de stoep. De bloemknoppen zijn bij de tere bloemen of de dure per kop verpakt in een zacht schuim zodat je thuis hele mooie rozen hebt staan. Het teken van lente en pasen, de hyacinth zagen we ook, tja als je geen bollen ziet ga je ze echt waarderen.
Onze markt ochtend vervolgde zich naar de Jade markt, een 400 stalletjes bij elkaar in een gebouw. Werkelijk iedere varieteit en kwaliteit is er te krijgen. Aangezien ik geen kenner ben kun je je hier flink laten oplichten. Dus toen de prijs naar mijn mening iets teveel zakte heb ik er maar een kettinkje aan toegevoegd en ben op de prijs blijven steken die ik had genoemd voor de eerste ketting, een soort van 2 voor de prijs van 1. Het missie no no need to ask boss was niet van de lucht, en na boss nr. 1 kwam boss nr. 2, maar ik hield voet bij stuk en heb regelmatig aanstalten gemaakt weg te lopen. Uiteindelijk heb ik het voor de prijs die ik ervoor wilde betalen meegekregen. Tot slot zijn we over de ladies markt heengelopen, hier vonden we de mooie Chineese jurkjes voor Carmen, Kirsten en Orla. Waar we uiteidelijk ook nog Chineese schoentjes bij hebben gevonden.

Ocean Park

We hadden de weerberichten van tevoren wel bekeken, maar die voorspelden zo wie zo niet zulk goed weer in de eertse helft van de week. Zaterdag en zondag vielen mee, met name bewolking, maar maandag ochtend kwam het met bakken uit de lucht. De taxichauffeur die ons naar Ocean Park moest brengen verklaarde ons voor gek, met dit weer lopen door een pretpark! Daar aangekomen dan toch maar eerst regencape's gekocht en natuurlijk zodra je die in je handen hebt klaart het weer op, pas toen we 's middags weg gingen kwamen er nog wat druppels!
Zoals de naam al zegt ligt het aan de oceaan, ze hebben een mooi aquarium, er is een dolfijnen show en er wonen meer dieren, waaronder ook de Pande beer, Giant Panda. Van Kirsten kregen we les in 'extinct' (bijna uitgestorven, want daar leert ze momenteel over, vel dieren die we gezien hebben zijn extinct, maar ze kan ons ook veel vertellen over hun 'habitat' (leefomgeving). De wijze lessen werden beloond met Ping Ping, onze eigen knuffel panda. De familie Panda is compleet met een 'Red panda en een Giant panda' in huis.
De dolfijnen vlogen mooi door de lucht, de vissen in het aquarium groot, de kabelbaan naar de andere bergpunt van het park had een geweldig uitzicht, de kinderen genoten al met al een zeer geslaagde dag.

De kunst van het thee zetten

We hebben vakantie, dat moet tegenwoordig een goede mix worden van cultuur en speeltuinen. Het gemopper is niet van de lucht als de dames een stuk door een stad moeten lopen. Wanneer ze net zoveel lopen of meer in een omgeving die hun wel aanstaat hoor je ze niet! Aram en ik houden stug vol, dus het 'tot boring' uitgeroepen museum over de geschiedenis van Hong Kong werd toch bezocht, op de woorden moest terug gekomen worden, het was bijzonder 'leuk'. Gelukkig snappen conservators tegenwoordig dat ze het aantrekkelijk moeten maken als ze kinderen willen bereiken!
De stad is gebouwd op een aantal rotseilanden, die kun je dan ook per ferrie bereiken, dat werd gewaardeerd, het stuk lopen daarna om de enkele historische overblijfselen en de vele wolkenkrabbers te bekijken leidde tot zere benen. Na het beklimmen van een berg, kwamen we aan bij het thee museum. In de gallerie konden we genieten van een kopje thee, gezet volgens de Chineese wijze. Wat een mooie ceremonie, alles wordt mooi heet gemaakt, de thee wordt eerst een keer 'geblancheerd', daarna is het tijd voor het maken van het potje thee, dat dan weer wordt overgegoten in een kannetje waaruit je dan je thee schenkt. Carmen en Kirsten hadden een dansende bloemen thee. Een grote gedroogde jasmijn bloem wordt in een glas gedaan, water erop en wachten tot de bloem ontluikt uit zijn slaap. Het maken van de thee vonden ze interresanter,ondanks dat de smaak niet te sterk was hebben we nog geen theedrinkers.
Na dit alles naar de speeltuin, goed plan, de cathedraal, minder goed plan en het winkelcentrum, de Starbucks ijschocoladedrank viel in goede aarde.

Festival of Nations

Een jaarlijks terugkerende dag op ASB (American School of Bombay) is FON (Festival of Nations), alle leerlingen kunnen dan een stukje van hun eigen cultuur laten zien en zo wordt de saamhorigheid tussen alle culturen in school weer eens duidelijk. Dit jaar zijn er 50 nationaliteiten vertegenwoordigd, het is een mooi gezicht. Soms zou je je erover kunnen verbazen dat een Cacausian bij de Chinezen loopt of een Aziaat bij de Nederlanders, veel kindern hebben meerdere nationaliteiten veroorzaakt door het huwelijk van de ouders of door de geboorte van een kind in een ander land. Onze dochters zijn helemaal Nederlands, maar Bryanna (Carmen's beste vriendin) is geboren in Hong Kong, heeft een Canadeese moeder en een Amerikaanse vader, zij heeft de afgelopen drie jaar voor alle drie de landen een keer meegelopen.
De dag begon met een uur aan optredens uit enkele landen, India gaf een mooie Rajastani dans, de Fransen hadden een heerlijk stukje Natoinalisme in elkaar gezet, maar klapstuk op vuurpijl van alles waren de KG-ers, Kirsten heeft met al haar jaargenootjes de 'Jai Ho' dans weer opgevoerd, dit keer kon papa hem dus ook in het echt aanschouwen. Hij is de afgelopen weken thuis vele malen gedanst, dus de pasjes wist ze perfect, en het was duidelijk dat ze genoot van het feit dat ze op het podium stond.
De rest van de dag konden de kinderen genieten van allerlei activiteiten, het maken van vlaggen, het zingen van liedjes en het genieten van de nationale lekkernijen die de ouders mee hadden gegeven. Aan het eind van de dag mocht iedereen de parade lopen. Ieder kind loopt dan met zijn land mee het podium op om zich te tonen. Nederland was dit jaar goed vertegenwoordigd, 14 kinderen, met veel oranje en vier kindjes in iets meer traditioneels.
Aan het eind van de dag begon de spring break, wij gaan een weekje naar Hong Kong, eerst de stad bekijken en dan nog een aantal dagen naar Disney, daarover dus meer...
Nu eerst nog een foto van de Nederlandse groep.

Onze Bollywood ster

Op de muziek van de film 'Slumdog Millionaire' opende Kirsten samen met de kindjes van haar klas de sportdag. Geniet van ons dansende bollywood meisje.


Sorry voor het ernstig bewegende beeld, de moeder stond op een beweegbare tribune waarop alle ouders aan het dansen waren!

De Goan danseres

Orla had uitvoering van haar school, we werden getracteerd op een programma dat ons qua dans door India voerde. Orla deed met 2 andere kindjes van haar klas de Macarenah, een dans uit Goa. Dit is een oude Portugese kolonie in India, ten zuiden van Mumbai op ongeveer 45 minuten vliegen. Geniet van ons dansende meisje!

TERUG: zelfde werkgever, een nieuwe baan

Een aantal van onze lezers weten het al, maar wij gaan TERUG naar Nederland! Wij zullen Mumbai in Juni van dit jaar, als het schooljaar erop zit, de rug toe keren.
We zullen dan terug keren naar ons huis in Halsteren. Er is mij een drietal weken geleden een baan in Terneuzen aangeboden. De aankondiging bij DOW heeft een tijdje op zich laten wachten, maar gisteren (US tijd) is een E-mail verstuurd aan de hele Supply Chain organisatie, met de nieuwe taakverdeling. Ik ga in die nieuwe organisatie leiding geven aan de Marine organisatie in Europa. Officieel ben ik dan Europe Marine Mode Operations Leader. Ik mag alles rond de "bootjes" gaan begeleiden.
Elke verhuizing heeft positieve en negatieve elementen en impact op alle gezinsleden. Zeker als het een verhuizing over een afstand van een kwart wereld betreft. Op de korte termijn levert dat dus zeker nog genoeg stof op om over te bloggen!!

Twee uitersten

Daar zijn we weer! Na een lange tijd het schrijven aan Masjka overgelaten te hebben. Doe ik weer eens een bijdrage. De laatste blog, van mijn hand over mijn verjaardag, is al weer meer dan een maand geleden. Veel van mijn tijd gaat tegenwoordig zitten in het opkrikken van mijn golfvaardigheden in een land dat twee grote voordelen heeft voor golfers:

1. Het weer is altijd goed! (Dat wil zeggen 's morgens vroeg en niet in de monsoon)
2. Er zijn heel veel handen die willen helpen. Dus je speelt met een caddie en een ballen jongen die ver vooruit staat om te kijken waar je bal nu weer landt. Aangezien dit alleen een kostenfactor arbeid heeft. Kost dit weinig.

Echter hoe kun je de baan op? Een tweetal keer had ik gespeeld met iemand die lid is van de 'Wellingdon Sports Club', een duidelijk overblijfsel van het 'Raj-tijdperk'. Maar de andere keren speelde ik 's morgens vroeg (bij zonsopgang) met iemand die zelf ook geen lid is. Dat kon dus niet lang goed gaan en inmiddels zijn de regels aangescherpt en worden beter gehandhaafd.
Dus zat er niets anders op dan lid te worden, en dat kon eenmalig voor 12 weken in een kalender jaar. Je moet alleen door de "ballotage". Dat betekent een formulier en een handtekening van een gewoon lid (voor het leven) of een lid voor 10 jaar. Wat inhoudt dat je iemand moet kennen die lid is op die voorwaarden, dus een Indier en iemand buiten de expat gemeenschap. Toen die gevonden was, moest die mij nog introduceren bij een committee member en dan is de procedure rond. Terug in Nederland zal ik wel ervaren hoe Nederlandse golfclubs ermee om gaan. Maar ik vond dit een uiterste. Verbaasd was ik dan ook dat ik vervolgens een lidmaatschaps nummer kreeg, waarmee ik overal in de club kan betalen en een kaartje om mijn refenrentie handtekening op te zetten (en die van de familie) die ik maar een keer weer in moest leveren. Een regeling die waarschijnlijk niet misbruikt wordt als 'ons ons kent'!?

The gallery of Influential People!

Queen Beatrix of Orange, Franklin Roosevelt, Galileo Galili, Leonardo da Vinci, Thomas Jefferson, Nelson Mandela, Helen Keller, Queen Elizabeth I, Barack Obama, George Washington, Marina Silva, Florence Nightingale, Graham Bell, Dian Fossey, Benjamin Franklin.
Ooit wel eens gedacht om deze personen (en velen meer) levend te zien worden als je ze aantikte? Vanmorgen viel ons die eer te beurt!
Carmen heeft met alle secondgraders de afgelopen weken onderzoek gedaan naar VIP'S (Very Influentiual People). De unit of enquiry begon met een bezoek aan het Gandhi huis alhier in Mumbai, aan de hand daarvan hebben ze met zijn allen gekeken naar de invloed die Gandhi heeft gehad op de geschiedenis van India. Daarna mochten de kinderen hun eigen persoon uitkiezen en daar moest dan onderzoek naar worden gedaan. Aan de hand van een aantal vragen konden de ouders vanmorgen kennismaken met deze wereldverbeteraars. Vragen die wij als bezoekers aan de persoonlijkheden konden stellen waren,

1. Hoe heb jij de wereld veranderd of beinvloedt?
2. Welke kenmerken beschrijven jouw persoonlijkheid het best?
3. Welke talenten of geloofsovertuigingen heb je gebruikt om veranderingen in de wereld teweeg te brengen?
4. Welk advies kun je je medemens geven?
5. Welke gebeurtenissen waren belangrijjk in jouw leven.
6. Welke mensen hebben jouw leven beïnvloedt?
7. Welke tegenslagen heb je getrotseerd?

Carmen heeft de afgelopen weken met Google gezocht naar antwoorden op deze vragen, zowel op school als thuis. Zo heeft ze de antwoorden op veel van de vragen kunnen vinden. Naast het feit dat ze redelijk wat weet van Beatrix zijn enkele andere persoonlijkheden nu ook aan haar wetenswaardigheden toegevoegd. Veel kindern hadden zich aangekleedt als hun Influential person, hadden informatie geschreven in hun eigen boekje en op een poster. Wij hebben ook weer het een en ander bijgeleerd...

Verre vrienden en familie

Afgelopen donderdag avond zijn we voor 4 dagen naar Singapore gevlogen. Even weg naar een schoon en geciviliseerd land! Carmen en Kirsten keken erg uit naar het bezoek aan hun vriendinnetjes, want daar was afgelopen september een zusje bij gekomen. Vrijdag konden we bij aankomst direct in één van de twee hotelkamers, dus even snel opgefrist en toen naar Holland Village. Daar hadden we met Anne-Claire afgesproken, voor haar de laatste dag na een lange vakantie in Azië. Lekker geluncht snel wat dingen gekocht die daar goed te krijgen zijn en toen terug naar het hotel, want de kinderen hadden geen 'shop til you drop' zin. 's Avonds lekker gegeten en toen snel naar bed. Zaterdag was onze dierentuin dag, Rond een uur of 10 waren we er, de 'splashshow' mocht niet ontbreken, Orla gaat daarvan helemaal uit haar dak! Zowel Orla als Kirsten hebben ditmaal een kus van Philippe de zeeleeuw gekregen. Orla had daar echt haar zinnen op gezet! Nadat de dames in het spuit en waterdeel hadden gespeeld kwamen Masjka's neef, zijn vrouw en hun kinderen ook nog naar de dierentuin, gezellig met zijn allen nog bij de olifanten show kijken. Rond 4 uur was de pret op en zijn we naar huis gegaan. Het jongetje op de foto is Pepijn, het achter-achterneefje van Carmen, Kirsten en Orla, die momenteel in Singapore woont.
Zondag was het bezoek aan de vriendinnen gepland, Nicole heeft bij Carmen in grade 1 gezeten en Christie bij Kirsten in ECEC 4. Zoals ook al tijdens de zomervakantie klikte het direct weer en werd er gezellig gespeeld. We zijn met zijn 11-en gaan lunchen op het strand. Al met al een heel gezellige dag. Maandag nog lekker gezwommen en toen was de koek weer op. Rond 11 uur waren we weer thuis en dinsdag was weer een dag als alle andere schooldagen.

Slumdog Millionaire

Gisteren is bij jullie in Nederland de film Slumdog Millionaire in première gegaan. De film heeft inmiddels al verschillende prijzen in de wacht gesleept, zoals enkele Golden Globes, en Bafta's en wordt gezien als een goede kandidaat om enkele Oscars te winnen. Het verhaal gaat over een een jongen die in Mumbai opgroeid in een sloppenwijk. Hij komt in het programma 'Miljoenen jacht', de film laat zien hoe het komt dat de man de antwoorden op de vragen weet, allemaal door zijn levenservaring opgedaan in de sloppenwijken. Wij hebben de film op 28 januari j.l. bekeken. Het is een meeslepende film, heel realistisch waar het de hedendaagse Indiaase maatschappij betreft. Triest kun je het noemen dat de set in dit geval niet is nagebouwd, maar echt is, wij zien dergelijke wijken dagelijks zonder er naar op zoek te zijn. Je kunt je afvragen of alles wat de jongen meemaakt realistisch is, maar zoals gezegd het zijn allemaal onderdelen die in het huidige India nog steeds voorkomen. Ik kan alleen maar zeggen ga de film bekijken en oordeel zelf. Door de ongelooflijk realistische weergave van de verhaallijn heeft de film in India ook veel kritiek, mensen willen de film niet zien en iedereen heeft daarvoor zo zijn redenen, terecht of niet. Als je de film hebt gezien, zijn we benieuwd naar je reactie.

Een Lustrum

Toen ik op het Dr. F.H. De Bruijne Lyceum zat, leerde ik voor het eerst wat een "lustrum" was. De school bestond 35 jaar en dat 7-de lustrum werd gevierd. Ik zal zelf toen nog niet halverwege mijn eigen 7-de lustrum geweest zijn. Maar inmiddels ben ik het gepasseerd. Dat is niet met veel poes pas gepaard gegaan. Misschien dat we het bij een juiste gelegenheid nog weleens vieren. Maar afgelopen vrijdag hebben we het bescheiden gehouden. 'S morgens heb ik van de kinderen en Masjka kado's gekregen. Vooral boeken en dvd's en mooie houtgesneden schaakstukken uit Rajastan. Uiteraard was er wat geknutseld en waren er kaarten en kado's met de post gekomen (waarvoor dank!).
Bij ons op het werk mag iedereen op vrijdag dragen wat hij wil, en terwijl de meesten dan rondlopen in T-shirt en spijkerbroek, had ik een vrolijke stropdas omgedaan. Ook had ik dropjes bij me en spekkies. En mijn Indiase collega's proberen dat wel uit, net als ik hun zoetigheid altijd probeer. Alleen in de ochtend sla ik hartige baksels af. Als er over mijn zoetwaar gevraagd werd hoe het smaakte dan zei ik over de spekkies dat ze zoet smaken en over drop dat die "different" smaakt. Veel eerlijke reacties op de drop krijg je overigens niet, maar ik hou me zelf ook vaak op de vlakte als ik iets uitprobeer. Over de spekkies waren ze enthousiaster.
'S avonds zijn we met de kinderen naar de Italiaan geweest in het Marriott Hotel in Juhu. Daar was een kok die met pizza bodem's gooide. De kinderen hielden het redelijk goed vol en na het uitblazen van 1 kaarsje, op een chocolade taartje dat we toe besteld hadden, zat de dag er weer op. Het enige nuttige meldbaar verder van de lustrum-dag, was dat ik Carmen de tafel van 5 weer eens kon laten opzeggen. Op naar de volgende!

Kirsten en de koekjesfabriek

Kirsten had vandaag een 'fieldtrip' en mama ging mee, dat alleen was al een feest. Op dit moment doet Kirsten in haar klas een project over voedsel, waar komt het vandaan voordat wij het eten. Duidelijk erop gericht om aan te geven dat melk door een koe wordt gemaakt en niet uit een pak komt. De klas bezoekt ook de al om bekende zoetigheids fabricerende fabriek Parle, hier wordt onder andere het koekje ParleG gemaakt, een pakje van 15 koekjes (netto gewicht 82.5g) kost 4 rupees inclusief tax (omgerekend 7 cent). De fabriek staat in het stadsdeel 'Ville Parle' en daar zijn ze ruim 65 jaar geleden ook begonnen met produceren. Nadat de kinderen een filmpje over het koekjesmaken hadden gezien konden er meteen twee varianten geproefd worden. Onze zoetekauw had mij in de bus al verteld dat ze in iedere hand een koekje kon vasthouden, maar ook wel 2 of 3 of nog wel meer. Gelukkig is de schroom te groot om echt een hele hand vol te pakken, maar toen er werd gezegd dat je rustig meer mocht pakken schroomde ze niet. Daarna gingen we de fabriek zelf in, je loopt langs de hele productielijn. Het bedrijf doet dat duidelijk vaker, want er is een speciale route met informatieborden en een omroepsysteem op de plaatsen waar wat extra informatie verteld kan worden. We zagen dus het deeg de mallen van de koekjes ingaan, door de oven heen afgekoeld en wel ingepakt worden. Kirsten kan dat heel mooi en 'grafic' omschrijven, met andere woorden heel beeldend. Ze vond het bijzonder interessant, maar het pakje dat ze na afloop kreeg was toch ook wel erg aantrekkelijk en moest in de bus op de terugweg wel meteen open!
Het was een heel positief bezoek, zeker als je weet hoe vies en gemakkelijk er met afval omgegaan wordt, om te zien dat het een schone fabriek betrof, waar de vloer niet bezaaid lag met afgedankte koekjes. Want dat had zomaar gekund, tenslotte produceren ze alleen voor de Indiaase markt!

3 jaar en feest!

Verjaardag vieren is een feest! Vanmorgen waren er cadeautjes in bed, gruwelijk verwend met sneeuwmannen, boeken en poppenhuis meubeltjes. Het grootste feest waren de 'cupcakes' , gisteravond nog even snel door mama gemaakt, want het waren Tom & Jerry cupcakes, speciaal door Orla in Engelands Sainsbury's uitgezocht! De slingers, ditmaal had papa zich uitgeleefd en een recordaantal van 5 opgehangen, waren de volgende verrassing. Snel ontbeten onder het genot van 'de snowman' DVD film en aangekleed in de mooie jurken. Zussen naar school en dan nogmaals de snowman gekeken! Prescilla bracht ook al cadeaus mee, een mooie rugzak en elastiekjes voor in het haar. Vriendje Nathan opgehaald en naar school met cupcakes versierd met 'bruin' (chocolade M&M's) maar ons juffie vond die niet lekker! De andere kindjes daarentegen vertelden hun mama's direct dat ze een cupcake op hadden, dus het zal wel zijn meegevallen.
Thuis eerst maar eens lekker geslapen en dan alweer cadeaus, nu van Juliana en Agnes, een mooie Kurta met broek en deputa. Vervolgens de tafel geklaarzet voor het hopping bunnies feestje, alle kindjes tussen de 2 en 5 die lid zijn van deze groep waren uitgenodigd, natuurlijk komen ze niet allemaal, maar het was een mooie opkomst met zo'n 8 kindjes met moeders en hier en daar een ouder broertje of jonger zusje. Carmen en Kirsten waren vroeger thuis omdat papa ze van school had gehaald, dus dat was nog extra feestvreugde. Alle kindjes brachten ook nog cadeautjes mee! Dus nog meer verwend. Rond 5 uur ging de telefoon voor een skype gesprek met opa en oma, tante, nog een oma en nog een tante, ondertussen nog even lekker kipnuggets gegeten. En tot slot van de dag natuurlijk kaarsjes uitblazen, maar liefst 13 want zoveel letters tellen de woorden 'happy birthday'. Bij het naar bed gaan moest de dag nog wel een keer worden doorgenomen door Orla, maar toen viel ze meer dan voldaan in slaap. Het was een mooie derde verjaardag, en ook de derde in India!

Wereldnieuws van vandaag is naast onze jarige zeker de inauguratie van Obama!

Uitspraak van de dag (Kirsten): Papa, hoe heet de boy ook al weer die in het witte huis gaat wonen?