Wereldse goedheiligman

Ja Sinterklaas is weer in het land. Sinds donderdag middag (vanwege tijdsverschil) wordt in huize de Ruiter enthousiast het sinterklaas journaal gevolgd, op de computer natuurlijk. De kinderen zitten samen met ons aan het scherm gekluisterd, immers Sinterklaas staat garant voor het meemaken van allerlei avonturen. Daarnaast is de DVD een uitkomst, die van het zandkasteel is erg in trek, maar ook enkele Sesamstraat afleveringen, of de langere films zoals Pakjesboot 12 en Het paard van Sinterklaas. Natuurlijk vliegt Sinterklaas direct na aankomst in Nederland door naar India, dus mochten Carmen, Kirsten en Orla hun schoen zetten, voor de grote balkondeur, voorzien van een lekkere wortel en een flesje 'Himalayan' water (een merk hier). De grootste wens was een chocoladeletter, maar helaas die zat niet in de schoen. Wel hebben de dames nu een mooie zwemtas, van binnen van een plastic laagje voorzien, te gebruiken voor de zwemlessen die morgen beginnen tijdens de PE (Physical Education) lessen op school. Die Sint toch die denkt ook aan alles! Na een skype gesprekje met vrienden bleek dat Sint ook nog wel eens pepernoten in de schoen erbij geeft, tja Sint was die vergeten te bakken, we hebben best veel speculaaskruiden, dus wellicht dat we daar morgen verandering in kunnen brengen.
Een beetje cultuur doet altijd wonderen moet de Sunday Times hebben gedacht, zie hier een stukje dat we in de krant van vandaag vonden. Helaas zitten er enkele vreemde aspecten aan die voor ons nieuw zijn, maar ja het begin is er zullen we maar denken. "The Bearer of gifts: Children wait for Father Christmas at Almere, Netherlands; (right) St Nicolas and his helpers wave to children as the arrive by boat at Almere on Saturday. In the folklore and legends of the Netherlands, Black Pete is a companion of St Nicholas whose yearly feast in Holland is held on December 5"

Kleine corruptie

Soms dan beleef je dingen, waarvan overduidelijk is dat je erover moet schrijven op je blog. Vanochtend ben ik voor de tweede keer gaan golfen. En dat betekende afslaan bij zonsopgang. Dus ik had met Pramod, onze huidige chauffeur, (overigens een erg goede), vroeg afgesproken, en om 6 uur 's morgens reden we al door de lege straten van Mumbai. Plots worden we tot stoppen gemaand door een agent. We zijn net honderd meter een straat ingereden waarvan zelfs ik weet dat hij 's morgens eenrichtingsweg naar het zuiden is en 's middags eenrichtingsweg naar het Noorden. Wat blijkt, dat gaat pas in na 7 uur. Ik zie Pramod bezig en ik weet dat hij wat betaalt en wij keren en rijden de iets langere weg naar het zuiden. Ik zie nog wel dat ze er met 3 agenten zitten op plastic stoelen. Klaarblijkelijk een goede plek voor (bij-)verdiensten.
Na het golfen op de terugweg, worden we bij een groot kruispunt gestopt, opnieuw is er in eerste instantie bij mijzelf en bij Pramod ongeloof wat er fout is gedaan. Dit keer blijkt dat we verkeerd voorgesorteerd stonden bij het verkeerslicht. Er stond klaarblijkelijk een streep om de weg onder te verdelen. Nu is de wet handhaven belangrijk, maar lijnen lijken in India absoluut niet bij de aanwijzingen te horen waar enige bestuurder zich iets van aantrekt. Opnieuw kunnen we door na een korte uitwisseling van zaken. Ik vraag Pramod naar de schade, en moet een beetje aandringen om er iets uit te krijgen. Ik weet dat de officiele procedure is dat je je rijbewijs bij het lokale politie-bureau moet ophalen en daar de boete betalen. Dat weet ik van onze eerste chauffeur die ooit de procedure keurig volgde (zijn vader had bij de politie gezeten).
Maar ja Pramod, zou dan terug naar het Zuiden moeten, en voor een lichte (en vage) overtreding bestaat er dan een alternatief i.p.v. de 100 roepies op het bureau kun je ook 50 gelijk betalen, maar dan wordt er ook niks opgeschreven. En dus begin je je dag op plastic stoelen bij de eenrichtingsweg, gegarandeerd inkomen op je (te) laag betaalde overheidsbaan. Of de bedragen kloppen weet ik niet, want Pramod is er niet trots op deze ochtend. Ik vind niet dat hij zich hoeft te schamen, en ik compenseer hem er aan het eind van de week wel voor. Hij deed tenslotte niks fout, gewoon een beetje pech met het (corrupte) systeem.

Reflectie

In de acht maanden die we nu bezig zijn met onze blog hebben we een aantal manieren gevonden om hem te gebruiken. Allereerst was daar reflectie op India, op de groei van de kinderen, hun activiteiten en hoe wij hier zaken beleven. Daarnaast kwam al snel de verslaglegging van onze reizen, en dat kunnen we in onze omstandigheden veel en vaak doen. En de bijhorende foto’s zijn ook een grotere rol gaan spelen. Al hoewel een blog daar niet de handigste plek voor is. Over het werk schrijf ik niet veel, vooral omdat ik wil dat voormalige collega’s in Terneuzen de blog kunnen volgen zonder aan het werk herinert te worden. Vandaag is wellicht wel een goed moment om iets over het werk te schrijven. We zijn namelijk in de afrondende fase van een project waar we met een man (en vrouw) of 10 aan gewerkt hebben in de afgelopen 6-9 maanden. Daarvoor was vandaag een presentatie nodig via “netmeeting”. Dat wil zeggen dat de mensen die in de telefoonconferentie mee luisteren ook gelijktijdig kunnen zien op welke pagina ik in de presentatie ben. Zo’n presentatie is voor mensen vanuit Shanghai tot aan Houston en dat betekent dat we dat doen aan het einde van de Indiase werkdag. Vandaag van 17.30 tot 18.30. (In Shanghai is dat acht uur 's avonds, In Houston is het dan zes uur 's morgens).
Hetgeen betekende dat ik om 18.45u in de auto stapte. Daar waar Nederlandse files dan beginnen met op te lossen (als ik me goed herriner) begint het hier pas vast te lopen. Ik ben nu gevorderd tot de ingang van Bandra en het is 20.15u. Na wat lezen in een onderzoek over culturele aanpassing aan India, heb ik de krant gelezen, mijn actielijstje op de laptop afgerond. Daarna maar eens aan dit stukje reflectie begonnen. India heeft me heel erg geholpen om met korte termijn onzekerheid te leren om gaan. Je weet niet hoe lang je erover doet, of je verbinding het doet, of de weg die je normaal neemt open is. Die frustratie laat ik over aan de chauffeur. Uploaden komt straks wel, geen garanties!

Thee proeven

Aram en ik besloten van het weekend de proef op de som te nemen. We hadden een pakje met Darjeeling thee van 'Golden tips', Darjeeling thee die ergens op de bergen is geplukt, maar is verpakt in Calcutta. Volgens de overlevering betekent dit dat de thee van grote kwaliteits verschillen is, met andere woorden gewoon een bijelkaar geplukt zooitje. Daarnaast hadden we een pakje thee (met de beste blaadjes) van Happy Valley, de plantage waar we een kijkje waren gaan nemen. Het prijs verschil is niet groot, voor de thee, weliswaar met blik, betaalde ik INR 150, voor de thee van Happy Valley hebben we INR 250 betaald, maar die kwam in een doosje. De hoeveelheid van beide pakjes is 100 g, dus ook geen verschil. Ik had een tweetal mooie porceleinen mokken, met 'zeef' gekocht, dus we konden de thee in de mok zetten. Blaadjes erin water opschenken en een paar minuten laten trekken. Zeefje eraf halen en proeven maar.
Eerst maar de golden tips, smaakte best lekker, had een wat bittere nasmaak, maar ja dat proef je wel vaker in thee. Toen een eerste slokje van de Happy Valley, leek in eerste instantie bijna gelijk, maar na beter proeven en de golden tips nogmaals geprobeerd werd toch wel duidelijk dat de bittere nasmaak er niet was. De jongen op de plantage heeft dus gelijk als hij beweert dat het erg goede thee is, lekker is hij ook. Dus nu maar lekker drinken. Het blik van Golden tips is gewoon een mooi hebbedingetje om lekkere thee in te doen, je snapt het al die van Happy Valley. Mocht iemand deze thee willen aanschaffen, bij Harrods in London is hij te krijgen. Al verwacht ik niet dat je dan het luttele bedrag van ongeveer 5 euro moet neertellen. Mocht je dat willen dan raden we je aan gewoon even naar Darjeeling te gaan. Je kunt eventueel ook proberen hele goede vrienden met ons te worden! (of blijven)

Klaar!

Inmiddels hebben we het gehele verslag bijgewerkt. Dus wie nog wat extra foto's wil zien, of onze reis nog een keer wil beleven raad ik aan vanaf 25 oktober terug te lezen.

29 oktober 2008:
Zoals blijkt zijn we in de Himalayas, dit resulteert in een mindere internet mogelijkheden. De hotels zijn welliswaar de betere in dit gebied, maar veel meer opties dan een algemene pc voor internet gebruik is er niet. We schrijven dus wel stukjes, maar om ze te plaatsen is wat moeilijker gebleken. Vandaag hebben we redelijk wat tekst geplaats, allen op de diverse dagen waarop ze van toepassing zijn, dus met post datering. Foto's oploaden wilde vanavond ook niet lukken, dus die houden jullie tegoed. Maandag zal de rest geplaatst worden.......

Thee plantage en ander moois

Na ons zaterdagochtend avontuur hebben we de rest van de dag de overige bezienswaardigheden van Darjeeling bekeken. Maar niet nadat we eerst rond 7 uur een ontbijt genuttigd hadden en toen tot een uur of 10 hebben gerust.
We hadden inmiddels al veel thee plantages gezien, maar er nog geen bezocht, dus zijn we naar Happy Valley gegaan. Het proces van de struik naar het doosje is als volgt, geroofd van Wikipedia:
"Theestruiken groeien in een tropisch of subtropisch klimaat. De plantages liggen meestal op een berghelling. Hierbij geldt dat hoe hoger de plantage ligt, des te beter de kwaliteit van de thee zal zijn. Als de theeplant vier jaar oud is, kan er voor het eerst worden geoogst. Het oogsten vindt plaats met de hand of machinaal. Bij de oogst worden alleen de jonge blaadjes geplukt. Handmatig plukken geeft het beste resultaat. De oogst kan gedurende het gehele jaar plaatsvinden. De beste kwaliteit wordt echter geplukt in de droge moessontijd.

De meest bekende zwarte thee krijgt na de pluk een aantal behandelingen:

• verleppen - de thee wordt uitgespreid en krijgt een dag de tijd om te verleppen.
• rollen - de theebladeren worden gedurende een half uur gerold tussen twee horizontaal draaiende vlakken. Hierbij komen stoffen vrij die voor het fermenteren nodig zijn.
• fermenteren- in een koele geventileerde ruimte absorberen de theeblaadjes zuurstof. Dit duurt een aantal uren.
• verhitten - de thee wordt verhit tot 80 - 90°C. De fermentatie stopt en de thee wordt ook ontsmet. Hierna is de thee zwart geworden.
• drogen- na het verhitten wordt de thee volledig gedroogd.
• sorteren - de blaadjes worden gesorteerd op grootte met behulp van verschillende zeven. De betere theesoorten bestaan uit grotere blaadjes. "

De gids in de fabriek liet dit proces zien en terwijl we daar waren werd de eerste pluk van die dag afgeleverd. Op deze plantage wordt alles nog met de hand geplukt, daarom zal Harrods in London de thee ook wel graag afnemen. Happy valley is één van hun leveranciers, want zoals ze zelf beweren is dit de allerbeste thee! Als we thuis zijn zullen we wel eens een thee proeverij doen, want van die zeer goede thee hebben we een aantal pakjes gekocht.
Daarna bezoeken we het Tibetan refugee self-help centre, opgericht in 1959 geeft het onderdak aan vluchtelingen. De mensen die er wonen zijn van alle leeftijden, baby tot bejaard en werken aan allerlei handarbeid. Er wordt wol gesponnen en geverfd, daar worden dan tapijten van gemaakt. Maar ook hout- em leer bewerking worden er uitgevoerd. Carmen en Kirsten vonden het spinnen van de wol erg interrresant en de vrouwen die dat doen waren verguld met hun aandacht. Er was ook een creche voor de opvang van kindjes die nog niet naar school gaan en zo is er dus een hele comminiteit ontstaan. In een foto tentoonstelling werd wel duidelijk dat de omstandigheden van het centrum met het klimmen der jaren aanzienlijk zijn verbeterd.
We hebben die middag ook nog een snelle blik in de botanische tuin geworpen, maar omdat de tijd van het jaar niet van de bloeiende bloemen is was het vooral de diversiteit aan bomen en struiken en dat is toch wel wat minder uitdagend. Tot slot nog een High tea gedronken in het oudste hotel van Darjeeling, het Windamere, maar dat is meer vergane glorie. Er was naast dat hotel nog wel een kleine tempel, de Bhutia Busty Gompa. Vanaf de berg haden we een mooie aanblik op de ondergaande zon tegen de Kangchendzonga. Dus zo zagen we de berg in het ochtend en avond gloren op dezelfde dag. Tevens was dit de laatste dag van de vakantie, zondag 2 november vlogen we terug naar Mumbai, een reisdag van bijna 15 uur! Maar we kijken terug op een hele mooie vakantie, eens wat anders dan zwembaden.

In één woord schitterend

Het is erg vroeg zaterdag ochtend als een vijftal mensen goed dik ingepakt in een jeep stappen. Rond half 5 arriveren we bij Tiger Hill, de sterrenhemel is goed zichtbaar. Kirsten gaat samen met Aram de sterren bekijken, maar Carmen en Orla kunnen de schoonheid nog niet inzien, dus die zitten samen met mama in de glazen serre vanwaar we een mooi uitzicht zouden moeten hebben op het Himalaya massief, met name de Kangchendzonga. Heel langzaam wordt een rode gloed in het oosten zichtbaar en vanaf het punt waar wij staan kunnen we ineens in het oosten wat witte vlakken zien. Het blijkt ongelooflijk helder te zijn, we kunnen zelfs het kleine topje van de Mount Everest zien die ongeveer 170 km van ons vandaan ligt. De Kanchenjunga ligt op een dikke 70 km. bij ons vandaan. De gloed die de zon over de bergen brengt is magnefiek, langzaam zien we het licht worden, we zien Darjeeling liggen. Het is een mooi begin van de dag en een schitterend schouwspel om een keer mee te mogen maken. Later terug in de auto zegt de chauffeur dat we erg veel geluk hebben gehad, maar ja wat moet je zonder geluk in het leven.
De foto's spreken voor zich.
Kleine toevoeging van mijn kant (Aram). Veel dingen in India zijn goedkoper dan elders op de wereld. Maar de zon gaat hier niet voor niets op. De luxe plaatsen in de serre kosten ons 40 roepies (60 eaurocent).