Saigon

Thanh Pho Ho Chi Minh (Ho Chi Minh stad, gebouwd op de plaats van een oude Khmer-nederzetting, ligt in een gebied dat tot de 17de eeuw een dun bevolkte streek was met bossen, moerassen en meren. In 1698 is Saigon, zoals Ho Chi Minhstad heette voor de communistche machtsovername in 1975, gesticht als een deelgebied van de prefectuur Gia Dinh. Aan het einde van de 18de eeuw was Saigon al verbonden met Ben Nghe (het huidige Cho Lon) en het gebied ontwikkelde zich tot een belangrijk handelscentrum in de regio. In 1859 gingen Franse schepen voor anker voor de kust van zuidelijk Vietnam. De Fransen zetten troepen en wapens aan wal en begonnen aan de verovering van het land. Saigon werd nog hetzelfde jaar ingenomen en werd in 1864 uitgeroepen tot hoofdstad van de Franse kolonie Cochin-China. Met de kolonisatie kwam de modernisering van de stad. De Fransen dempten de oude kanalen, legden moerassen droog, contsrueerden wegen, straten en wijken en plantten talrijke bomen. Saigon groeide snel en kreeg enigszins het karakter van een Franse provinciestad. Na de deling van het land in 1954 werd Saigon de hoofdstad van de Republiek Zuid-Vietnam, tot de val in april 1975. De nieuwe revolutionaire regering doopte Saigon om tot Thanh Ho Chi Minh, naar de stichter van de moderne Vietnamese staat. Voor velen van de 6 miljoen inwoners is en blijft Saigon de naam van de stad.
In het huidige beeld van HCMC valt op dat de straten breed zijn, overigens is er wel een zeer grote scooter dichtheid die deze straten vullen. Eén van de eerste dingen die de Fransen aanlegden was een botanische tuin met beesten. Die bestaat nog steeds en is ook best de moeite waard. Qua Aziatische dierentuinen die wij bezocht hebben staat hij tweede in rangorde, boven die van Mumbai, maar ver onder die van Singapore. Je ziet dat men bezig is de dierenverblijven te vergroten en de giraffen zijn dan ook al best bevoorrecht. De tuinen zijn in 1864 aangelegd op initiatief van een botanicus en een dierenarts. Ernaast staat het in 1927 gebouwde Bao Tang Lich Su, historisch museum, waarin de ontwikkeling van de diverse culturen van Vietnam worden belicht. Tevens is er ook een waterpupput theater, waar wij als enige gasten (betaalden voor 7 personen) naar keken. Niet zo goed als in Hanoi, maar de kinderen genoten ervan en gaven de verschillen aan.
Op een promimente locatie in de stad staat een gebouw dat voor de communisten het symbool van de Zuid-Vietnamese decadentie was. Het voormalige preidentiële paleis dat nu Dinh Thong Nhat (reunification palace). Op 8 april 1975 werd de linkervleugel gebombardeerd en op 30 april van datzelfde jaar verpletterden Noord-Vietnamese tanks de ijzeren hekken voor het paleis en was de val van de Zuid-Vietnamese regering een feit. Tegenwoordig is het reunification palace een museum, dat en enkele maal per jaar voor officiële doeleinden wordt gebruikt. Absoluut de moeite waard om te bekijken, mooie ontvangstzalen, een biscoop en een helicopter plaats. Een 300 meter verderop staat de Nha Tho Duc Ba (Notre Dame of Onze Lieve Vrouwe-kathedraal), van buiten duidelijk mooier dan wat we binnen zagen. Ernaast staat het Buu Dien, hoofdpostkantoor, dat van binnen zeker de moeite van het bekijken waard is. Aarchitect Eiffel heeft zijn stempel gedrukt op het plafond, mooie boogconstructie en de loketten en fans maken het geheel van staal af. Iets doorlopend kom je bij Le Loi uit de straat waar hotel Rex aan staat. Aan het plein waar ook het Rex aanstaat staat het UBND Thanh Pho (ofwel het Volkscomité annex stadhuis). Zoals het herenigingspaleis het symbool is van het voormalige Zuid-Vienamese regime, zo is dit gebouw het symbool van de vroegere Franse koloniale machthebbers. Het door Ruffier overdadig versierde voormalige Hotel de Ville kwam in 1908 gereed. Tegenwoordig fungeert het als hoofdkwartier van het Volkscomité van Ho Chi Minh City. Helaas is het niet voor het publiek toegangkelijk, hoe mooi het van binnen ook moet zijn.
Tot slot hebben we nog een aantal tempels en pagodes bezocht, zoals daar zijn de Jade tempel, gebouwd in 1909 oor Kantonse boedhisten. De Chua Vinh Nghiem, de grootste pagode van de stad in Japanse stijl. De Mariamman Hindu tempel, van Zuid Indiase origine. In de wijk waar wij verblijven Cho Lon, zijn we nog en kijkje gaan nemen bij de traditionele kruiden markt en de vele tempeltjes en pagodes.
Aan al dit alles is nu een eind gekomen. Morgen ochted vliegen we met de eerste vlucht naar Singapore om de rest van de vakantie van Carmen, Kirsten en Orla te vieren. Maar daarover later meer. Wij Kijken terug op een mooie vakantie waarin natuur en cultuur hand in hand gingen met de behoeftes van kinderen die 2, 4 en 6 jaar oud zijn. Zij trokken dan ook de meeste aandacht en ons is vaak de vraag gesteld, ¨drie meisjes?¨ om ze vervolgens aan te raken.

HCMC

Ho Chi Minh City is iets wat mijn Indiase collega's absoluut afgekort zouden hebben. Ons bedrijf kort al veel af, maar de Indiers in mijn team gaan rustig nog een stapje verder. Na dit weekend zit de vakantie er voor mij alweer op. Ik ben goed tot rust gekomen, heb al 3 boeken uit (thrillers in paperback), die je hier makkelijk kunt ruilen tegen een nieuwe tweedehands. Pure backpackers service van oorsprong, maar ik vind het ook wel handig. Vaak gebeurt er met zo'n boek toch niets meer dan boekenkast vulling. En daar hebben we echt wel genoeg van. Bij haar laatste bezoek heeft Adrienne een deel van onze boekenkastvulling gelezen, maar dat zijn uitzonderingen in hergebruik. Op maandag vliegen we naar Singapore voor een nieuwe combinatie vorm van werk en prive. Maar daarover kunnen we terplekke prima bloggen. Dus nu nog iets meer over HCMC onze laatste stop in Vietnam.

Een echte stad, nog steeds niet zoals Mumbai, maar het komt wat bedrijvigheid en verkeersdrukte een stuk meer in de buurt dan de andere steden en dorpen die we in de afgelopen weken hier gezien hebben. Ons hotel is een hoog gebouw, en wij hebben het geluk om hoog te zitten (24-ste verdieping) met een goed uitzicht. We hebben al een aantal bezienswaardigheden bekeken, waar Masjka op het gemak nog eens over zal schrijven, en van foto's zal voorzien. Geleidelijk daagd een volle inbox in de verte, maar ik voel me er klaar voor en kan niet anders zeggen dan dat Vietnam een geweldige vakantiebestemming is geweest!

Tandjes

Ongeveer 6 weken geleden riep Kirsten vol enthousiasme "Ik heb een wiebeltand", en warempel de rechtse ondersnijtand (gezien vanuit het midden) zat los. Nu kan het nog best een tijdje duren voordat zo'n tand dan ook daadwerkelijk heel los gaat zitten om er echt uit te komen, dus wij wachtten rustig af. Vorige week begon ze te klagen dat appel afbijten niet meer ging, dus maar overgegaan op stukjes. De tand ging steeds losser en losser zitten en was echt van voor naar achter te buigen. Daar waar Carmen hem er dan ook direct zou uittrekken als het die losse situatie heeft bereikt, doet Kirsten dat (nog) niet. Aram en ik hadden dus al het scenario in gedachten dat we Kirsten's tand nooit zouden terug vinden omdat hij er echt op een dusdanige manier uit zou gaan dat ze niet meer wist wanneer en waar. Dus regelmatig gevraagd of ze hem er niet zelf uit kon trekken, maar het pruillipje dat dan kwam was voldoende om te wachten. Kirsten vond het nodig haar eigen geschiedenis te schrijven, want gisteren terwijl we boven op hotel Rex een kopje koffie zitten te drinken (het hotel waar tijdens de Vietnam oorlog de journalisten verslag vanaf deden) kwam de triomfantelijke kreet "hij is eruit, mijn tand is eruit!" en inderdaad, een mooi klein tandje kwam uit haar mond zetten. Trots is ze op haar gat en we zien haar tong geregeld het gat 'voelen'. Ze vond het geen probleem om meteen met grote kindertandpasta (hoge dosis flour) te gaan poetsen. Tja kleine meisjes worden groot.

De lampionnen stad

Onze laatste dag in Hoi An, zo meteen vliegen we door naar Ho Chi Minh City het vroegere Saigon.

De oude stad, Hoi An, was ooit een bloeiende haven en ontmoetingsplaats van de oosterse en westerse culturen, in het centrale deel van het vroegere Dai Viet, dat onder het gezag van de Ngyuen-vorsten viel. Gedurende enkele eeuwen was Hoi An een van de belangrijkste handelshavens in Zuid-Oost Asië. Hierdoor zijn er nog veel koopmanshuizen te zien, met ieder hun eigen geschiedenis. Iedere gemeenschap heeft ook zijn eigen 'assembly hall', waarin niet alleen samenkomsten plaats vinden maar waarbinnen ook een tempel is. De Japanners zijn hier ook langs gekomen en hebben een gemeenschap gebouwd. Daar is helaas niets meer van over, maar wel is de Japanse brug (overdekt) bewaard gebleven. De gids vertelde ons dat alles volgens het ying yang principe wordt gemaakt. Dat is met name in de daken terug te zien, met een golf beweging gecreerd door speciale dakpannen. Tevens heeft het stadje een aantal musea, wij bezochten het historisch en cultureel museum en het keramiek museum. Niet dat ze erg groot zijn, maar het geeft wel een indruk van het verleden. Het plaatsje Hoi An staat ook op de lijst van UNESCO's werelderfgoed, begin jaren '80 is al met de renovatie begonnen. Tevens heeft het stadje ook niet te leiden gehad van alle oorlogen die in het land gewoed hebben.

Al met al een mooi plaatsje, waar veel te zien is en door zijn compactheid ook erg goed wandelbaar voor kleine beentjes. Wij hebben hier dan ook cultuur makkelijk in kunnen passen met een dagelijkse duik in het zwembad en hebben ook het strand, dat op 4 km hier vandaan ligt, bezocht. We hebben de gelegenheid gehad om een paar leuke uitstapjes te maken naar Danang en My Son. Tot slot hebben we ook onze garderobe uitgebreid. Tot zover Hoi An.

Hoi An in beeld

Hierbij enkele beelden van dit bijzondere stadje. Op de eerste foto de toegang tot de Hội Quán Phúc Kiến; de Chineese Fujjien Assembly Hall. De gemeenschap komt oorspronkelijk uit Fujjien, een Chineese kustplaats. De hall dateert uit 1697 en is van een bijzondere schoonheid. De volgende twee foto's zijn close up beelden van het gebouw met zijn versieringen. De vierde foto laat een authentiek Ying Yang dak zien. Daarna twee opnames van Nhà cổ Châun Thắng; het oude huis van Châun Thắng is al meerdan 150 jaar in de familie. Tegenwoordig verdienen ze de kost met het borduren van tafelkleden met hele mooie pauw motieven. De volgende overzichts foto is van de Hội Triều Châu; de Chineese Triều Châu Assembly Hall. De draken met de groene bol zijn dak versieringen. De hal is bekend vanwege zijn schitterend houtsnij werk. Zie de overzichtfoto van het gehele paneel en de close up van een vogeltje. De mannen op het paneel zijn in de toegangs pilaren verwerkt van deze assembly hall. Vervolgens nog twee opnames van de Chùa Ông – Miếu Quan Công; temple of Quan Công. Tot slot een opname in koopmanshuis Nhà cổ Phùng Hung; Old house of Phùng Hung. Dit authentieke huis is meer dan 200 jaar oud. Het heeft eveens mooi houtsnijwerk. Op de foto zijn de voorouders te zien.

Zo groen als ......

Vietnam is een heel groen land, de bergen zijn dicht bebost met een grote diversiteit aan bomen en bladeren. Om met Aram zijn woorden te spreken, ´ik vind het wel begrijpelijk dat de Amerikanen het blad weg wilden hebben, als je hier toch tussen moet vechten en dan nog die kleine Vietnamezen tegen kunt komen lijkt me dat geen pretje´. Moet je nagaan, dan hebben we nog niet eens het oorlogs museum in Ho Chi Minh City gezien, die schijnt een heel duidelijk beeld te geven van allerlei oorlogsgruwelheden. We zijn overigens ook niet van plan daar naar toe te gaan, een beetje moeilijk om dit uit te leggen aan kinderen van 6, 4 en 2, maar belangrijker nog ik weet niet of ik het zelf wel zo graag zou willen zien. Dat de mensheid soms meer dan gruwelijk met elkaar omgaat is mij zonder museum ook wel duidelijk. De oorlog kom je overigens niet expliciet tegen als er niet naar op zoek bent.

Het groen komt ook van alle rijstvelden die we om ons heen zien. Ieder vlak stukje land wordt geirrigeerd om rijst te verbouwen, in kniehoog water staan de mensen te werken. Vietnam behoort dan ook tot een van de grootste exporteurs van rijst in de wereld. Hier net buiten Hoi An zijn ook veel rijstvelden, daarnaast is het hier heel gebruikelijk om te fietsen, het is heel vlak, dus dat vormt ook geen drempel. Een fiets huur je hier voor 80 euro cent per dag.

De mooie plaatjes spreken voor zichzelf.

Alles voor 230 Euro

Hoi An staat erom bekend dat je je gehele garderobe voor 'weinig' kunt laten maken. Nu hebben we genoeg mooie kleren om niet de gehele garderobe aan te pasen, maar een aantal dingen vervangen of iets dat nog niet in de garderobe aanwezig is kan natuurlijk altijd worden gemaakt. De tailors kunnen hier in een tijdsbestek van 24 uur alles maken, van baljurk, driedelig pak tot korte broek en schoenen. Waarschijnlijk zal ondergoed ook wel kunnen evenals sokken. Alle accessoires zijn ook te koop, dus ketting, stropdas, handtas, riem, noem maar op.

Carmen, Kirsten en Orla hebben een winterjas gekregen, we vieren de kerstdagen in Nederland en dan is een lekkere warme jas wel zo handig. Aram heeft twee overhemden met korte mouwen en 1 met lange mouwen laten maken, evenals een paar schoenen en een smoking hemd. Ik zelf heb drie linnen broeken, 1 zijde broek, een zijde lange rok met bijpassende top in Chineese stijl en twee bloesen laten maken. We waren hiervoor US $ 365 kwijt, alles wordt in dit land in US dollars gerekend, in onze optiek zelfs nog een fractie goedkoper dan in India kleding maken.

Maar hoe vindt je nu net die ene winkel die jou aanstaat? Gewoon door te kijken wat ze in de winkel hebben staan op alle paspoppen. Daaruit kies je namelijk je model, ook kun je in de winkel bladeren in allerlei Neckerman magazines om daaruit iets te laten maken. Dat hebben wij niet gedaan, wij kozen datgene wat al reeds op paspoppen stond. Carmen, Kirsten en Orla kozen voor een rode wollenstof afgezet met witte biezen. Op de foto staat ook Trang, zij was de eigenaar van de winkel, Trang Trí.