My Son

Weer eens wat anders dan al die dochters zou je kunnen denken. Geen engels maar vietnamees. Het is de naam van een oud (7-de eeuw tot 13-de eeuw) tempel complex.

Het ligt in een vallei op ongeveer een uur rijden van ons hotel en we konden worden gebracht tot op vijfhonderd meter lopen. De kinderen (Carmen en Kirsten) verteerden die afstand goed. Orla heeft geen klagen, omdat die in de draagrugzak zit. De draagrugzak trekt veel bekijks, maar ik kan hem iedereen aanraden die reist met een kind tussen de 1 en 3 jaar. We hebben hem al sinds Carmen, maar sommige vakanties hebben we onterecht de buggy gebruikt. De buggy is dit keer niet mee, en wordt niet gemist. Ook My Son was geen buggy terrein. Na de wandeling ernaar toe, was er heel tactisch een overdekt stuk (betekent schaduw) waar elke ochtend twee maal een voorstelling van 20 minuten met dans en fluit gehouden wordt. Dat hebben we als uitvalsbasis gebruikt om als volwassen eerst ieder wat te kunnen bekijken en toen met de kinderen het belangrijkste stuk bekeken. Als je het goed inleidt en je houdt het bezoek kort zijn de kinderen best geinterresseerd in de oudheden. Zelf vond ik er drie dingen speciaal aan. Allereerst de setting, de natuur is waanzinnig, (we struikelden over de grote vlinders, hagedissen en salamanders) het is erg groen, en de meeste oudheden die wij als referentie hebben zijn vaak in de stad of op kale plekken. Daarnaast vond ik het speciaal dat als je dit vergelijkt met andere hele oude bouwwerken op de wereld, dat deze bestond uit kleine stenen. Piramides (heb ik overigens nog nooit oog in oog mee gestaan) en wat de Romeinen en Grieken bouwden bestond uit grote massieve stenen, die veel minder makkelijk slijten. Tot slot is het apart om te zien dat ons huidige thuisland India ook hier als beschaving aan de basis stond. De hindu goden zoals Shiva waren hier in My Son het startpunt voor de cham-beschaving. Dit laatste hebben we ook in Danang gezien waar we naar de beelden van de Cham-cultuur hebben gekeken in het museum. Dat was een goede combinatie, want in My Son waren de beelden beschadigd.

Helaas heeft de tand des tijds wel redelijk toegeslagen, maar ook het feit dat het gebied decenia lang onderdeel is geweest van oorlogen draagt niet bij aan het behoud. Van de waarschijnlijk 75 complexen/gebouwen zijn er thans nog zo´n 25 over, daarvan zal hooguit 10 gebouwen nog een beeld geven van deze oude beschaving. De rest is echt niet meer dan een vierkant aan stenen waarbij je een giga inbeeldingsvermogen moet hebben om er een tempel in te zien.

Wolkenpas

We vertoeven alweer een week in Hoi An. Heerlijk uitrusten en eens per dag iets ondernemen zoals iets bekijken of een uitstapje maken. Dat betekent ook veel zwemmen in het zembad of op het strand kliederen in het zand. Maar voordat we hier waren moesten we nog wel over de Deo Hai Van (Hai Van-pas; 1200 m.) en de aagrenzende berg Bach Ma (berg van het witte paard) heen. Wij beloten om dat per trein te doen, vier volwassenen, drie kinderen en 7 koffers en een draagrugzak! Dat allemaal de trein in krijgen met een stel dringende mensen om je heen is geen sinicure. De enige twee mannen in het gezelschap hadden dan ook de uitdaging de koffers door het kleine deurtje in het minuscule treinportaal te krijgen, via een vrij hoge instap, later in Danang er ook weer uit, alhoewel we toen de strategie navolgden van het gangpad blokkeren! Gelukkig zaten onze stoelen vlak bij de deur naar het portaal, dus konden we ook af en toe de bagage nog checken. Waarom niet gewoon gekozen voor een minibusje, nou ja een beetje avontuur is ook nog wel leuk en we hoefden maar 3 uur van Hue naar Danang. Daar zouden we door het volgende hotel worden opgehaald. Daarnaast is de wolkenpas zoals de Deo Hai Van ook genoemd wordt erg mooi om vanuit de trein te zien. Deze pas ligt zoals de naam al impliceerd (vrij vaak) in de wolken. Wij hebben overigens geen wolk gezien, maar dat neemt niet weg dat het uitzicht spectaculair is en je af en toe denkt dat er geen berg meer onder je zit zo dicht ga je langs de zijkant van die berg. Het avontuur was dan ook meer dan de moeite waard, Carmen heeft zich uitgeleefd op het maken van foto´s, zij zat samen met opa aan de goede zijde van de trein om het uitzicht op zee en de baaien te zien. Uit de zeker 50 foto´s zal ik er een enkeling kiezen. De ramen van de tein waren een beetje vies, dus de foto´s hebben allemaal een waas over zich.

Inmiddels zijn mijn ouders en Nadja en Tjeerd doorgetrokken naar Da Lat en vliegen zij morgen alweer richting Nederland.

Wij zitten voorlopig nog in Hoi An, tot 2 juli, dan rizen we door naar Ho Chi Minh City waar we ons nog een vijftal dagen zullen vermaken. Op 7 juli reizen we door naar Singapore.

Miss Universe

Over welke van de 3 prinsesjes zou dit gaan? Wel over alledrie en toch ook weer niet. We hebben het idee van een schoonheidswedstrijd proberen uit te leggen voor de gelegenheid die zich gisteravond (wo 25 juni) voordeed in Hoi An. Vietnam is als land gastheer van de Miss Universe verkiezing 2008. In de 3 weken voorafgaand aan de finale op 13 juli, doen de Missen een tour de Vietnam. En dat betekende ook een bezoek aan het Unesco erfgoed in Hoi An. Vanwege de grote welkomst spandoeken hadden wij dit al een paar dagen eerder gespot en ons ingelezen in het programma en onze favorieten van Netherlands en India. Door bij een tentje wat te gaan eten vlak aan de straat hadden we ons een goede uitgangspositie verworven, in afwachting van wat komen ging. Het was eerder op de dag al een "Cyclo" (fietsriksja) loze dag geleken, dus dat die ergens een rol zouden spelen leek te verwachten. Toen de Missen uiteindelijk langkwamen lagen ze iets achter op schema. De eersten (Miss Universe 2007 uit Japan en Miss Vietnam 2008) nog netjes in een cyclo, maar toen er een 20-tal voorbij waren stokte het, en was het moment om de Missen te voet verder te laten gaan. In de ontstane chaos, met confetti, hoorde Miss Charlotte ons niet, en Miss India, kon niet meer gebaren dan dat ze mee moest in de stroom en nu niet naar ons toe kon komen. Zij won het wel in onze tweestrijd en Simran uit Mumbai is nu onze favoriet. Al met al trokken onze 3 dochters, voor de gelegenheid in eenzelfde jurk en hoed vooral veel bekijks in afwachting van de Missen, en hebben er meer voorbijgangers fotos gemaakt van onze dochters dan van menige Miss.
Helaas geen foto van Miss India of Netherlands, we waren te pre-occupied met het roepen van namen! Wel foto's van Miss België en Japan.

Hue foto's

De eerste foto is van de brug over de parfum rivier, deze is 's avonds mooi verlicht. De drakenboot die ons naar de Thien Mu pagode bracht. Daarna een foto van het bronzen beeld van de Maitreya Boedha. Een familiefoto voor de prfum rivier. De pagode en het berijden van de schildpad zijn dde volgende foto's. De gouden brug met op de achtergrond het paleis van de opperste harmonie. Een detail in ht paleis van de opperste harmonie en e olifantenrit zijn de volgende twee foto's. Daarna volgen plaatjes van de Thé tempel, de 9 bronzen urnen. De standbeelden staan op wacht bij de graftombes van Minh Mang, de laatste foto geeft een overicht van de Tu Duc graftombe.

De graftombes van de Nguyen dynastie

Anders dan gebruikelijk zijn de vorsten van de Nguyen dynastie niet begraven in hun geboortedorpen. Ze liggen in de heuvels van Hue verspreid aan weerszijden van de Parfum rivier. Hoewel de dynastie 13 heersers telde hebben slechts 7 van hen tot hun dood geregeerd. Doordat de tombes verspreid liggen hebben wij de twee mooiste bezocht, die van Minh Mang en die van Tu Duc. Beiden wel aan renovatie toe! Dit ondanks dat de vorsten het bewind voerden tussen 1802 en 1945 en de tombes dus in verhouding niet heel oud zijn, maar het weer speelt hen duidelijk parten.

De keizerlijke citadel

Woensdag hebben we een rustige ochtend gehad, een beetje bij geslapen en de kinderen hebben zich vermaakt met boekjes lezen. In de middag zijn we met een drakenboot richtiing de Thien Mu pagode (Pagode van de Hemelse Dame) vertrokken. We voeren over de Parfum rivier (Song Huong) langs Hue en onder de verschillende bruggen door. De pagode is in 1601 in opdracht van Nguyen Hoang gebouwd. De zeven verdiepingen van de achthoekige tempeltoren (Phuoc Duyen) vertegenwoordigen ellk een andere incarnatie van Boedha. Vooral de 2000 kg wegende pagode klok die generaties lang te horen was in een straal van 15 km, trok de aandacht van ons gezelschap, helaas hebben wij hem niet op volle sterkte kunnen luiden. We hadden geen goede stok/hamer bij ons en de elleboog geeft een wat zachter geluid! De hoofdtempel, Dai Hung, staat in een fraai aangelegde tuin met mooie sierstruiken en bomen. In deze prachtige tempel staat een bronzen beeld van de Maitreya Boedha. Daarna hebben we de zeer grote schildpad bereden, tenminte de kinderen en met name Orla vonden dat een goed idee.
Bij terugkomst aan de kade hebben we lekker Vietnamees gegeten met uitzicht op de stalen geklinkerde brug die steeds van kleur veranderde. De volgende morgen zijn we bijtijds met een busje naar de oude citadel gebracht om de overegebleven delen van het keizerlijke paleis te aanschouwen. Vietnam heeft door de eeuwen heen heel wat afgevochten, maar het tet-offensief in 1968 heeft met name van dit oude bouwwerk niet veel overgelaten. Inmiddels heeft ook de overhei ingezien dat deze oude cultuur van belang is, al is het maar voor de toeristen. Daarnaast is het ook een heritage site van Unesco, dus van die kant komt er ook geld om de stad in oude eer te herstellen. Dat betekent niet dat we ons een volledig beeld hebben kunnen vormen van hoe de citadel, de verboden purperen stad en de paleizen van de keizers er hebben uitgezien, ik vrees dat het hele herstel nog vele jaren in beslag zal nemen, maar datgene wat we hebben gezien was de moeite meer dan waard. Tot slot mochten Carmen en Kirsten nog op een olifant rijden, mama moest mee omdat ze nog te jong zijn om alleen te gaan. Dus een rondje om de gouden waterbrug gereden, met een mooi plaatje voor het Thai Hoa paleis (Paleis van de opperste harmonie).

Vietnam Airlines

Dinsdag avond (17 juni) vlogen we van Hanoi naar Hue, de keizerlijke citadel. Aangezien alleen Vietnam Airlines daarop vloog, waren we dus voor een snelle overbrugging van de ruim 700 km aangewezen op hen. In een zeer oude A 320 scheurden we in Hanoi de bocht om, de startbaan op om direct vol gas te geven zodat we van de grond kwamen. De crew voorzag ons van een drankje, alleen keus uit cola, 7-up of iets orange, allen van een ons onbekend merk. Af en toe leek de motor even af te slaan, allemaal goed te horen, want de isolatie van dit oude vliegtuig is nog niet zo geluidswerend als de navolgende modellen, evenals de motoren die tegenwoordig toch ook geluidsvriendelijer zijn. Na dat snelle drankje was er nog net tijd voor een pitstop aan het toilet en toen werd de landing al ingezet. Aangekomen op de landigsbaan werd er flink geremd, en omgedraaid om de landingsbaan weer af te rijden zodat we bij de aankomthal uitkwamen. Tja je wilt je snel verplaatsen of niet hè?