TERUG: zelfde werkgever, een nieuwe baan

Een aantal van onze lezers weten het al, maar wij gaan TERUG naar Nederland! Wij zullen Mumbai in Juni van dit jaar, als het schooljaar erop zit, de rug toe keren.
We zullen dan terug keren naar ons huis in Halsteren. Er is mij een drietal weken geleden een baan in Terneuzen aangeboden. De aankondiging bij DOW heeft een tijdje op zich laten wachten, maar gisteren (US tijd) is een E-mail verstuurd aan de hele Supply Chain organisatie, met de nieuwe taakverdeling. Ik ga in die nieuwe organisatie leiding geven aan de Marine organisatie in Europa. Officieel ben ik dan Europe Marine Mode Operations Leader. Ik mag alles rond de "bootjes" gaan begeleiden.
Elke verhuizing heeft positieve en negatieve elementen en impact op alle gezinsleden. Zeker als het een verhuizing over een afstand van een kwart wereld betreft. Op de korte termijn levert dat dus zeker nog genoeg stof op om over te bloggen!!

Twee uitersten

Daar zijn we weer! Na een lange tijd het schrijven aan Masjka overgelaten te hebben. Doe ik weer eens een bijdrage. De laatste blog, van mijn hand over mijn verjaardag, is al weer meer dan een maand geleden. Veel van mijn tijd gaat tegenwoordig zitten in het opkrikken van mijn golfvaardigheden in een land dat twee grote voordelen heeft voor golfers:

1. Het weer is altijd goed! (Dat wil zeggen 's morgens vroeg en niet in de monsoon)
2. Er zijn heel veel handen die willen helpen. Dus je speelt met een caddie en een ballen jongen die ver vooruit staat om te kijken waar je bal nu weer landt. Aangezien dit alleen een kostenfactor arbeid heeft. Kost dit weinig.

Echter hoe kun je de baan op? Een tweetal keer had ik gespeeld met iemand die lid is van de 'Wellingdon Sports Club', een duidelijk overblijfsel van het 'Raj-tijdperk'. Maar de andere keren speelde ik 's morgens vroeg (bij zonsopgang) met iemand die zelf ook geen lid is. Dat kon dus niet lang goed gaan en inmiddels zijn de regels aangescherpt en worden beter gehandhaafd.
Dus zat er niets anders op dan lid te worden, en dat kon eenmalig voor 12 weken in een kalender jaar. Je moet alleen door de "ballotage". Dat betekent een formulier en een handtekening van een gewoon lid (voor het leven) of een lid voor 10 jaar. Wat inhoudt dat je iemand moet kennen die lid is op die voorwaarden, dus een Indier en iemand buiten de expat gemeenschap. Toen die gevonden was, moest die mij nog introduceren bij een committee member en dan is de procedure rond. Terug in Nederland zal ik wel ervaren hoe Nederlandse golfclubs ermee om gaan. Maar ik vond dit een uiterste. Verbaasd was ik dan ook dat ik vervolgens een lidmaatschaps nummer kreeg, waarmee ik overal in de club kan betalen en een kaartje om mijn refenrentie handtekening op te zetten (en die van de familie) die ik maar een keer weer in moest leveren. Een regeling die waarschijnlijk niet misbruikt wordt als 'ons ons kent'!?

The gallery of Influential People!

Queen Beatrix of Orange, Franklin Roosevelt, Galileo Galili, Leonardo da Vinci, Thomas Jefferson, Nelson Mandela, Helen Keller, Queen Elizabeth I, Barack Obama, George Washington, Marina Silva, Florence Nightingale, Graham Bell, Dian Fossey, Benjamin Franklin.
Ooit wel eens gedacht om deze personen (en velen meer) levend te zien worden als je ze aantikte? Vanmorgen viel ons die eer te beurt!
Carmen heeft met alle secondgraders de afgelopen weken onderzoek gedaan naar VIP'S (Very Influentiual People). De unit of enquiry begon met een bezoek aan het Gandhi huis alhier in Mumbai, aan de hand daarvan hebben ze met zijn allen gekeken naar de invloed die Gandhi heeft gehad op de geschiedenis van India. Daarna mochten de kinderen hun eigen persoon uitkiezen en daar moest dan onderzoek naar worden gedaan. Aan de hand van een aantal vragen konden de ouders vanmorgen kennismaken met deze wereldverbeteraars. Vragen die wij als bezoekers aan de persoonlijkheden konden stellen waren,

1. Hoe heb jij de wereld veranderd of beinvloedt?
2. Welke kenmerken beschrijven jouw persoonlijkheid het best?
3. Welke talenten of geloofsovertuigingen heb je gebruikt om veranderingen in de wereld teweeg te brengen?
4. Welk advies kun je je medemens geven?
5. Welke gebeurtenissen waren belangrijjk in jouw leven.
6. Welke mensen hebben jouw leven beïnvloedt?
7. Welke tegenslagen heb je getrotseerd?

Carmen heeft de afgelopen weken met Google gezocht naar antwoorden op deze vragen, zowel op school als thuis. Zo heeft ze de antwoorden op veel van de vragen kunnen vinden. Naast het feit dat ze redelijk wat weet van Beatrix zijn enkele andere persoonlijkheden nu ook aan haar wetenswaardigheden toegevoegd. Veel kindern hadden zich aangekleedt als hun Influential person, hadden informatie geschreven in hun eigen boekje en op een poster. Wij hebben ook weer het een en ander bijgeleerd...

Verre vrienden en familie

Afgelopen donderdag avond zijn we voor 4 dagen naar Singapore gevlogen. Even weg naar een schoon en geciviliseerd land! Carmen en Kirsten keken erg uit naar het bezoek aan hun vriendinnetjes, want daar was afgelopen september een zusje bij gekomen. Vrijdag konden we bij aankomst direct in één van de twee hotelkamers, dus even snel opgefrist en toen naar Holland Village. Daar hadden we met Anne-Claire afgesproken, voor haar de laatste dag na een lange vakantie in Azië. Lekker geluncht snel wat dingen gekocht die daar goed te krijgen zijn en toen terug naar het hotel, want de kinderen hadden geen 'shop til you drop' zin. 's Avonds lekker gegeten en toen snel naar bed. Zaterdag was onze dierentuin dag, Rond een uur of 10 waren we er, de 'splashshow' mocht niet ontbreken, Orla gaat daarvan helemaal uit haar dak! Zowel Orla als Kirsten hebben ditmaal een kus van Philippe de zeeleeuw gekregen. Orla had daar echt haar zinnen op gezet! Nadat de dames in het spuit en waterdeel hadden gespeeld kwamen Masjka's neef, zijn vrouw en hun kinderen ook nog naar de dierentuin, gezellig met zijn allen nog bij de olifanten show kijken. Rond 4 uur was de pret op en zijn we naar huis gegaan. Het jongetje op de foto is Pepijn, het achter-achterneefje van Carmen, Kirsten en Orla, die momenteel in Singapore woont.
Zondag was het bezoek aan de vriendinnen gepland, Nicole heeft bij Carmen in grade 1 gezeten en Christie bij Kirsten in ECEC 4. Zoals ook al tijdens de zomervakantie klikte het direct weer en werd er gezellig gespeeld. We zijn met zijn 11-en gaan lunchen op het strand. Al met al een heel gezellige dag. Maandag nog lekker gezwommen en toen was de koek weer op. Rond 11 uur waren we weer thuis en dinsdag was weer een dag als alle andere schooldagen.

Slumdog Millionaire

Gisteren is bij jullie in Nederland de film Slumdog Millionaire in première gegaan. De film heeft inmiddels al verschillende prijzen in de wacht gesleept, zoals enkele Golden Globes, en Bafta's en wordt gezien als een goede kandidaat om enkele Oscars te winnen. Het verhaal gaat over een een jongen die in Mumbai opgroeid in een sloppenwijk. Hij komt in het programma 'Miljoenen jacht', de film laat zien hoe het komt dat de man de antwoorden op de vragen weet, allemaal door zijn levenservaring opgedaan in de sloppenwijken. Wij hebben de film op 28 januari j.l. bekeken. Het is een meeslepende film, heel realistisch waar het de hedendaagse Indiaase maatschappij betreft. Triest kun je het noemen dat de set in dit geval niet is nagebouwd, maar echt is, wij zien dergelijke wijken dagelijks zonder er naar op zoek te zijn. Je kunt je afvragen of alles wat de jongen meemaakt realistisch is, maar zoals gezegd het zijn allemaal onderdelen die in het huidige India nog steeds voorkomen. Ik kan alleen maar zeggen ga de film bekijken en oordeel zelf. Door de ongelooflijk realistische weergave van de verhaallijn heeft de film in India ook veel kritiek, mensen willen de film niet zien en iedereen heeft daarvoor zo zijn redenen, terecht of niet. Als je de film hebt gezien, zijn we benieuwd naar je reactie.

Een Lustrum

Toen ik op het Dr. F.H. De Bruijne Lyceum zat, leerde ik voor het eerst wat een "lustrum" was. De school bestond 35 jaar en dat 7-de lustrum werd gevierd. Ik zal zelf toen nog niet halverwege mijn eigen 7-de lustrum geweest zijn. Maar inmiddels ben ik het gepasseerd. Dat is niet met veel poes pas gepaard gegaan. Misschien dat we het bij een juiste gelegenheid nog weleens vieren. Maar afgelopen vrijdag hebben we het bescheiden gehouden. 'S morgens heb ik van de kinderen en Masjka kado's gekregen. Vooral boeken en dvd's en mooie houtgesneden schaakstukken uit Rajastan. Uiteraard was er wat geknutseld en waren er kaarten en kado's met de post gekomen (waarvoor dank!).
Bij ons op het werk mag iedereen op vrijdag dragen wat hij wil, en terwijl de meesten dan rondlopen in T-shirt en spijkerbroek, had ik een vrolijke stropdas omgedaan. Ook had ik dropjes bij me en spekkies. En mijn Indiase collega's proberen dat wel uit, net als ik hun zoetigheid altijd probeer. Alleen in de ochtend sla ik hartige baksels af. Als er over mijn zoetwaar gevraagd werd hoe het smaakte dan zei ik over de spekkies dat ze zoet smaken en over drop dat die "different" smaakt. Veel eerlijke reacties op de drop krijg je overigens niet, maar ik hou me zelf ook vaak op de vlakte als ik iets uitprobeer. Over de spekkies waren ze enthousiaster.
'S avonds zijn we met de kinderen naar de Italiaan geweest in het Marriott Hotel in Juhu. Daar was een kok die met pizza bodem's gooide. De kinderen hielden het redelijk goed vol en na het uitblazen van 1 kaarsje, op een chocolade taartje dat we toe besteld hadden, zat de dag er weer op. Het enige nuttige meldbaar verder van de lustrum-dag, was dat ik Carmen de tafel van 5 weer eens kon laten opzeggen. Op naar de volgende!

Kirsten en de koekjesfabriek

Kirsten had vandaag een 'fieldtrip' en mama ging mee, dat alleen was al een feest. Op dit moment doet Kirsten in haar klas een project over voedsel, waar komt het vandaan voordat wij het eten. Duidelijk erop gericht om aan te geven dat melk door een koe wordt gemaakt en niet uit een pak komt. De klas bezoekt ook de al om bekende zoetigheids fabricerende fabriek Parle, hier wordt onder andere het koekje ParleG gemaakt, een pakje van 15 koekjes (netto gewicht 82.5g) kost 4 rupees inclusief tax (omgerekend 7 cent). De fabriek staat in het stadsdeel 'Ville Parle' en daar zijn ze ruim 65 jaar geleden ook begonnen met produceren. Nadat de kinderen een filmpje over het koekjesmaken hadden gezien konden er meteen twee varianten geproefd worden. Onze zoetekauw had mij in de bus al verteld dat ze in iedere hand een koekje kon vasthouden, maar ook wel 2 of 3 of nog wel meer. Gelukkig is de schroom te groot om echt een hele hand vol te pakken, maar toen er werd gezegd dat je rustig meer mocht pakken schroomde ze niet. Daarna gingen we de fabriek zelf in, je loopt langs de hele productielijn. Het bedrijf doet dat duidelijk vaker, want er is een speciale route met informatieborden en een omroepsysteem op de plaatsen waar wat extra informatie verteld kan worden. We zagen dus het deeg de mallen van de koekjes ingaan, door de oven heen afgekoeld en wel ingepakt worden. Kirsten kan dat heel mooi en 'grafic' omschrijven, met andere woorden heel beeldend. Ze vond het bijzonder interessant, maar het pakje dat ze na afloop kreeg was toch ook wel erg aantrekkelijk en moest in de bus op de terugweg wel meteen open!
Het was een heel positief bezoek, zeker als je weet hoe vies en gemakkelijk er met afval omgegaan wordt, om te zien dat het een schone fabriek betrof, waar de vloer niet bezaaid lag met afgedankte koekjes. Want dat had zomaar gekund, tenslotte produceren ze alleen voor de Indiaase markt!