Radio Olympia

Een volle week geen blog, dat moet een reden hebben! Inderdaad, als echte sportliefhebber volg ik de olympische spelen, en dat kost best veel tijd. Niet alleen tijd, het kost in india ook best veel moeite! Er is van de ~80 zenders op televisie slechts 1 zender die het uitzendt. En dat gebeurt op niets minder dan amateuristische wijze. Een paar mensen in de studio praten alle gaten dicht, met oude en verkeerde feiten. Tussendoor zijn er beelden geleend van een Nieuw-Zeelandse zender, die volledig willekeurig geschakeld worden. Wij (een westerse zender) zouden het niet in ons hoofd halen om weg te schakelen bij het schoonspringen als alleen de bovenste drie nog hun laatste sprong moeten maken. Of een 10-tal minuten van het midden van een hockey wedstrijd laten zien. 'S avonds laten ze soms een paar gouden momenten zien van 36 uur oud. Gelukkig is er de techniek. En na anderhalf jaar India ben ik deze weken een enthousiast luisteraar van radio 1 (via het internet) en strak volger van de sport actualiteiten via nu.nl. Dus wel Jack van Gelder bij radio Olympia. Maar Mart Smeets mis ik nu toch wel!

Omroep installatie

Toen ik vorig jaar tijdelijk verantwoordelijk was voor EH&S (Environment, Health and Safety) heb ik in het gebouw waar we met zo'n 1000 man werken gepleid voor een omroep installatie. Dit om bij een brandalarm te kunnen aangeven of dit vals was of niet. Die installatie is er gekomen en de duidelijkheid bij alarmen (en de kwartaalijkse evacuatie-oefeningen ook). De installatie wordt echter ook gebruikt voor andere zaken. Hier volgen enkele voorbeelden, waarvoor wij dit soort installaties in Nederland in ieder geval niet gebruiken.
Eén keer werd het overlijden van een medewerker in het gebouw vermeld en het verzoek om te gaan staan en een minuut stilte te houden.
Een ander voorbeeld was eerder deze week, toen werd omgeroepen dat Abhinav Bindra India trots had gemaakt door het winnen van de gouden medaille op het (zeer aansprekende) onderdeel luchtpistool 10 meter.
Vandaag was wel het toppunt tot nu toe, er werd namelijk aangekondigd dat om 12.30u het volkslied zou klinken omdat het morgen (15 aug) de nationale dag van India is. Om 12.28u werden we verzocht te gaan staan, en na 2 minuten stilte (iedereen stond klaar, want indiers zijn groot gebracht met hun volkslied) werd gemeld dat er een technische storing was. Veel Indiers oprecht verontwaardigd, want het volkslied is niet iets waar licht mee mag worden omgespronegn. Gelukkig hebben we om 15.00 alsnog gestaan voor de 55 seconden durende versie. Die 55 seconden heb ik niet getimed, dat wisten mijn collega's mij van te voren te vertellen. Morgen is dus de Nationale dag hier, wij zijn vrij en ons personeel ook. Dus het zal aanvoelen als een zondag.

Klein meisje, grote stap!

Na bijna 7 jaar komt er weer een nieuw fase aan. Onze geschiedenis met luiers gaat een nieuw hoofdstuk in. Het begon bij Carmen allemaal met katoenen luiers. Dat leverde extra stank en een substantieel aantal strijkuren. Tot lang heeft Carmen die luiers in en om het huis gebruikt, voordat we op papieren luiers overgingen. Bij Kirsten hebben we het nog eventjes geprobeerd, maar toen hadden de doeken al snel afgedaan, en Orla heeft ze nooit gezien. Carmen is inmiddels al helemaal uit de luiers, Kirsten heeft ze nodig voor de nacht, en hoeft bij het reizen ook al geen luiers meer om. Orla is nu de volgende fase ingegaan. Sinds we terug zijn in India trekken we haar onderbroekjes aan zonder luier, en het gaat goed! Zelfs de grote boodschap is al op het potje en daarna op de WC gedaan. Ze is vandaag weer naar school geweest, ook zonder luier! Uiteraard waren er de eerste dagen wat problemen met het afknijpen van de eerste druppels, maar de training van de sluitspieren gaat nu voorspoedig. Dus "uit de luiers!" zijn we nog niet, maar ons kleinste meisje heeft wel een grote stap gedaan in die richting.

Terug in India

Nog geen 12 uur na aankomst in India is een eerste balans van de terugreis en thuiskomst wel op te maken. De reis verliep aan de Singapore kant uitstekend, met dien verstande dat wij één dag te lang volgens het ons verstrekte visa zijn gebleven en dat dus op het vliegveld papiermatig goed moest worden gemaakt. Het was niet onze bedoeling om de douane meer werk te verschaffen, maar we waren ons er niet van bewust dat een visa bij ankomst voor 30 dagen wordt verstrekt en wij zijn 31 dagen gebleven. Na gisteren (donderdag) nog een halve dag te hebben kunnen werken, zijn Masjka, Orla en ik Carmen en Kirsten van een tweede en laatste 'sleepover' op gaan halen, om vervolgens door naar het vliegveld te gaan. De vader in het gezin waarmee we door een maand intensief contact wel echt bevriend zijn geraakt, werkt nog steeds in Mumbai en brengt dinsdag de spullen mee die niet meer paste in onze bagage. De beperkingen bij onze bagage zijn enerzijds de 100 kilo ruim bagage en anderzijds de hoeveelheid handbagage die we tegelijk met 3 (soms zelfstandige) kinderen over het vliegveld kunnen slepen. De schitterende nieuwe terminal 3 bood speel en winkel gemak, en beschermde ons tegen een stevig onweer buiten. We zaten op tijd in het vliegveld, maar al taxïend gingen we een half uur te laat de lucht in. Met 5 is de stoelkeuze een beetje uitproberen, dit keer zaten we 1 rij van drie met een gangpad ertussen en 1 rij van 2 erachter. Orla en Kirsten sliepen goed op de vlucht die in hun tijdszone van 19.15 tot 0.15u liep. Zij maakten met gemak een ruk van 4 uur. Carmen koos ervoor om filmpjes te kijken en zoetigheid te eten en zij viel 10 minuten voor de landing in slaap.
Als je terug naar India gaat, moet je jezelf mentaal voorbereiden op een voorval/situatie die niet is zoals verwacht of zoals de laatste keer. Dit keer bleken er onvoldoende immigratie papieren aan boord van het vliegveld. Het voorstel van de bemanning was om die in de terminal bij de douane in te vullen. Dat zagen wij echter niet zitten met 3 kinderen waarvan je niet weet hoe ze wakker worden. Dus toen iedereen het vliegtuig uitging hebben we de bemanning kunnen overtuigen van het feit dat wij toch echt die 5 formulieren in het vliegtuig wilden invullen, alvorens de kinderen wakker te maken en te gaan (ver)slepen. Dat maakte dat wij als laatste het vliegtuig uitgingen samen met een dronkaard. Voor die man hadden ze nog net geen bak koud water nodig. Daarna ging het voorspoedig, Carmen moest wel veel huilen, maar dat is eigenlijk altijd als je die wakker maakt, of dat nu na een half uur of na 6 uur slaap is. Het wekt in India altijd wel veel medelijden, en dat bespoedigd zaken eerder dan dat het ophoudt! Andrew was er, en thuis viel het mee, Mumbai heeft afgelopen week veel regen gezien en ondanks dat het huis constant "gedroogd" is door de airco is de eerste indruk toch wat muf. Ongetwijfeld dat er de komende dagen nog verrassingen (waarvan we zeker zullen berichten) komen. Echter voor nu, na een korte nacht want onze kinderen worden altijd tussen 6 en 7 wakker ongeacht tijdszone en nachtduur, zijn we in goede doen thuisgekomen.

Dierentuin

De Singapore Zoo is echt een juweel onder de dierentuinen. Heel mooi aangelegd, veel bijzondere planten, bloemen en natuurlijk de dieren. We zijn er deze vakantie dan ook twee keer geweest, één keer ik alleen met de kinderen en daarna afgelopen zondag samen met Aram. We hebben toen dat deel gedaan wat we de eerste keer niet gezien hadden en ook wat we de vorige keer (oktober 2007) nog niet hadden gezien. Orla is onze dierengek, vooral de tijgers die worden door haar steevast tijger poes genoemd, want eigenlijk is ze van mening dat het poezen zijn. Carmen en Kirsten genieten vooral van treintjes en speeltoestellen, alhoewel ze met een fototoestel ook wel graag de dieren fotograveren. We hebben ook de splashshow bezocht, met name gericht op pinguins, zeekoeien en zeeleeuwen. De zeeleeuw zorgt voor de nodige spetters en kunstjes. Zo mag je na afloop van de show op de foto met hem terwijl je een kus krijgt. De vorige keer wilde Carmen dat niet, maar nu toch wel. We hebben de dag besloten met de Nightsafarie, een dierentuin waar je in de avond (donker) naar toe gaat. Eerst een show met wat nachtdieren en daarna in een treintje door dit park. Lopen vinden de dames nog iets te eng. Al met al genoten van alle flora en fauna zijn ze uitgeput maar volaan uiteraard erg laat in bed gerold.

Een eeuw terug in de tijd

Als je in een ander land bent, vergelijk je veel met je thuissituatie. En ik (Aram) heb al vaker geschreven dat we na 1.5 jaar Mumbai, een nieuwe basis hebben om mee te vergelijken. Soms zijn er van die momenten die plotseling tot een bewustwording leiden. Ik wil er graag 1 kwijt van alweer een paar weekenden terug. We waren in een museum over de geschiedenis van Singapore en na het vroege begin, was de kolonie begin 19-de eeuw al behoorlijk gevormd. Er waren rijken en er waren havenwerkers. Nu was dit een museum met veel visualisatie en voorstellingen op ware grootte, zo ook een huisje waarin de havenarbeiders moesten leven. Duidelijk met als oogmerk om aan te geven hoe (slecht) men het toen nog had. Onder Andere Chinezen en Indiers kwamen als gelukzoekers naar Singapore. Dat huisje, van begin 20-ste eeuw, zou begin 21-ste eeuw een luxe zijn voor veel Mumbaikers. De 2 Steden lagen toen een riskante tocht over het water van elkaar vandaan, maar je kon als arbeider emigreren. Nu kun je als arbeider die rijkdom elders niet meer vinden ook al is het nu maar 5 uur vliegen van elkaar vandaan. De gelukzoekers van toen hebben hun nageslacht in een eeuw een flink stuk verder gebracht dan diegene die achter bleven. Ook Vietnam deed niet zo armoedig aan als wat wij inmiddels weten van Mumbai en India. Donderdag vliegen we weer terug, naar een stad die deels modern is en deels arbeiders aantrekt van het platte land en die arbeiders leven in een stad die een eeuw achterloopt!!

Kunst

Afgelopen dinsdag ben ik met Carmen, Kirsten en Orla naar het Suntec international convention centre geweest, te vergelijken met de Rai alleen dan kleiner. Er is daar momenteel een Garden show, allemaal mooi aangelegde tuinen. Het was zeer kunstig de creativiteit was duidelijk aanwezig en je kon zien dat de architecten goed hadden nagedacht. Echt facinerend om al die verschillende soorten planten en bloemen te aanschouwen. Helaas vonden de kinderen het al snel genoeg, dus meer dan een dik uur hebben we er niet doorgebracht, immers in veel gevallen blijft een bloem een bloem en een plant/boom een plant/boom in hun optiek. Ik denk dat het ijsje na afloop een leuker idee was!

Niet getreurd, woendag middag zijn we naar de roze dolfijnen geweest, die hebben hier dagelijkse training sessions, want een echte voorstelling kun je het niet noemen, tenminste niet als je wel eens in Harderwijk bent geweest. Maar doordat ze roze zijn was dat wel heel apart, vooral Orla geniet van beesten en wordt helemaal blij als ze iets ziet bewegen. Daarna nog een keer terug naar de onderwaterwereld, Carmen en Kirsten hebben zich vooral vermaakt met de lopendeband waar je op kunt staan en je zo aan alle vissen voorbij gaat. De haaien werden gevoerd, een apart werkje volgens mij, die mevrouw had af en toe best moeite de haaien van zich af te duwen, ik denk dat ze wat hongerig waren.

Gisteravond zijn Aram en ik naar de 'Esplanada' geweest, zo heet het theater hier, al wordt het in de volksmond de doerian (vrucht met een zeer indringende geur) genoemd. We hebben de voorstelling cadeau gekregen en de babysit was erbij geregeld, dus helemaal top. De kinderen hadden Pani (oppas) meteen in hun hart gesloten en vice versa, dus wij konden lekker genieten van een Koreaanse dansuitvoering van heel moderne dans, 'Mechanism Organism' genaamd. Echt Kunst met een grote K, er waren 4 solo's van mannen die ieder een eigen invulling gaven aan vier thema's. Daarna nog heerlijk eend gegeten met een goede fles Spaanse wij erbij en ons hoor je niet meer klagen.

Nog een weekje en dan zit onze tijd in Singapore er ook alweer op, terug naar Mumbai, waar blijkbaar sinds van de week de monsoon echt is los gebarsten. Nu maar duimen dat alles nu nog even valt....