Een bezoek aan Nedeland

Na 13 december, onze laatste blog-entry, hebben we niet stil gezeten. De kinderen hebben nog een volle laatste week gehad, met als afsluiting een assembly waarin elke klas een koor vormde.
Op vrijdag 19 december heel vroeg zijn we naar het vliegveld gegaan, en door connecties (komen we wellicht nog wel eens op terug) kregen we goeie hulp in de terminal bij vertrek naar Brussel.
Vervolgens hebben we in Nederland in 10 dagen (want op 29 december zijn we naar Oostenrijk gevlogen) de beide ouders bezocht en beide zussen. Daarnaast hebben we 5 ooms en zelfs 6 tantes, plus veelvoud aan (achter)neven en nichten, gezien, weliswaar geholpen doordat die al de neiging hadden elkaar op te zoeken. En we zijn bij veel vrienden langs geweest, of ze op een lokatie ontmoet. Gemeten in aantallen huishoudens wel 16. Cultuur hebben we ook nog gedaan, maar liefst twee musea. Tot zover zijn het wat overzichtelijke feiten, maar terug in Nederland doe je ook observaties die de moeite waard zijn om te vermelden. Allereerst hadden we heerlijk weer, droog en geleidelijk aan frisser wordend. De kinderen gingen steeds beter slapen ondanks het grote aantal wisselingen. In 10 nachten hebben ze op 4 plekken geslapen. En, heel fijn, overal werd gelijk vrolijk gespeeld, ook met de kinderen die we bezochten klikte het overal erg goed.
Wel was duidelijk dat afscheid nemen zwaarder gaat worden bij de kinderen. Zeker omdat ook even niet duidelijk is wanneer we weer in Nederland zullen zijn. Masjka en ik vonden Nederland aangenaam en ruim, en hebben in een strak gepland bezoek met veel mensen goede gesprekken gehad die ons het gevoel hebben gegeven dat Mumbai dan wel fysiek ver weg is, maar dat het geen drempel vormt voor een goed contact. Waarvoor dank!

Paleis 'Het Loo'

Vandaag zijn we gezellig met de familie Linnenbank naar Paleis Het Loo. Er is een tentoonstelling met speelgoed van verschillende generaties Oranje kinderen en het paleis is in kerstsfeer, met mooi gedekte tafels enversierde kerstbomen met hele appels en sinaasappels erin! Iedereen geniet op zjn eigen manier van alles dat er te zien is en buiten in de tuin kunnen de kinderen lekker hun energie kwijt. Die avond eten we gezellig bij Niels en Evelien een heerlijk kerstavondmaal. De dag erna vertrekken we om traditioneel bij ouders kerst te vieren. Heerlijk lopen door de koude lucht naar de kerk door een stad die toch wel erg bijzonder is, ons Bergen en genieten van het heerlijke eten dat bij kerst hoort. Het zijn mooie dagen om aan terug te denken.

Wat een dag

Het is zaterdag 13 december en Aram en ik zijn 8 jaar getrouwd. De kerst feestjes zijn in volle gang, want het merendeel van de ex-pats vertrekt eind van de week naar andere oorden. Dus besloten Aram en ik te gaan lunchen op deze dag. We hadden gehoord dat het Japans/Kantonese restaurant in een vrij nieuw hotel erg goed moest zijn, dus togen we naar Worli. Een deel van de stad dat op een 3 kwartier rijden ligt. Na een heerlijke lunch met Sushi, giga grote garnalen of mooie stukjes lam en tot besluit een heerlijk bounty ijsje, maar dan wel door een kunstige kok gemaakt, moeten we snel voort maken om weer naar huis te gaan. Normaal doe je daar dan ook een 3 kwartier over, tja het werd een dik half uur extra! Prescilla gebeld, 'we staan stil, geen idee waarom maar we komen zo spoedig mogelijk', de afweging gemaakt, 'gaan we nog naar het Hopping Bunnies feestje?' Dit is vooral een leuk feest voor Orla dus besluiten we toch zodra we thuis zijn direct weer in de auto te springen (nu met de kinderen) om naar Breach Candy te gaan. Een plek die ongeveer een uur naar het zuiden rijden bij ons vandaan ligt, onderweg passeren we weer het hotel waar we drie uur eerder lekker hebben gelunched. De reden van al dat trage verkeer, heel veel politie die sluizen hebben gemaakt van dranghekken zodat ze random auto's kunnen controlleren. Bij navraag aan de chauffeur of hij weet waarom er nu ineens allemaal goed bewapende posten zijn gecreerd zegt hij dat de politie waarschijnlijk een tip heeft gehad. Tja wij vragen ons dan af, is het waar of hadden ze gewoon zin de boel een beetje in het honderd te laten lopen, we hopen dat het waar was van die tip en dat ze ook nog iets vinden, we vrezen gewoon dat het een uiting van frustratie is.
Orla geniet van haar feestje, waar we gelukkig niet al te lang voor onderweg zijn, het geplande uur. De kerstman brengt een bezoek, maar Orla heeft daar vandaag duidelijk niets mee op en met groot geschreeuw zit ze bij mama op schoot naast de kerstman, terwijl haar zussen wel op schoot bij de kerstman zitten. Er wordt geklommen en gegleden, we eten hete pasta (met pepers) kijken naar een leuke poppenkast voorstelling en gaan weer 1 uur in de auto zitten. Thuis gekomen is er hier op RG een groots kerstfeest van een vriendinnetje van Carmen aan de gang, harde muziek, veel mensen, een entertainer die spelletjes doet, zoals dans wedstrijden. Er loopt een Kerstman rond er is eten in overvloed en het is best gezellig om veel mensen van school te zien. Carmen vertrekt meteen met haar vriendinnen en Kirsten en Orla zijn het eigenlijk heel snel zat, het is tenslotte al half 9, dus die twee gaan lekker in bad terwijl Carmen nog doorfeest. Tegen 10 uur ligt ook Carmen in bed. Het was me het dagje wel, heel anders dan 8 jaar geleden, maar of we dit toen konden bedenken, nou nee.

Twee koor dames

Door de gebeurtenissen van eind november werd helaas de kooruitvoering in het Grand Hyatt hotel afgelast. Dit is niet alleen een mooie uitvoering van de twee koren van de elementary school, maar ook het begin van het kerst seizoen. De kerstboom wordt verlicht, de kerstman brengt een bezoek en alle families zijn uitgenodigd om deel te nemen aan een heerlijk buffet met gerechten van over de hele wereld die traditiegetrouw met kerst verbonden zijn. Het was een mooi feest vorig jaar dus iedereen keek er erg naar uit, maar zoiets kan niet plaatsvinden daags na zulke bloedige aanslagen, niet alleen omdat feesten niet gepast is, maar de veiligheid op dat moment onvoldoende kan worden gegarandeerd. Nu kunnen we daarover wel een hele week dagelijks een blog vullen, maar dat doen we maar even niet, want schijn is ook veilig.
Het concert werd uitgesteld om op school plaats te vinden, de kinderen die in het koor zongen hadden tenslotte niet voor niets zo veel geoefend. Daarnaast proberen we ook met name voor de kinderen de gewone dagelijkse routines zoveel mogelijk te laten plaatsvinden. Dus heeft de General Manager van het Hyatt de school aangeboden de catering voor zijn rekening te nemen en de kerstman te vragen zijn drukke planning een beetje aan te passen. Daardoor heeft het koor een aantal dagen extra gehad om te oefenen, vooral voor de solo partij die nu ineens door de 'understudy' gedaan moest worden vanwege een vervroegd vertrek van de solist was dat een prettige bijkomstigheid. Deze solist heette namelijk Carmen en ineens werden we verheugd met nog een derde lied dat geoefend moest worden. eerder hadden de twee dames dat niet gezongen, want ze hadden er geen deel in, behalve het koor deel dan! Wonderlijk is het dan te zien dat veel oefenen niet eens nodig blijkt, want de woorden zjin toch wel heel behoorlijk bekend.
Al met al werd het een mooie uitvoering van ongeveer een uur, eerst zong het grade 3, 4 en 5 koor een aantal liedjes. Daarna was er wat samenzang en tot slot sloot het KG, grade 1 &2 koor de uitvoering af met, North Pole; He Santa, Ho Sante en A feeling of joy.

Vrolijke gezichten

Het mag dan wel 6 december zijn, maar een extra lange reis naar Mumbai kon de goedheiligman gelukkig nog inpassen. Dus kwam hij vanmorgen met 3 zwarte pieten naar Quantum Park, ons appartementen gebouw. Voor de gelegenheid hadden we de ruimte op de roof garden verdieping afgehuurd en versierd. Veel huisvlijt is gaan zitten in het zelf maken van Banketstaaf en gevulde speculaas. Gelukkig werd strooigoed door enkele Nederlandse leden ingevlogen terwijl ze op business trip naar Nederland waren, want een paar kilo pepernoten bakken is andere koek. De afgelopen weken hebben Carmen, Kirsten en Orla regelmatig hun schoen mogen zetten en pepernoten mogen bakken, we zijn er inmiddels aardig goed in. Het Sinterklaas journaal is dagelijks gevolgd via de computer en de spanning was natuurlijk hoog met de ruil van de stoomboot en het weg zijn van de rare piet. De rode ballon heeft de gemoederen ook flink bezig gehouden! Natuurlijk kon het feest niet doorgaan zonder een aanzienlijke hoeveelheid rode balonnen, dus vanmorgen werden er een aantal rode balonnen afgeleverd die de ruimte extra aankleedden.
We hadden een mooie Sint die voor ieder kind een woordje over had en drie gezellige pieten die zich flink onder de kinderen voort bewogen. Onze drie meiden gingen ieder afzonderlijk naar de Sint en gaven ook antwoord op zijn vragen en gehoor aan het zingen van een liedje. Blij waren ze met de cadeutjes van hun verlanglijstje en daar zijn ze ieder mee bezig gegaan.
Sint kan weer voor een jaartje de kast in, en de kerstboom komt er morgen al uit, want helemaal geen kerstsfeer dat gaat er niet in, dus dan maar heel vroeg de boom opzetten, immers over twee weken zitten we al lang en breed in Nederland!

Muziek

Gisteren was een dag vol muziek.
Twee wekelijks worden er door de expat gemeenschap waar ik actief in ben koffieochtenden georganiseerd. Ik ben geen fanatiek ganger, maar 3 december was een speciale. Hij zou het de feestelijkheden rond kerst inluiden. Met alle tragische gebeurtenissen van de afgelopen week zijn veel kerstbijeenkomst afgelast, maar de gemeenschap heeft wel behoefte om elkaar te ontmoeten, dat hoort tenslotte bij het verwerkingsproces van dit soort trauma's. Iedereen is er op de een of andere manier bij betrokken geweest, in het ergste geval doordat je moest vluchten uit het Oberoi vanaf de 16de verdieping in het andere geval omdat je vrienden of kennissen hebt verloren of omdat je gewoon geschokt bent door het feit dat het is gebeurt. Koffieochtenden worden altijd bij iemand thuis georganiseerd en deze speciale kerst koffie was door de vrouw des huizes enkele weken geleden al gestart met het bakken en maken van allerlei traditionele kerst gerechten. Tevens was het koor van de 'school for the blind boys' uitgenodigd om carols te komen zingen.
Ik kan het niet anders verwoorden dan dat het een heel fijne bijeenkomst was, waarbij je al je vrienden weerziet en iedereen zijn ei kwijt kan. Dit allemaal begeleidt door een fantastisch koor dat de carols schitterend ten gehore bracht.

School is erg actief op het gebied van extra activiteiten, denk aan sport en cultuur. Muziek is daar een groot onderdeel van en gisteren gaven de kinderen van de Middle and High school een concert. Samen met Laura (moeder) Bryanna, Kayla en Ashley hebben wij (Masjka, Carmen, Kirsten en Orla) geluisterd naar een bijna twee uur durend concert. Voor de Middle school studenten is het spelen van een instrument dat bij een 'band' hoort of het zingen in het koor verplicht. Met name de blaasinstrumenten en het slagwerk worden door een band bespeeld en het is schitterend om te zien hoe studenten die pas 4 maanden (de jongste groep) deze instumenten spelen een mooi stuk(je) ten gehore kunnen brengen.
De kinderen vonden het absoluut ook erg mooi, ondanks de lange zit, maar alle 6 hebben ze zich buitenbgewoon netjes gedragen en dat vonden de moeders een compliment waard!
Natuurlijk hielp de wetenschap dat er na afloop heel veel soorten koekjes met chocolademelk was hier wel aan mee.
Volgende week is het concert van de elementary school, dan gaan Carmen en Kirsten hun zangkunsten (samen met het koor) ten gehore brengen, wij mogen nu al genieten van de liedjes, dus het beloofd een mooie middag te worden.

Mumbai up and running

Een toevoeging aan de blog midden op de dag?! Jawel, in een 5-sterren hotel (ITC) op nog geen kilometer van het Oberoi aan Marine drive. Vandaag is het namelijk weer eens tijd voor de gang naar het jaarlijkse buraucratisch hoogtepunt. We hebben wel eerder geschreven over de FRRO (Het foreign Regional Registration Office), maar dat was toen we nog een webpagina probeerden bij te houden. De twee vorige keren waren vanwege de registratie voor een jaar. Nu gaat het zelfs om een visum verlenging. Vanochtend zijn we met z'n vijven naar het zuiden getogen. We waren er juist op tijd (9.40u) het gaat namelijk om 10 uur open en als je bij de eerste 3 zit, dan kun je op basis van de kinderen wel als eerste naar binnen. Daarbinnen is een wonderlijke mix van moderne technologie en bureaucratie van de oude stempel (letterlijk). Er zijn computers om iets op in te voeren en dan uit te draaien. Die print gaat met een pasfoto boven op een stapel papieren die we mee naar binnen hebben gebracht. Als dat gebeurt is kan de beambte even kijken dat vrouw en kinderen er ook zijn en dan kunnen zij weer naar school/huis. Ik mag blijven voor nog wat meer papieren afhandeling, want dat is het uiteindelijk. Een grote stapel papieren. Ik mag na 15.00 uur terug komen voor een verlenging van 3 maanden voor mijzelf en 12 maanden voor mijn vrouw en kinderen. Dat is een standaard procedure voor iedereen die voor het eerst in India een employement visum verlengd. De logica van 3 maanden verlengen en dan nog eens 9 maanden vereist een bureaucratisch inzicht wat ik (en met mij velen) ontbeer. Enfin het ITC inkomen was niet makkelijk een auto blokkeert de oprit, een volledige flouillering, check of mijn mobiel wel een mobiel is en een blik in elk vak van mijn tas. Verder is er in Mumbai niet veel van te merken. Elders zal het leven ook wel verder gaan en het nieuws zich op andere landen storten. School heeft het gisteren zeer professioneel opgepakt, en de kinderen gaan voorlopig goed met de kennis om.