Kirsten had vandaag een 'fieldtrip' en mama ging mee, dat alleen was al een feest. Op dit moment doet Kirsten in haar klas een project over voedsel, waar komt het vandaan voordat wij het eten. Duidelijk erop gericht om aan te geven dat melk door een koe wordt gemaakt en niet uit een pak komt. De klas bezoekt ook de al om bekende zoetigheids fabricerende fabriek Parle, hier wordt onder andere het koekje ParleG gemaakt, een pakje van 15 koekjes (netto gewicht 82.5g) kost 4 rupees inclusief tax (omgerekend 7 cent). De fabriek staat in het stadsdeel 'Ville Parle' en daar zijn ze ruim 65 jaar geleden ook begonnen met produceren. Nadat de kinderen een filmpje over het koekjesmaken hadden gezien konden er meteen twee varianten geproefd worden. Onze zoetekauw had mij in de bus al verteld dat ze in iedere hand een koekje kon vasthouden, maar ook wel 2 of 3 of nog wel meer. Gelukkig is de schroom te groot om echt een hele hand vol te pakken, maar toen er werd gezegd dat je rustig meer mocht pakken schroomde ze niet. Daarna gingen we de fabriek zelf in, je loopt langs de hele productielijn. Het bedrijf doet dat duidelijk vaker, want er is een speciale route met informatieborden en een omroepsysteem op de plaatsen waar wat extra informatie verteld kan worden. We zagen dus het deeg de mallen van de koekjes ingaan, door de oven heen afgekoeld en wel ingepakt worden. Kirsten kan dat heel mooi en 'grafic' omschrijven, met andere woorden heel beeldend. Ze vond het bijzonder interessant, maar het pakje dat ze na afloop kreeg was toch ook wel erg aantrekkelijk en moest in de bus op de terugweg wel meteen open!Het was een heel positief bezoek, zeker als je weet hoe vies en gemakkelijk er met afval omgegaan wordt, om te zien dat het een schone fabriek betrof, waar de vloer niet bezaaid lag met afgedankte koekjes. Want dat had zomaar gekund, tenslotte produceren ze alleen voor de Indiaase markt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten