Student led conference

Vandaag hebben Carmen en Kirsten aan ons laten zien wat ze dagelijks op school doen. Jaarlijks is er één dag ingepland waarop ouders alle tot dan toe gemaakte werkjes kunnen komen bekijken en aan de hand daarvan vertellen de kinderen dan wat zij je willen laten zien, wat de bedoeling is bij die specifieke opdracht of hoe een bepaald spelletje moet spelen. De leerkrachten zitten demonstratief op de gang.
We begonnen in de klas van Kirsten bij de rekentafel. Daar liet Kirsten aan de hand van een heel groot blad zien dat ze kon tellen tot 10. Frappant was dat het in het Engels over het algemeen heel goed en snel gaat, maar dat in de Nederlandse versie de vinger nog wel eens te snel wil gaan voor het uitspreken, waardoor ze nummers overslaat. Dus moet je haar echt dwingen rustig aan te tellen en dan gaat het prima. Vervolgens liet ze ons zien hoe ze een histogram kon maken. Speelgoed van verschillend materiaal (hout, metaal, stof, plastic en papier) moest ze neerleggen in de juiste vakjes. Het was duidelijk dat Kirsten dit op basis van haar geheugen (dus eerder geoefend) kon doen, evenals het antwoord dat ze gaf op de vraag wat er zo makkelijk is aan plastic speelgoed, dat is namelijk makkelijk schoon te maken! Als puzzel koos ze de paashaas met zijn eieren, die was best moeilijk. Kirsten kan goed puzzelen en met een beetje hulp was hij snel gemaakt. Toen heeft ze ons het grote boek met het alfabet laten zien en horen, ze moeten dan de letter klank maken en de plaatjes die erbij staan op die pagina benoemen. De eerste 8 letters gingen heel gemakkelijk, daarna was het duidelijk moeilijker om de letter te herkennen, maar met de plaatjes erbij ging dat prima. De K sprong eruit!! Ze heeft ons ook een boekje voorgelezen van "A colour of his own, by Leo Leoni". Het is schitterend om te zien hoe goed dat geheugen van die kinderen werkt, de eertse 8 pagina's kon ze letterlijk voorlezen, de overige wist ze duidelijk nog wat de inhoud was geweest en maakte ze daar zelf haar verhaal omheen.
Tot slot liet ze ons nog de liedjes horen die ze zingen tijdens de muziekles. Daarbij gebruik makend van triangel, tamboerijn, sambaballen of gewoon figuren die ze met de hand maakt.
Wij hebben genoten en waren heel trots op haar.

Morgen zullen we over Carmen's student led conference schrijven.

Lekker “zwart” eten

India is een land waar personeel niets kost, nou ja in onze optiek dan. Inmiddels heeft het aantal personeelsleden dat wij in dienst hebben plus de ‘geleasde persoon’ het aantal van 5 bereikt. Een forse bijdrage aan de Indiase (informele) economie, belasting betalen over dit loon lijkt even ondoenbaar (bureaucratie) als ongebruikelijk. Wij hebben ons van de volgende gemakken voorzien:

1. Interiueurverzorgster; Juliana
2. Kindermeisje (nanny); Prescilla
3. Kok; Alice
4. Strijk meneer; Ramesh
5. Chauffeur; Andrew

Het is inmiddels heel normaal om zoveel mensen in je appartement te hebben rondlopen, iedereen heeft zijn eigen taak en specialiteit. Het is ons duidelijk geworden dat dit het beste werkt. Het samenvoegen van taken werkt gewoon voor deze mensen niet, ze hebben geen duidelijkheid meer en weten hun tijd niet goed meer in te delen. We hebben het geprobeerd met onze vorige nanny/kok, zij kon zich in de keuken terugtrekken en was er dan duidelijk niet voor de kinderen. Toen we vorig jaar hier aankwamen hadden wij het gevoel dat 2 mensen gelijktijdig in huis al erg veel was. Maar inmiddels zijn we eraan gewend, dus toen onze vorige nanny aangaf vanwege familie omstandigheden te moeten vertrekken hebben we naast een nieuwe nanny ook een kok aangesteld. Ze kan heeft veel ervaring bij Engelse expats opgedaan en kan veel verschillende gerechten maken en dat is erg fijn. Zo zijn we niet meer genoodzaakt alleen maar Indiaas te eten, want de keuken die je gewend bent blijft toch favoriete. Masjka houdt toch meer van de Westerse keuken, Aram vindt dat op zijn tijd ook erg lekker, Carmen en Kirsten eten alles na eerst een discussie over de ingrediënten, maar eten wat de pot schaft. Dan blijft Orla nog over, die heeft duidelijk de voorkeur voor de Indiase keuken ontwikkeld. Het bord is in een mum van tijd leeg als ze rijst, curry en gekruide groenten krijgt, voorheen mocht het ook nog heel pittig zijn. Eet ze Westers dan gaat het langzamer en laat ze duidelijk merken dat we meer overredingskracht moeten gebruiken om haar eten te geven. Inmiddels gaan er hele dierentuinen naar binnen, soms is haar mond zelfs een hangar.

Mango

De zomer in India komt gelijk na de winter. Ze slaan Lente hier over, gaan van de zomer over in de moesson en dan terug naar de zomer om eind Oktober terug te komen in de koelere winter. Mumbai ligt in Maharasthra en dat is tevens de provincie waar de Mango’s geteeld worden. Het seizoen is direct gekoppeld aan dat stuk zomer dat voor de Moesson valt. Dit jaar is het klimaat ook hier wat van slag, met een koele winter en nu vroeg in het seizoen regenval. Dan wel geen moesson slagregens, en zeker niet hier in de stad, maar de mango productie lijdt er wel onder.
Al deze uitleg heeft een extra doel. Orla is sinds een maand echt goed aan het praten, in zowel Nederlands als Engels. Daarnaast heeft Orla een zeer groot gevoel voor humor. Toen we langs de kleuren gingen en na rood, blauw, geel, groen aankwamen bij oranje benoemde Orla het als Mango. Dat ontlokte bij mij een spontane lach, en daarmee ook een gulle lach van Orla. Juist vanwege de humor hebben we het `showtje’ ook daarna nog een paar keer kunnen doen voordat ze oranje ging zeggen.

Mist?!

(een bijdrage van Masjka)
Over lucht kwaliteit kun je tegenwoordig heel wat schrijven. Toen wij hier kwamen wonen hebben we wel gehoord dat hier wonen betekent dat je per dag twee pakjes sigaretten rookt. Waar je dat met sigaretten direct merkt is het heel wat anders dan er daadwerkelijk ademhalen. Even wat voorbeelden, soms kunnen wij vanaf ons balkon in de verte (hemelsbreed ongeveer 2 km) een toren met een bol erop zien. Soms kun je ’s morgens uit het keuken raam die richting uit kijken en dan is die toren niet te zien. In het begin denk je goh het is mistig, zo ben je geconditioneerd, maar als je dan verder denkt is het in een tropisch klimaat wel vrij vreemd om mist te hebben. Dus ga je verder denken, ja het is dus smog wat over de stad hangt. En ja een strak blauwe lucht is het hier eigenlijk nooit, oké zeer zeldzaam. Wanneer je dan een aantal marathon renners spreekt waaronder iemand die inmiddels meer dan 50 marathons heeft gelopen, en in mijn optiek dus als deskundige door kan gaan, je e-mailt dat hij 4 weken na het rennen van de marathon hier nog steeds last heeft van zijn longen en dat de arts inderdaad aangaf dat het tijd nodig had om weer ‘schoon’ te worden, wordt het steeds duidelijker dat de luchtkwaliteit hier wel slecht moet zijn. Maar helaas heb ik (Masjka) het nu ook weer aan den lijve ondervonden. Tijdens onze week in Dubai waar Aram gisteren over schreef ben ik ziek geworden, goed verkouden, beginnende voorhoofdholte ontsteking en keelpijn. Dus meteen begonnen met Cinuforce van Dr. Vogel (ja dat is reclame), stomen (niet mijn favoriete bezigheid, maar alles voor het goede doel) en Strepsils voor de keel. Gewoon huis en tuin dokteren, wat normaal zou helpen als de klachten niet te ernstig zijn, en dat waren ze niet. Bij thuiskomst had ik echt het gevoel, oké met een dag of drie vier ben ik weer boven Jan. Helaas die vlieger gaat hier niet op en deze week dus toch maar naar de dokter voor antibiotica. Niet alleen ik, maar ook de arts was ervan overtuigd dat het lichaam vanwege de luchtvervuiling niet in staat is het zelf te klaren. Met de hulp van de medicijnen gaan we nu weer de gezonde ? kant op.

Kameel rijden in Dubai

In de eerste week van deze maand zijn we in Dubai geweest. Een hele andere wereld dan Mumbai. Het was de eerste keer dat Orla een eigen vliegtuigstoel had en dat we ons dus als gezin over 5 stoelen verspreid hadden. De kinderen zijn al gewend aan opgehaald worden door iemand van een hotel. Bij het vliegveld werden we dit keer echter opgehaald door een vrouw en een hele bus met chauffeur voor ons alleen. Dan zie je hoe vrij onze kinderen geworden zijn van onze hele ervaring in het buitenland. Hun Engels is daarin een groot goed. Maar het enthousiasme over het opgehaald worden door een vrouw werd gelijk met `Louisa’ gedeeld.
Op de heenweg in het vliegtuig gaf Carmen uit zichzelf aan dat ze graag op een kameel wilde rijden. Na bezoeken aan het strand, aan de winkelcentra met Speelparadijzen en na culturele bustochten, was daar ook de mogelijkheid om kameel te rijden. En ja, zonder aarzeling liep Carmen op de kameel (dromedaris voor de puristen onder ons) en reed een rondje. Vreemd toch hoe sommige dingen werken, bang voor een hondje, maar onbevreesd een kameel omklemmen.

Nieuwe Chauffeur

Het zou in Nederland goed klinken in een personeels-advertentie. Auto met Chauffeur! Hier in Mumbai is het echter noodzaak vanwege het chaotische verkeer. De voordelen van een Chauffeur zijn:

• Je kunt iets doen in de auto. Tenminste als je geen aanleg voor wagenziekte hebt, en dat hebben we gelukkig geen van allen.
• Je hoeft niet zelf te parkeren
• Je kunt de auto op meerdere plekken tegelijk gebruiken, want hij kan zichzelf verplaatsen.

Nadelen zijn er ook. Want een Chauffeur moet jij weer aansturen. Dat wil zeggen hoe laat moet hij komen, waar moet hij naar toe (en nee ze weten niet beter de weg dan wij zelf) en wanneer die weer naar huis kan.

Zoals de titel doet vermoeden hebben wij inmiddels een nieuwe (onze derde) chauffeur. Sinds anderhalve week, toen we terug kwamen uit Dubai. Zijn naam is Andrew en hij spreekt goed Engels. En dat was met de vorige (Murugan) niet het geval. De eerste weken zijn op 1 (de eerste) deuk in onze lease auto na goed verlopen. Maar in India kun je maar beter geen conclusie trekken op slechts anderhalve week ervaring. Het type auto is trouwens iets waarmee je geen personeel aantrekt. Een Toyota Innova is praktisch, maar daar is ook alles mee gezegd!

Daar gaan we dan!!

Na meer dan een jaar geworstel met de webpagina gaan we (ik) op ondersteunende vormen over. De Mocka webpagina is bij vlagen een succes geweest en bij vlagen zal het mensen teleurgesteld hebben in de frequentie waarin het bijgewerkt werd. Mischien dat deze versie werkt. Sommige van onze vrienden zijn hier succesvol in gebleken. De webpagina blijft bestaan en zal ook deze teksten bij tijd en wijlen over nemen. Ook zal ik voor foto's daarnaar blijven verwijzen.
Veel meer dan een stukje start tekst maak ik niet vandaag. Eerst maar eens kijken of ik een hoge ambitie (minimaal eens per week) kan gaan waarmaken.