2 jaar en dus ervaren?!

We zijn inmiddels ruim 2 jaar in India (2 jaar en 3 weken om precies te zijn) en wonen al meer dan 2 jaar in ons huidige appartement (langer dan we in ons eigen huis in Halsteren hebben gewoond). Om ons heen gaan sommige dingen langzaam. Een voorbeeld daarvan is de Worli-sealink’ een gigantische brug die een verbinding buitenom (over zee tussen Noord en midden Mumbai) moet maken naar het zuiden van Mumbai, lijkt me heel handig, maar die is nog (lang) niet af. Andere dingen gaan snel, zoals het komen en gaan in de expat wereld. Wij horen inmiddels bij de ervarenen, want het gemiddelde verblijf ligt op (of onder) de 2 jaar. Een eigen meting, geen officiele statistiek, maar zeker met de laatste verslechtering in de economie is er een extra golf aan mensen naar huis, of een enkeling door naar de volgende post. Mijn nieuwe baas en zijn gezin en een Nederlands gezin in ons gebouw zijn enkele voorbeelden van nieuwkomers. Vooral in de omgang met hen merk je dan dat je bepaalde routines hebt opgebouwd. Toen ik vrijdag eventjes snel buiten ging lunchen met mijn baas viel me dat op. Nadat de bestelling opgenomen was, vroeg ik de ober, deze nog eens te herhalen. Een van die dingen die je inbouwt om de foutenmarge te verkleinen. En tja, wat hij voorlas klopte, maar hij bracht 1 diet-coke te weinig. Je blijft hoopvol bij veel interacties en soms aangenaam verrast als iets spontaan goed gaat!
Is dat ervaring?

Terug in Mumbai

We zijn weer aangeland in Mumbai. Na 3 weken te zijn weggeweest naar Europa. Er volgen nog een aantal blogs over die 3 weken (onder andere met foto's) maar dat zal dan eventjes niet chronologisch zijn. Als iedereen de tijd gehad heeft om ze te lezen en/of bekijken zetten we ze wel weer in de juiste volgorde. Hier is een deel van de Jetleg alweer bijgeslapen. Gisteren kwamen we aan uit Londen met een vlucht die ons midden op de dag thuis bracht. En na 1 nacht zijn Carmen en Kirsten weer naar school gegaan (beiden hebben weer nieuwe kinderen in de klas) en Orla mocht zelfs op "field-trip" naar de dierentuin. Gelukkig hebben we die dierentuin zelf wel eens bezocht dus kunnen we vragen naar de Nijlpaarden, want dat is hier de hoofdattractie. Ik heb alweer gewerkt vandaag en Masjka vergaderd over de uitgestelde Kerst-Lunch. Uitgesteld vanwege de terroristische aanslag eind November. De invloed ervan is weg uit de stad zoals wij die ervaren, alhoewel Kirsten vanochtend wel over Ryan sprak (wiens ouders zijn omgekomen), dus vergeten doen we het niet.

Jane Austen

Ik heb een grote voorliefde voor de boeken van Jane Austen, ze heeft er helaas maar 6 geschreven. Nu waren we dichtbij de plaats waar Jane de laatste jaren van haar leven heeft gewoond, Chawton en het huis waar zij toendertijd (1809-1817) woonde is tegenwoordig een museum. Het Jane Austen huis heeft in de loop der jaren wel enkele veranderingen ondergaan en het blijft toch moeilijk om je een voorstelling te maken van het wellicht in betere welstand leven van de schrijfster. Zeker als je bedenkt dat op een dag waar de rijp in dikke lagen op de bomen lag het huis heerlijk warm was, vraag je je af hoe dat in die tijd geweest moet zijn. Het is ook de plek waar ze veel van haar boeken heeft bewerkt of geschreven, het tafeltje waar ze dat aan deed is na wat omzwervingen weer terug waar het altijd stond. Het is een leuk klein museum waar we naar toe reden door een schitterend landschap. Een welbesteedde laatste ochtend van onze vakantie.
Als je goed naar de foto kijkt kun je zien dat Orla ook mee was, en het museum had zowaar een "speurtocht" die aansloot bij Orla's belevings wereld. Dus die had ook een leuke ochtend! Carmen en Kirsten waren die dag met Grote Kirsten en haar dochter Ida op stap.

London

Vrijdag 10 Januari gingen we al vroeg met de trein naar London. Na een uurtje trein kwamen we op Paddington aan, en zijn met een taxi meteen naar onze eerst geplande attractie, de Tower bridge gegaan. We reden over de brug om vervolgens weer terug te lopen om de brug in te gaan. Het zonnetje scheen heerlijk dus we konden genieten van de uitzichten. Als je de brug in gaat ga je direct met een lift naar boven, daar is een tentoonstelling over de architectuur, de bouw, de opening en de werking van de brug. Onderwijl loop je boven over de brug naar de andere kant, alweer genietend van de uitzichten die London je dan biedt. Als je weer buitenstaat kun je de weg vervolgen naar de machinekamers, de schitterend oude machines die de brug open laten gaan werkten die dag niet, maar de brug kan nog steeds open en op een zomerdag kun je het zomaar treffen dat het 10 keer gebeurt. Dit was al leuk genoeg. Daarna een vroege lunch waarna we naar de Westminster Abbey gingen. Daar bleek de telefoon tour interessanter dan de kerk, Aram en ik vonden de kerk bijzonder mooi, maar de kinderen waren duidelijk wat minder enthausiast. Vervolgens stond Buckingham Palace op het programma, maar daar zijn we maar langs gereden, immers alleen de Queen woont daar maar en behalve de guards is het een groot huis! Dus op naar Harrods, want daar moesten we onze koffiecupjes kopen. Toen we daar toch waren ook maar gekeken naar de Happy Valley thee, die werd alleen als losse blaadjes verkocht in een schitterend blik verpakt en achter de toonbank! Ik kon het niet nalaten te vragen hoeveel de thee per 100 gram was, wij hebben er immers 200 roepies per 100 gram voor betaald, maar in Harrods betaal je het astronomische bedrag van 19.50 pond per 100 gram! Ik geloof dat ik wat vrienden maar vraag nog wat mee te brengen die er binnenkort naar toe gaan, heb ik tenminste echt lekkere thee! Tot slot hadden we bedacht dat we ook nog een verrassing voor de kinderen moesten inbouwen, immers steden zijn natuurlijk nog niet de meest uitdagende uitjes voor de meisjes. We hebben de laatste 2,5 uur van onze London dag doorgebracht in Hamleys, de grootste speelgoedwinkel van de wereld. Een gebouw dat maar liefst 7 verdiepingen vol met speelgoed telt, de dames keken hun ogen uit. De dag hebben we afgesloten met het eten van fishfingers met frietjes en toen weer met de trein naar huis. We kijken terug op weer een mooie dag in een wereldstad, maar wel iets anders dan Mumbai.

Engeland

Na onze dagen in Oostenrijk hadden we nog een laatste bezoek aan Newbury (UK) bij Kirsten en Anders staan. De vlucht van Salzburg naar Gatwick verliep prima,maar toen moesten we ineens aan de andere kant van de weg rijden. In India rijden we natuurlijk ook aan de linkerkant, maar ja daar worden we gereden. Dat is toch net even iets anders dan zelf in een auto met het stuur links te moeten rijden. Uiteindelijk ging ons dat vrij snel goed genoeg af en hebben we 6 dagen gereden zonder brokken te maken. Helaas liet de compleet geautomatiseerde Renault ons in de steek, we kregen het bericht via het dashbord dat 'transmision failure' en een groot roog knipperend 'STOP' signaal. Blijkbaar zijn de auto's tegenwoordig zo geprogrammeerd dat de motor binnen een minuut uitschakeld, leuk hoor als je net zo'n 120 km/u over de snelweg kachelt! Uiteindelijk kon de AA niets vinden en heeft die ons naar Avis gebracht (de auto startte na afkoeling weer) en hebben we een nieuwe meegekregen, nu een Vauxhall. We hebben Winchester dus voor nu maar even gelaten voor wat het was dat zien we een volgende keer wel. Wel hebben we een dagje winkelen in Newbury gedaan, een dagje London en een ochtendje Jane Austen, over deze twee laatste trips zullen later nog schrijven. We troffen het met het weer, koud en geen regen, dus veel rijp op de bomen.
The whole of the UK was Jackfrosted! What a lovely sight!

Sneeuwpret

We mochten vijf dagen lang te gast zijn bij de familie van Dok in hun grote gastvrije huis in Ramsau am Dachstein. De kinderen waren enthausiast om Adrienne weer te zien en kennis te maken met haar nichtjes, Saralyn en Fiorentine. Net op weg kregen we regelmatig een 'Yó' kreet van de achterbank bij het zien van al die sneeuw. Wij vroegen ons af waar die kreet vandaan kwam en ineens wisten we het, Tjeerd zegt dat regelmatig en daar hadden ze de laatste 48 uur mee doorgebracht!

Zoals reeds in een eerder stukje geschreven hebben Carmen en Kirsten skiles gehad, zie daarvan de bijgevoegde foto's. We zijn ook de Dachstein opgeweest met de grote gondel. Op de laatste dag hebben we nog een echte rit gemaakt met een arreslee getrokken door Nena en Lena.

Winter in Oostenrijk

Na ons bezoek aan Nederland hadden we een uitnodiging voor een verblijf in Oostenrijk. De familie van Dok was grotendeels nieuw voor ons, alleen Adrienne hadden we (veel) van dichtbij gezien. De kennismaking was aangenaam. Voor ons als gezin was dit de eerste wintersport ervaring. Masjka heeft in haar jeugd op de latten gestaan, maar voor de rest van de family was deze hoeveelheid sneeuw nieuw. Op de eerste dag bleek de nieuwe uitrusting onze dochters heel natuurlijk te staan. Bij de eerste ski-les van Adrienne bleek dat Orla nog te jong was en Kirsten veel gevoel had voor de bewegingen, meer dan Carmen. Maar gaandeweg gedurende de 4 dagen kreeg het lef van Carmen de overhand over Kirstens aanleg. Op de dag voor ons vertrek kwam Carmen met veel plezier slalommend de lichte helling af. Het weer was gedurende de periode uitstekend. En Orla had haar eigen nieuwe hobby gevonden. In een rode slee
(waarin haar zwaartepunt zo laag lag dat ze niet om kon vallen) de helling afroetsjen. Als familie hebben we nog op de gletsjer van de Dachstein en een tochtje Arreslee gedaan. En met zijn tweeen hebben we een langlauf les van bijna 2 uur gedaan. Toen hadden we weer genoeg ge"wintersport" voor deze winter en verruilden we na een fantastisch bezoek een ijskoud Oostenrijk voor een "freezing cold" Engeland.
Foto's volgen nog! Want beelden zeggen nog altijd meer bij wintersport.