Vriendjes

Ja je leest het goed, dachten we voorlopig nog van vriendjes verlost te zijn, als we de sportleraar mogen geloven moeten we ons toch een andere mening toedoen. Het betreft Kirsten, ze heeft nooit veel zin in PE (Physical Education ofwel sport) en 's morgens speelt zich een klein drama af als mevrouw haar PE kleding aanmoet, dit is kleding van school met een lange/korte broek in zwart met een blauw en rood stuk op de pijpen en een rood/blauw t-shirt. Daarnaast gaan de sportschoenen natuurlijk aan. Regelmatig is het huilen bij het zien van de kleren, want ze vindt ze eigenlijk helemaal niet mooi! Sowieso is de uitroep 'nee hè, niet weer PE' gebruikelijk. Dus tijdens de schoolavond voor ons gisteren maar eens even aan Coach Dax gevraagd hoe het met Kirsten en PE ging. Overigens de meest lieve sportleraar die je je kunt voorstellen en erg goed met jonge kinderen. Hij vertelde dat Kirsten soms wel eens aangeeft dat ze geen zin heeft, hij laat haar dan niet zomaar op de bank zitten maar zoekt een activiteit die haar wel aanspreekt wat ze dan als alternatief mag doen. Nu deden ze van de week het spel 'stuck in the mud', er wordt tikkertje gespeeld en als je getikt bent moet je met je benen wijd gaan staan zodat iemand eronderdoor kan kruipen en dan mag je weer meedoen. Nou Kirsten vond het niets, maar Jaden was ook niet te porren voor dat spel, dus mochten ze met z'n tweetjes een balspel te doen. Later in de les was er een spel waarbij twee teams gevormd moesten worden en dat ontlokte Kirsten tot het zeggen van 'can I be in the same team as Jaden, because he is my first boyfriend'. Navraag bleek dit te bevestigen, 'ja mama, Jaden is mijn eertse vriendje dat ik op school heb'.

Er is er één Jarig ...

Groot feest natuurlijk vandaag, want Carmen wordt 7. Gisteravond kon de slaap maar moeilijk gevat worden, want ja het is niet nogal wat, verjaardag vieren, 7 jaar oud zijn, cadeautjes krijgen telefoontjes plegen, skypen.... Ja het is een drukke dag en dan moet je ook nog gewoon van 8 tot 3 naar school. Zoals gebruikelijk hebben we de cadeautjes in bed uitgepakt, dat alleen nam al een goede 45 minuten in beslag, want naast de gebruikelijke papa, mama, Kirsten en Orla cadeaus zijn er ook altijd post cadeaus. Dus alles bij elkaar is Carmen gruwelijk verwend, een kleine greep hieruit:

• Leesboekjes, zowel Engels als Nederlands
• Spelletjes; The game of Life (levensweg), loco aanvullingsboekje
• Sieraden, armband, haarelastiekjes, tasje en bedeltje
• DVD, de kleine prinses en speelt ook een beetje in India
• Knutsel spullen, vrienden flesjes, stempels, stickers en aankleedpoppen

Gisteren waren de cupcakes al gemaakt, cakejes met glazuur, een bloem erop en sprinkels erover, alles roze en die waren erg in trek in de klas. Daar waren we aan het eind van de ochtend, waar we eerst zagen hoe alle kindjes uit Carmen's klas haar iets vertelden over wat zij leuk vinden aan Carmen en wat hun herinnering aan haar is. Carmen wordt vooral gezien als een heel lief meisje dat altijd klaar staat een ander te helpen met een grote glimlach op haar gezicht! Nou wat wil je nu nog meer horen. Vandaag niet met de bus naar huis, maar mama gaat ze halen, waarna we thuis taart eten en gaan zingen voor haar. Daarna zijn alle telefoontjes ingepland, van kwart over 4 tot kwart over 5 met een kwartier spreektijd!! Daarna staan er pannenkoeken op tafel, die vanavond helaas zonder ouders gegeten moeten worden, wij worden namelijk op school verwacht. Het is curriculum night, wat betekent dat we te horen krijgen van de leerkracht wat er dit jaar aan bod komt. Daarnaast kunnen we alle special teachers (vakdocenten) ontmoeten en ondanks dat we inmiddels al veel weten, is het toch fijn om voor dit specifieke jaar nog weer eens uitleg te krijgen.

Terug naar School (2)

Ook Carmen is weer naar school volgens het regenboogsysteem. Voor Carmen zijn eveneens 12 blokken ingebouwd voor speciale vakken. Hier komen ze, voorzien van commentaar:

• 3 keer PE (gym) wat gebeurt in door de school aangeleverde tenues lekker fel rood en blauw met een korte broek en een lange broek. Bij Carmen vallen de 3 lessen dit jaar in 3 opeenvolgende kleuren, dus dat wordt snel wassen dit jaar! Vorig jaar was dat beter want toen viel dat om de dag.
• 3 keer French (Frans!) ja dat lees je goed, hadden wij ook niet verwacht maar Carmen kwam thuis met 'Bonjour' na de eerste dag.
• 2 keer Art en 2 keer Music
• 1 keer Tech (op de computers)
• 1 keer Library

De rest van de dag is voor Carmen ook al veel meer gestructureerd. Uiteraard is er lezen, schrijven en rekenen, meestal gerelateerd aan een PYP (Primary school Years Programme) thema, ze beginnen met het thema gezond eten! Carmen zal vanaf komende week ook dagelijks 20 minuten huiswerk mee krijgen van school, iets dat wij vroeger pas ergens in de vierde of vijfde klas kregen. Ook al zijn we hier nu anderhalf jaar en is dit het derde schooljaar waarmee te maken krijgen, het blijft speciaal als je het intikt. Daar komt nog bij dat ik ze 's morgens wegbreng en dat ze met de schoolbus een rit van ~30 minuten door een wereldstad maken om weer naar huis te komen. Inmiddels zijn ze ouder en reizen ze samen. En dat is fijn, want Kirsten heeft er nooit een probleem van gemaakt, maar als ouders hebben we ons echt wel eens afgevraagd of we er goed aandeden toen ze 3 en half was en praktisch alleen zat in die bus terug.

Terug naar school

Spandoeken hangen hier uiteraard niet over de weg. Vooral niet omdat alleen de Amerikaanse school nu het nieuwe schooljaar ingaat. De rest van de scholen hier heeft zijn zomervakantie in de zomer (en dat is hier mei en juni). Carmen is naar "Grade Two" en Kirsten naar "KinderGarten" hetgeen overeenkomt met groep 4 en groep 2 in het Nederlandse systeem. De klassen zijn klein 15-16 leerlingen met 2 leerkrachten. Daarnaast zijn er 2 speciale "vakken" per dag. Dat is niet per weekdag, maar volgens een cyclus van 6 (regenboog-)kleuren. Die cyclus hangt bij ons op de koelkast in de keuken, zodat we 's morgens kunnen kijken wat de speciale vakken van de dag zijn. Voor de blog van vandaag die van Kirsten, voor haar zijn de speciale vakken:

• PE (gym, in de grote Multi Purpose Hall) 3 keer per week, in een deel van het jaar wordt dit vervangen door zwemmen in het zwembad op het terrein van de school.
• Art (lekker knutselen in een knutsel lokaal) 2 keer per week.
• Music (in het muziek lokaal) 2 keer per week.
• Host Country Study (Basis in Hindi en veel aandacht voor de Indiase feesten, de ene les is echt aan cultuur besteed de andere les is Yoga) 2 keer per week.
• Tech (Met computers werken in het computerlokaal), 2 keer per week.
• Library (lezen in de bibliotheek en 2 boeken mee naar huis nemen) 1 keer per week.

Bovendien heeft Kirsten op de paarse dag nog "Show en tell" waarbij je iets mee mag nemen om over te vertellen. Een soort voorloper van de spreekbeurt, maar dan lekker informeel. Kirsten heeft nu Ms. Radha, en die heeft Carmen ook een half jaar in haar klas gehad. Zij wist ons gisteren al te vertellen dat de 2 veel verschillen, maar dat wisten wij natuurlijk al.
Kirsten vindt het erg leuk, ze kent nog een groot aantal kindjes van vorig jaar, maar ook de namen van de nieuwe kindjes komen voorbij in haar verhalen. Alleen in dat opzicht al is Kirsten anders, als je vraagt wat ze die dag heeft gedaan komt er eerst een denkfrons op haar gezicht en vervolgens kan ze je precies vertellen wat ze hebben gedaan. Gisteren waren ze naar het science lab geweest en daar hadden ze regen gemaakt, van heel veel stoom, die komt dan samen in de wolk en als die te zwaar is dan gaat het regenen. Dit is de korte versie, maar Kirsten kan het heel mooi met handgebaren duidelijk maken en ze verteld het zo dat het duidelijk is dat ze het ook snapt.

Radio Olympia

Een volle week geen blog, dat moet een reden hebben! Inderdaad, als echte sportliefhebber volg ik de olympische spelen, en dat kost best veel tijd. Niet alleen tijd, het kost in india ook best veel moeite! Er is van de ~80 zenders op televisie slechts 1 zender die het uitzendt. En dat gebeurt op niets minder dan amateuristische wijze. Een paar mensen in de studio praten alle gaten dicht, met oude en verkeerde feiten. Tussendoor zijn er beelden geleend van een Nieuw-Zeelandse zender, die volledig willekeurig geschakeld worden. Wij (een westerse zender) zouden het niet in ons hoofd halen om weg te schakelen bij het schoonspringen als alleen de bovenste drie nog hun laatste sprong moeten maken. Of een 10-tal minuten van het midden van een hockey wedstrijd laten zien. 'S avonds laten ze soms een paar gouden momenten zien van 36 uur oud. Gelukkig is er de techniek. En na anderhalf jaar India ben ik deze weken een enthousiast luisteraar van radio 1 (via het internet) en strak volger van de sport actualiteiten via nu.nl. Dus wel Jack van Gelder bij radio Olympia. Maar Mart Smeets mis ik nu toch wel!

Omroep installatie

Toen ik vorig jaar tijdelijk verantwoordelijk was voor EH&S (Environment, Health and Safety) heb ik in het gebouw waar we met zo'n 1000 man werken gepleid voor een omroep installatie. Dit om bij een brandalarm te kunnen aangeven of dit vals was of niet. Die installatie is er gekomen en de duidelijkheid bij alarmen (en de kwartaalijkse evacuatie-oefeningen ook). De installatie wordt echter ook gebruikt voor andere zaken. Hier volgen enkele voorbeelden, waarvoor wij dit soort installaties in Nederland in ieder geval niet gebruiken.
Eén keer werd het overlijden van een medewerker in het gebouw vermeld en het verzoek om te gaan staan en een minuut stilte te houden.
Een ander voorbeeld was eerder deze week, toen werd omgeroepen dat Abhinav Bindra India trots had gemaakt door het winnen van de gouden medaille op het (zeer aansprekende) onderdeel luchtpistool 10 meter.
Vandaag was wel het toppunt tot nu toe, er werd namelijk aangekondigd dat om 12.30u het volkslied zou klinken omdat het morgen (15 aug) de nationale dag van India is. Om 12.28u werden we verzocht te gaan staan, en na 2 minuten stilte (iedereen stond klaar, want indiers zijn groot gebracht met hun volkslied) werd gemeld dat er een technische storing was. Veel Indiers oprecht verontwaardigd, want het volkslied is niet iets waar licht mee mag worden omgespronegn. Gelukkig hebben we om 15.00 alsnog gestaan voor de 55 seconden durende versie. Die 55 seconden heb ik niet getimed, dat wisten mijn collega's mij van te voren te vertellen. Morgen is dus de Nationale dag hier, wij zijn vrij en ons personeel ook. Dus het zal aanvoelen als een zondag.

Klein meisje, grote stap!

Na bijna 7 jaar komt er weer een nieuw fase aan. Onze geschiedenis met luiers gaat een nieuw hoofdstuk in. Het begon bij Carmen allemaal met katoenen luiers. Dat leverde extra stank en een substantieel aantal strijkuren. Tot lang heeft Carmen die luiers in en om het huis gebruikt, voordat we op papieren luiers overgingen. Bij Kirsten hebben we het nog eventjes geprobeerd, maar toen hadden de doeken al snel afgedaan, en Orla heeft ze nooit gezien. Carmen is inmiddels al helemaal uit de luiers, Kirsten heeft ze nodig voor de nacht, en hoeft bij het reizen ook al geen luiers meer om. Orla is nu de volgende fase ingegaan. Sinds we terug zijn in India trekken we haar onderbroekjes aan zonder luier, en het gaat goed! Zelfs de grote boodschap is al op het potje en daarna op de WC gedaan. Ze is vandaag weer naar school geweest, ook zonder luier! Uiteraard waren er de eerste dagen wat problemen met het afknijpen van de eerste druppels, maar de training van de sluitspieren gaat nu voorspoedig. Dus "uit de luiers!" zijn we nog niet, maar ons kleinste meisje heeft wel een grote stap gedaan in die richting.

Terug in India

Nog geen 12 uur na aankomst in India is een eerste balans van de terugreis en thuiskomst wel op te maken. De reis verliep aan de Singapore kant uitstekend, met dien verstande dat wij één dag te lang volgens het ons verstrekte visa zijn gebleven en dat dus op het vliegveld papiermatig goed moest worden gemaakt. Het was niet onze bedoeling om de douane meer werk te verschaffen, maar we waren ons er niet van bewust dat een visa bij ankomst voor 30 dagen wordt verstrekt en wij zijn 31 dagen gebleven. Na gisteren (donderdag) nog een halve dag te hebben kunnen werken, zijn Masjka, Orla en ik Carmen en Kirsten van een tweede en laatste 'sleepover' op gaan halen, om vervolgens door naar het vliegveld te gaan. De vader in het gezin waarmee we door een maand intensief contact wel echt bevriend zijn geraakt, werkt nog steeds in Mumbai en brengt dinsdag de spullen mee die niet meer paste in onze bagage. De beperkingen bij onze bagage zijn enerzijds de 100 kilo ruim bagage en anderzijds de hoeveelheid handbagage die we tegelijk met 3 (soms zelfstandige) kinderen over het vliegveld kunnen slepen. De schitterende nieuwe terminal 3 bood speel en winkel gemak, en beschermde ons tegen een stevig onweer buiten. We zaten op tijd in het vliegveld, maar al taxïend gingen we een half uur te laat de lucht in. Met 5 is de stoelkeuze een beetje uitproberen, dit keer zaten we 1 rij van drie met een gangpad ertussen en 1 rij van 2 erachter. Orla en Kirsten sliepen goed op de vlucht die in hun tijdszone van 19.15 tot 0.15u liep. Zij maakten met gemak een ruk van 4 uur. Carmen koos ervoor om filmpjes te kijken en zoetigheid te eten en zij viel 10 minuten voor de landing in slaap.
Als je terug naar India gaat, moet je jezelf mentaal voorbereiden op een voorval/situatie die niet is zoals verwacht of zoals de laatste keer. Dit keer bleken er onvoldoende immigratie papieren aan boord van het vliegveld. Het voorstel van de bemanning was om die in de terminal bij de douane in te vullen. Dat zagen wij echter niet zitten met 3 kinderen waarvan je niet weet hoe ze wakker worden. Dus toen iedereen het vliegtuig uitging hebben we de bemanning kunnen overtuigen van het feit dat wij toch echt die 5 formulieren in het vliegtuig wilden invullen, alvorens de kinderen wakker te maken en te gaan (ver)slepen. Dat maakte dat wij als laatste het vliegtuig uitgingen samen met een dronkaard. Voor die man hadden ze nog net geen bak koud water nodig. Daarna ging het voorspoedig, Carmen moest wel veel huilen, maar dat is eigenlijk altijd als je die wakker maakt, of dat nu na een half uur of na 6 uur slaap is. Het wekt in India altijd wel veel medelijden, en dat bespoedigd zaken eerder dan dat het ophoudt! Andrew was er, en thuis viel het mee, Mumbai heeft afgelopen week veel regen gezien en ondanks dat het huis constant "gedroogd" is door de airco is de eerste indruk toch wat muf. Ongetwijfeld dat er de komende dagen nog verrassingen (waarvan we zeker zullen berichten) komen. Echter voor nu, na een korte nacht want onze kinderen worden altijd tussen 6 en 7 wakker ongeacht tijdszone en nachtduur, zijn we in goede doen thuisgekomen.

Dierentuin

De Singapore Zoo is echt een juweel onder de dierentuinen. Heel mooi aangelegd, veel bijzondere planten, bloemen en natuurlijk de dieren. We zijn er deze vakantie dan ook twee keer geweest, één keer ik alleen met de kinderen en daarna afgelopen zondag samen met Aram. We hebben toen dat deel gedaan wat we de eerste keer niet gezien hadden en ook wat we de vorige keer (oktober 2007) nog niet hadden gezien. Orla is onze dierengek, vooral de tijgers die worden door haar steevast tijger poes genoemd, want eigenlijk is ze van mening dat het poezen zijn. Carmen en Kirsten genieten vooral van treintjes en speeltoestellen, alhoewel ze met een fototoestel ook wel graag de dieren fotograveren. We hebben ook de splashshow bezocht, met name gericht op pinguins, zeekoeien en zeeleeuwen. De zeeleeuw zorgt voor de nodige spetters en kunstjes. Zo mag je na afloop van de show op de foto met hem terwijl je een kus krijgt. De vorige keer wilde Carmen dat niet, maar nu toch wel. We hebben de dag besloten met de Nightsafarie, een dierentuin waar je in de avond (donker) naar toe gaat. Eerst een show met wat nachtdieren en daarna in een treintje door dit park. Lopen vinden de dames nog iets te eng. Al met al genoten van alle flora en fauna zijn ze uitgeput maar volaan uiteraard erg laat in bed gerold.

Een eeuw terug in de tijd

Als je in een ander land bent, vergelijk je veel met je thuissituatie. En ik (Aram) heb al vaker geschreven dat we na 1.5 jaar Mumbai, een nieuwe basis hebben om mee te vergelijken. Soms zijn er van die momenten die plotseling tot een bewustwording leiden. Ik wil er graag 1 kwijt van alweer een paar weekenden terug. We waren in een museum over de geschiedenis van Singapore en na het vroege begin, was de kolonie begin 19-de eeuw al behoorlijk gevormd. Er waren rijken en er waren havenwerkers. Nu was dit een museum met veel visualisatie en voorstellingen op ware grootte, zo ook een huisje waarin de havenarbeiders moesten leven. Duidelijk met als oogmerk om aan te geven hoe (slecht) men het toen nog had. Onder Andere Chinezen en Indiers kwamen als gelukzoekers naar Singapore. Dat huisje, van begin 20-ste eeuw, zou begin 21-ste eeuw een luxe zijn voor veel Mumbaikers. De 2 Steden lagen toen een riskante tocht over het water van elkaar vandaan, maar je kon als arbeider emigreren. Nu kun je als arbeider die rijkdom elders niet meer vinden ook al is het nu maar 5 uur vliegen van elkaar vandaan. De gelukzoekers van toen hebben hun nageslacht in een eeuw een flink stuk verder gebracht dan diegene die achter bleven. Ook Vietnam deed niet zo armoedig aan als wat wij inmiddels weten van Mumbai en India. Donderdag vliegen we weer terug, naar een stad die deels modern is en deels arbeiders aantrekt van het platte land en die arbeiders leven in een stad die een eeuw achterloopt!!

Kunst

Afgelopen dinsdag ben ik met Carmen, Kirsten en Orla naar het Suntec international convention centre geweest, te vergelijken met de Rai alleen dan kleiner. Er is daar momenteel een Garden show, allemaal mooi aangelegde tuinen. Het was zeer kunstig de creativiteit was duidelijk aanwezig en je kon zien dat de architecten goed hadden nagedacht. Echt facinerend om al die verschillende soorten planten en bloemen te aanschouwen. Helaas vonden de kinderen het al snel genoeg, dus meer dan een dik uur hebben we er niet doorgebracht, immers in veel gevallen blijft een bloem een bloem en een plant/boom een plant/boom in hun optiek. Ik denk dat het ijsje na afloop een leuker idee was!

Niet getreurd, woendag middag zijn we naar de roze dolfijnen geweest, die hebben hier dagelijkse training sessions, want een echte voorstelling kun je het niet noemen, tenminste niet als je wel eens in Harderwijk bent geweest. Maar doordat ze roze zijn was dat wel heel apart, vooral Orla geniet van beesten en wordt helemaal blij als ze iets ziet bewegen. Daarna nog een keer terug naar de onderwaterwereld, Carmen en Kirsten hebben zich vooral vermaakt met de lopendeband waar je op kunt staan en je zo aan alle vissen voorbij gaat. De haaien werden gevoerd, een apart werkje volgens mij, die mevrouw had af en toe best moeite de haaien van zich af te duwen, ik denk dat ze wat hongerig waren.

Gisteravond zijn Aram en ik naar de 'Esplanada' geweest, zo heet het theater hier, al wordt het in de volksmond de doerian (vrucht met een zeer indringende geur) genoemd. We hebben de voorstelling cadeau gekregen en de babysit was erbij geregeld, dus helemaal top. De kinderen hadden Pani (oppas) meteen in hun hart gesloten en vice versa, dus wij konden lekker genieten van een Koreaanse dansuitvoering van heel moderne dans, 'Mechanism Organism' genaamd. Echt Kunst met een grote K, er waren 4 solo's van mannen die ieder een eigen invulling gaven aan vier thema's. Daarna nog heerlijk eend gegeten met een goede fles Spaanse wij erbij en ons hoor je niet meer klagen.

Nog een weekje en dan zit onze tijd in Singapore er ook alweer op, terug naar Mumbai, waar blijkbaar sinds van de week de monsoon echt is los gebarsten. Nu maar duimen dat alles nu nog even valt....