Vegetarisch

Zoals de meesten wel weten is India een hoofdzakelijk vegetarisch land. Alles is hier voorzien van stippen. Groene stippen zijn goed! Rode stippen zijn slecht, die bevatten vlees. In het taal gebruik is iets of vegetarisch of iets is niet (non-) vegetarisch. Dat leidt vaak weer to misverstanden, want het (non-) stukje wordt vaak gemist en dan krijg je dus de vegetarisch versie. Nu moet gezegd dat vegetarisch hier goed van kwaliteit is en het alternatief of vis (en die is niet erg goed hier) of vlees en dat is hier in 90% van de gevallen kip en betekent in 10% lam. Rund en Varkenvlees kom je hier nauwelijks tegen. Eigenlijk alleen om de expats te voorzien in speciaal zaken en in de betere restaurants.
Nu zijn er ook nog grote groepen in India die zelfs de ongeboren kip niet gebruikt willen zien worden in hun eten. Dus in India kun je ook aan de verpakking zien of het `eggless’ is. Veel taarten en dergelijke zijn hier ook zonder eieren, wat volgens mij veel bakkers in Nederland tot wanhoop zou brengen. Dit alles als inleiding op een voorval vandaag.
Ik had namelijk stroopwafels in kleine verpakkingen bij me voor een groep collega’s waarmee ik training volg deze week. Een van de collega’s wist na 1 hap te melden dat er ei in was verwerkt. Nu had hij daar geen problemen, maar een van de andere collega’s hoefde het koekje niet meer. Hij zocht nog wel naar vermelding van ingredienten op de verpakking. Maar daar doen wij in Nederland voor kleine apart verpakte koekjes niet aan!

Junior Marshal

Afgelopen zaterdag is de “class of 2008 of the American School of Bombay” afgezwaaid. Dat wil zeggen, dat er een mooie ceremonie was op school waarin na een handvol speeches en wat musicale optredens de 40 studenten uit het laatste jaar (12th grade) hun diploma kregen.
Onze aanwezigheid daarbij kwam door Carmen. Uiteraard niet vanwege een vlot doorlopen studie, maar in haar rol als Junior Marshal van Tara. Tara woont in ons gebouw op de 12-de verdieping, en zat met name vorig jaar bijna dagelijks met Carmen terug in de bus. En een aparte vorm van vriendschap ontstond tussen die twee die precies 11 jaar schelen, want ze hebben dezelfde geboorte dag. En toen bleek dat Tara iemand uit een van de lagere klassen mocht vragen om een rol te vervullen bij de ceremonie. Kwam de vraag of Carmen dat wilde doen via de moeder van tara als eerste bij ons terecht. Nou daar wilden wij graag aan meewerken. Dat betekende dat ik op vrijdag op school geweest ben om met Carmen de repetitie bij te wonen. Carmen was verreweg de jongste, maar omdat ze enerzijds goed oplet, en anderzijds vanwege Tara’s achternaam maakte dat ze als laatste aan de beurt was, viel de opdracht best mee. Het was grappig om te zien, hoe ze met elkaar een heel leuk team vormden. Tara als een grote zus voor Carmen en Carmen in een rol van assistent. Nu wil de traditie op ASB niet meer dan dat de Junior Marshal een bloemen krans omhangt bij de afstuderende bij de ceremonie van binnenkomen. Die gaat over het hoofd met traditioneel vierkant “afstudeerhoofddeksel“. Dat gebeurde op een gemarkeerde plek nadat er op afroep aan de hand van de ouders, in geval van Tara voor deze avond alleen haar moeder Pauline, en bij het spelen van de schoolband statig naar binnengemarcheerd was. Vooral in de techniek van het binnenmarcheren was Carmen een goede docente, door iedereen bij de repetitie op vrijdag te hebben bestudeerd. Carmen mocht na haar rol als Junior Marshal weer bij ons komen zitten, en voor haar was het daarna vrij saai. Voor ons was het een interessant voorland, want dit waren wel wereldburgers van 17 of 18 die iets in ontvangst namen. Een groot verschil met mezelf als ik terug denk aan mijn afscheid van het De Bruijne en wat ik droeg die avond. De hele ceremonie was goed en heel toepasselijk voor de familie-sfeer die er hangt op school. Hij duurde van 6 uur tot iets na 8-en. Daarna zijn we met Pauline iets gaan eten, Tara was de stad in met haar jaargenoten, en Carmen viel voordat het eten kwam op de bank van het restaurant in slaap.

Het verleden bewaard

Toen Mumbai nog Bombay was en de Raj hier nog heerste was het voor de oorspronkelijke Indiase bevolking niet altijd even makkelijk. Maar ook toen gold al, “als je geld hebt kun je alles kopen”. Dat blijkt wel uit het volgende verhaal.
‘Elk legendarische hotel behoeft een mythe. De Taj (Taj Mahal & towers; hotel in Mumbai) zou door een fout verkeerd om zijn gebouwd, met de achterkant naar de zee. De man zou daarom uit schaamte zelfmoord hebben gepleegd. Niet waar. De zelfmoord is wel waar, want de architect was ongelukkig. Maar toen de Taj werd gebouwd (1903), was men nog niet zo dol op de zee. Strandcultuur bestond niet. De rijke Jamshetji Tata, een Parsi, liet het hotel bouwen uit woede omdat hem de toegang werd geweigerd tot de chique hotels in de stad. De Engelse machthebbers hadden het niet zo op de Parsi’s en vreesden hun invloed.
In 1924 werd pal voor de deur van het hotel de Gateway of India neergezet, een triomfboog ter ere van het bezoek van de Britse koning George V. Sindsdien kan het uitzicht niet meer stuk. Het interieur in het originele deel is van een bijna onwerkelijke schoonheid. Vooral het houten trappenhuis, waarin trappen en balustrades over en weer kruisen, oogt magnifiek. Nog steeds is het hotel zeer geliefd bij hoge kasten en de nazaten van de Maharadja’s voor hun kleurrijke, dagen durende huwelijken.’
Aram en ik zijn hier recent een kopje gaan drinken. We hebben toen de lift naar de bovenste verdieping genomen en zijn het trappenhuis naar beneden gelopen. Ik heb veel foto’s gemaakt van dit zeer mooie (bijna enige in de stad) stukje cultuur. Hieronder een voorproefje van de ruim 50 foto’s.

Lift

Wij wonen in een appartement op de vierde verdieping, dus dan ga je met de lift. Zelfs over de lift valt hier in India rustig een blog te vullen. Allereerst is de trap geen echt alternatief alleen in noodgevallen (stroomstoring of lift buiten gebruik). De trap is in de buitenlucht, wordt niet echt schoongehouden en op de begane grond, moet je via 2 deuren door een hok heen om in de lobby te komen. Wij hebben 2 liften in ons gebouw een nette lift en een lift die aan de binnenkant met planken beschermd is en voor werklui te gebruiken is. De werklui zijn in ons gebouw om dat er nog een verdieping (de 14-de) opgebouwd wordt. Vanwege een verlenging van de schacht ligt de nette lift er nu uit voor een maand. (En dat zullen er wel twee worden). In twee opzichten is de lift speciaal. Allereerst omdat er 24 uur per dag een liftjongen in staat die voor je op de knop drukt. Ze lopen 12 uurs diensten en zeker de jongere jongens kijken je niet aan. Sommige zijn wat meer familiar, zeker met de kinderen. Maar het feit dat je de lift niet zelf bediend zal wel nooit logisch aan gaan voelen. Daarnaast is er ook beleid over wie in welke lift mag, als beide operationeel zijn. Dat honden (en dat zijn er best veel in ons gebouw) in de werklift gaan is mijns inziens logisch, en ook de werklui met hun spullen. Maar dat de schoonmaaksters, nannies (zonder de kinderen), chauffeurs ook in de werklift moeten (en niet met de nette lift mogen) is typerend voor hoe in India de ene mens de andere niet is.

Helder

Eerder (20 April) schreven we al eens over de seizoenen, en dat het nu zomer is in Mumbai. Ook over Ruisdael luchten heeft Masjka geschreven. De afgelopen week is echter heel aangenaam geweest vanuit een visueel perspectief. Er zijn hier nu namelijk mooie wolkenluchten en het is extreem helder. We wonen aan de kust en de horizon is een strakke streep en er zijn zelfs schepen aan de horizon te zien. Vanaf ons keuken balkon, zien we de heuvels in de verte en de kleurschakeringen op de hellingen. Het grootste deel van het jaar zijn we blij als we daar een aantal van de wat hogere gebouwen zien.
De zon brandt wel krachtig, nu de stralen niet gebroken worden door vervuilde lucht. Als we gaan zwemmen moeten we onszelf dan ook wel goed insmeren. Bij de kinderen hebben we die discipline zeker, maar zelf ben ik toch wel een paar maandagen iets roder naar het werk gegaan.
Nadeel van de zomer, zeker dit laatste stuk voor de moesson, is dat water schaarser wordt. Niet voor ons gebouw, want wij hebben watertanks die bijgevuld worden via water tankwagens. Het grootste deel van de stad is op rantsoen die hebben vaak niet meer dan 2 uur per dag water.
Met het tekort aan water wordt ook de electriciteit onbetrouwbaarder. De stroom vliegt er nu bijna elke dag even af. Opnieuw is ons gebouw goed voorzien met een diesel aggregaat, waardoor de stroom er snel weer is. Grappig (ten minste achteraf) is dat onze deurbel een apparaat is dat afgaat als de stroom er weer op komt. Meerdere malen heb ik hierdoor midden in de nacht een lege hal in gekeken!

Iedereen naar B/Mangelore

Ook ons personeel heeft recht op vakantie, dus Juliana is voor 2 weken weg naar haar geboortestad Mangalore. Onze kok is eveneens voor een week weg naar Mangalore. Ze kenden elkaar overigens nog niet eerder. Ook Mangalore is een miljoenenstad. Kortom na een ochtend op de club, met Adrienne (blijft nog tot 10 juni) en Remco, zelf dus maar eens het appartement schoongemaakt. Remco is voor 5 nachten bij ons geweest, en vanmiddag doorgevlogen naar Bangalore. Remco’s bezoek was gezellig. Hij is overdag voor/met Atma Mumbai bezig geweest en voor zijn eigen toekomst in het Organisatie Ontwerp Advies. Een van de avonden is hij met ons mee geweest naar een expat-borrel. Boven op het ITC aan Marine Drive. Vanaf daar kijk je uit op het belangrijkste Cricket Stadion van Mumbai, waar op dat moment een IPL (India Premier League) wedstrijd bezig was. Ik zou mijn blog kunnen vullen met Cricket verhalen, want ik volg het erg actief. Maar ik moet ook mijn lezerspubliek voor ogen houden en het aantal cricket fans daarin zijn alleen met een vergroot glas te vinden. Met Remco’s bezoek hebben we iets minder geschreven deze week. Maar de intentie blijft om meerdere malen per week iets nieuws te plaatsen.

Werk in Uitvoering

Deze ochtend begon mijn eerste vergadering later omdat één van de vereiste aanwezigen 10 minuten te laat was. Hij had het keurig laten weten, met als reden het verkeer. Ondanks India, en ondanks Mumbai, zijn we inmiddels we gewend aan op tijd beginnen. Daarom vond de persoon in kwestie het nodig om zijn vertraging toe te lichten. Ze waren namelijk bezig aan de weg.
Dat is een seizoensgebonden activiteit hier. Na de moesson is alles beschadigd, en het duurt een tijdje voordat de mensen van de wegen (wie dat ook precies mogen zijn) weer wakker worden en zich realiseren dat het volgend jaar beter moet. Dit resulteert in 2 dingen. Ten eerste in heftige activiteit vlak voor de moesson, want dan begint de tijd echt te dringen. In die periode zitten we nu, de moesson begint namelijk ergens in de eerste helft van juni. Ten tweede betekent dit een nieuwe ronde van uitproberen. Het heeft er alle schijn van dat de stad massaal ingezet heeft op bestraten met stenen dit jaar. van beton weet men al dat het werkt en sommige stukken zijn daar in een tijdsbestek van een half jaar van voorzien. Daarnaast is vorig jaar veel geasfalteerd (ook onze straat) maar dat spoelt weg en dat krijg je in een vochtige omgeving moeilijk gerepareerd. Met steengruis gaten vullen was het devies tijdens de moesson vorig jaar. Nu dus wordt heil verwacht van bestrating. Nu weet ik niet veel van tuinpaadjes aanleggen, maar wel dat er weer zand over heen moest na elk buitje regen. Dus mijns inziens zal er nog veel verzakken tijdens de regentijd, maar herstraten kan wellicht snel en plaatselijk gebeuren. De tijd zal het leren, in het ergste geval proberen ze hier volgend jaar gewoon iets nieuws.

Earth reflection

The sun is the biggest, the earth is the middle and the moon is the smallest. The sun goes not in a curly wurly line, but travels in a straight line. You should never look into the sun. when the sun raises down the moon raises up, when the sun raises up the moon raises down. When the earth turns slowly and slowly and when it becomes in India day then it becomes in South America ….night. The sun stays still. Just when we are going in the car we think that the sun moves, but it’s not, he sleeps and he stays in it’s own place. Daylight is really biggest and the earth is really going, you think that the earth is going fast round and facing the moon by not having eyes. We have a glass and the sun raises straight and hits the glass and breaks up into rainbow colours and that is beautiful.
Dit is een stukje aardrijkskunde les waar Kirsten vandaag mee thuis kwam. Ze hebben een unit over licht. Het was voor haar een beetje moeilijk om dit allemaal in het Nederlands te doen, maar dat vinden wij niet zo gek, het is best moeilijk om iets dergelijks direct te vertalen.

Poolparty!

Nu we alles wat 1 keer per jaar gebeurt hier in Mumbai voor de tweede keer kunnen doen, kunnen we naar sommige dingen ook uitkijken. Deze zaterdag was er een poolparty voor de verjaardag van Aishwarya (uit Kirsten’s klas) en haar oudere broer. Vorig jaar was dat een succes, dus dit keer ook enthousiast in de auto gestapt voor een lange rit heen (anderhalf uur) en zeker zo lang terug (ruim 2 uur). Dit laatste hadden we ons vorig jaar niet op voorbereid en toen was het best zwaar met 3 vermoeide kinderen. Maar dit jaar met allemaal een jaartje ouder en wat strategisch slapen van de 2 jongste op de heenweg, verliep de terug weg gladjes ondanks de verkeersdrukte. Want ver is het niet, het is gewoon de zaterdagavond spits. Zaterdag is hier ook een werkdag en de werkdagen zijn hier tot laat (en ohja het is ook nog een miljoenestad)
Terug naar het zwembad, want dat ligt rustig en ruim genoeg om de grotere opkomst dit jaar te herbergen. Carmen speelde met een klasgenootje, Kirsten eveneens en die ging daarbij zelfs voor het eerst echt zonder bandjes, of andere drijfelementen, zwemmen. Het bleek duidelijk belangrijk voor haar dat ze mee kan met haar klasgenootjes. En ik heb mij met Orla verder vermaakt in het bad. Op een naast gelegen grasveldje omcirkelt met palmen was net als vorig jaar de maaltijd opgebouwd uit: Heerlijke gebarbecuede maïskolven (eventueel met chilipoeder, zout en limoen ingesmeerd); pizza en zelf gebakken brownie. Dat laatste was vorig jaar een mango taart wist Kirsten ons nog te vertellen. Wederom geslaagd dus!

Pamper Hamper

Kirsten kwam donderdag avond thuis met de mededeling dat zij mij op vrijdag in de klas ging ‘mooi maken’, aangezien ik nog geen uitnodiging had gezien die maar eerst uit haar tas gevist. Ja alle moeders waren vanaf 11 uur uitgenodigd voor een moederdag viering.
Op vrijdag waren dus alle moeder aanwezig bij het klaslokaal van ECEC4, alle kindjes stonden in een halve cirkel en begonnen met het zingen van een liedje met de tekst zijnde: “I love my mom, my mom loves me. She gives me care and her love happily, it makes me sad when we’re apart, but she is always right here in my hart”. Dit op een melodramatische melodie en met gebarentaal gezongen. Echt weer hartverwarmend al die kleine jongens en meisje die je dan ook nog een mooi plantje met bloemen en een dikke knuffel komen geven.

Vervolgens gingen de kinderen ons verwennen, de zogenaamde pamper hamper, we kregen arm/hand en been/voet massages, onze nagels werden gelakt, die van mij in fel rood. Tot slot maakten we een mooi fotolijstje samen. Daarna was er een lekker kopje koffie en een koekje of fruit. Dus nu uitkijken naar wat de dag van morgen gaat brengen….

1 jaar

Het is alweer een jaar geleden dat ik met onze eerste groep Indiers aan de slag mocht. Destijds na een 5-tal maanden recruteren en voorbereiden begon een groep van 6 nieuwe collega's aan een training die ik voorbereid had. In de weken daarna volgden er nog 2 collega's en al die 8 zijn er nog. Sindsdien zijn er geleidelijk aan nog 6 bijgekomen en daarvan is er ook 1 weer vertrokken. Dit voorjaar is er een hele groep bij gekomen van 9, maar die doen net iets ander werk dan de groep van vorig jaar. Maar ook dit keer was er een aantal weken training, en in die periode doen we ook excursies. Hier zie een foto van de groep die mee was op excursie naar een magazijn net buiten Mumbai waar Dow zijn goederen opslaat. Het is een van de modernste in India en daarmee vergelijkbaar met wat we in Europa doen. Het geeft vooral zo'n groep een goed idee van de producten waar zij staks in hun werk mee te maken krijgen. Voor hen zijn het echter getalletjes als je dit soort excursies achterwege zou laten. Deze maand is het de bedoeling dat we net als vorig jaar nog in de Haven gaan kijken bij containerschepen en Chemicalien Tankers. Dat is het echte werk, en een beetje stevige fabriek of een lekker groot schip in een sluis mis ik af en toe best wel. Al was het maar om de collega's op dat soort mooie dingen te wijzen.

Ruisdael

Nu de monsoon (tropische regens) nadert wordt het helderder. We kunnen redelijke vergezichten zien, de vuile vieze sluier die normaal over de stad hangt zal voor een drietal maanden verdwenen zijn. Vrienden van ons die in Powai wonen, ongeveer 15 km van zee, kunnen ineens de kustlijn zien vanuit hun appartement! Vanmorgen was de lucht dan ook niet wolkeloos meer, nee de regen zal nog wel even op zich laten wachten, maar het is duidelijk, over niet al te lange tijd maakt de verzengende hitte plaats voor de warme regen. De stad wordt weer schoongespoeld, tenminste als de riolering goed zijn werk doet. De bomen worden weer echt groen en de lucht zal grijs zijn van de volgepakte regenwolken.

Toch zijn de luchten niet te vergelijken met de luchten die je in Nederland kunt tegenkomen of zoals Ruisdael ze zo mooi kon schilderen!


RUISDAEL, Jacob Isaacksz. van (Attributed to)
View Inland from the Coastal Dunes, c. 1670 Oil on canvas 52,7 x 66,7 cm

De kleermaker

In bijna alle winkels in Nederland kom je wel kleding tegen met in het label 'made in India'. Dat komt met name omdat de lonen hier laag zijn. Kleding hier op maat laten maken door de kleermaker kost dan ook een fractie van wat je in Nederland betaald voor een kant en klaar pak, bloes of broek. Zo raadde een vriendin mij aan eens bij 'Shobna' te gaan kijken, zij droeg een leuke 'kurta' (indiase bloes die versierd is met borduursel van garen of kraaltje). Het is een typisch winkeltje voor hier, zo’n 12 m2 met een verlaagd plafond, waarop een man achter een naaimachine zit. Achter in de winkel is een deur, die ongetwijfeld tot het verlaagde plafond toegang biedt en ook de achterruimte zal zijn. Vanuit de deur is een middenpad dat leeg is, links zijn twee hangrekken boven elkaar geplaatst die helemaal vol hangen met allerlei kurta’s, verschillende kleuren, verschillende materialen en verschillende borduursel. De persoon die dat allemaal bedenkt is een creatieveling puur sang! Deze rekken zijn ongeveer een 1,5 meter lang want daarachter is een pashokje en na het pashokje zijn er een paar planken volgestopt met rollen stof. Om dan aan de zelfde linkerkant ook nog een kleine toonbank te hebben waarop de eigenaar zijn pc heeft staan om te zorgen dat alle gegevens ook digitaal worden opgeslagen. Aan de rechterzijde van het gangpad staat bij binnenkomst een kleine toonbank voor het afrekenen, gevolgd door een toonbank van glas, die opgevuld is met allemaal lappen stof, bedrukt en onbedrukt, deels geborduurd of niet. Daarachter is een wand helemaal vol met eenzelfde soort uitstalling aan stoffen. Je kijkt werkelijk waar je ogen uit. Je wordt overladen met keuzes en als je niet oppast ga je de deur uit met wel 100 kurta’s. Want de Indiër is een goede verkoper en zal geen enkele kans onbenut laten om op heel vriendelijke toon te vragen of je nog iets meer nodig hebt. Maar ja voor de prijs hoef je het dan ook niet te laten, ik heb voor nog geen 80 euro, 5 dagelijkse en 1 avond kurta gekocht. Vervolgens nog even naar de stoffenwinkel, dan kan ik morgen naar onze andere kleermaker om daarvan enkele broeken te laten maken. Nou dan zijn we wel weer voorzien voor de zomervakantie.
Een bijdrage van Masjka (voordat iedereen zich Aram in borduursels voorsteld!)

WWWW Wiggle

Na een verhaal over Orla en een verhaal over Carmen, ook een update van wat Kirsten bezig houdt. Dat is vooral taal, en dat was het eigenlijk altijd al. Kirsten kan goed vertalen en is zich heel bewust van de verschillende talen. Meer dan Orla (die geeft gewoon antwoord in de taal van de vraag) en ook meer dan Carmen die hoewel ouder toch meer vanuit 1 systeem dingen benadert. Kirsten liet ons tijdens de Student led conferences al zien dat ze woorden oefenden met de begin letter en deze week was ze heel trots op haar bijdrage aan de `double u’. Ze had namelijk zelf 4 woorden aangedragen WWWW (met schattige boventandjes op de onderlip) Wiggle, WWWW Whistle, WWWW Which en WWWW Word. De juffrouw was er ook erg trots op zeker omdat dit geen van alle woorden uit het boek waren. Uit 2 andere opmerkingen deze week blijkt een hevige interesse in de taal. Allereerst gaf ze aan Masjka aan Spaans te willen leren, want Carmen kon tellen in het Spaans. Gevolgd door een analyse dat tellen in het Spaans lijkt op Hindi bijvoorbeeld bij twee. Dat klopt want in het Spaans is het `dos’ en in Hindi is het `do’.
Vanochtend in de auto op weg naar school zei ze dat het Nederlandse woord `vest’ hetzelfde is als het Engelse `fest’ alleen met een andere beginklank. Het woord `beginklank’ zegt ze natuurlijk niet ze deed VVVV en FFFF. Daar ben ik wel even op doorgegaan en aan de juffrouw op school hebben we verteld over fresh fish en verse vis. Toen de juffrouw het uit wilde spreken bleek prompt dat de Nederlandse uitspraak niet vanzelfsprekend is.
Eerlijkheid gebied te zeggen dat Kirsten naast haar voorliefde voor taal, in deze periode ook graag grijpt naar `zieligheid’ om dingen gedaan te krijgen. Een piepstemmetje en snelle tranen worden dagelijks ingezet om iets te verwerven. Bijvoorbeeld voor het zoveelste flesje WWWW Water.

Een volle dag!

Carmen heeft naast de intellectuele uitdaging op school ook een duidelijke interesse om meer uit de dag te halen. Vandaar dat wij haar de laatste tijd meer aanbieden. Op maandagmiddag gaat Carmen naar ballet. Afgelopen donderdag heeft ze daarvan een uitvoering gehad op de 'talentshow'. Ze stonden met zijn zessen op het podium voor een stukje Zwanenmeer en brachten het er goed vanaf. De sfeer die op de school gecreëerd wordt is er één van een optreden voor de eigen familie. Net als vorig jaar gaan we met Carmen op de zaterdagochtend zwemmen dit laatste stuk van het schooljaar (tussen de Spring break van begin April en de zomervakantie die op 1 juni begint). Toen er 2 weken terug een aankondiging kwam van een 4 zaterdagmiddagen basketbal clinic hebben we dit aan Carmen voorgelegd en die was er enthousiast over. Ik ben vorige week meegeweest en was trots op haar inzet en leergierigheid. De `Coach’ is een vrouw (echte Amerikaanse) en dat helpt bij Carmen. Deze week was het enthousiasme er nog steeds en de vaardigheid neemt ook toe. Wat ons ook bij het zwemmen is opgevallen is dat Carmen graag meer ervaren studenten om zich heen heeft waar ze zich aan op kan trekken. Met al dit bovenstaande en elke dag om 7.15u vertrekken naar school en om 15.45u terug met de school bus, zou je verwachten dat ze omvalt aan het einde van de dag. Het lukt echter maar net om haar 10 uur per nacht te laten slapen.
Omdat de energie nog niet op lijkt gaan we Carmen ook nog de mogelijkheid geven een paar proeflessen Piano te genieten van dezelfde leraar als waar Masjka pianoles van heeft.

Bidet

De peuterspeelzaal “WindChimes” waar Orla de afgelopen maanden elke dag van 9.15 tot 11.15u naar toe ging heeft nu zomervakantie. Dat komt vanwege de seizoensindeling zoals beschreven op 20 april. Ze beginnen dan weer als Orla’s zussen net vakantie krijgen (10 weken) dus alleen een zomerschool de komende maand houdt Orla van de straat en dan pas weer in Augustus. Het rapport !? dat we van Orla mee kregen op een ouderochtend was goed en de juffen waren erg enthousiast over Orla. Die vindt school ook erg leuk.
Orla’s taal ontwikkeling is erg snel gegaan. Ze spreekt in 2 talen de basis woorden en geeft antwoord in de taal waarin de vraag gesteld wordt. Ze spreekt tegen Prescilla bijvoorbeeld alleen Engels. Orla leert door na te zeggen en ze kan alle klanken goed maken. Masjka is met name erg trots op de rollende R die ze kan maken. Ze maakt zinnen van 3 maximaal 4 woorden. Gisteren keken we een video terug van Kirsten na 2 jaar en ongeveer 4 maanden. Die sprak veel meer maar had haar stopwoordjes “itte” en “mije” er nog veel tussen zitten. Hoe meer opgewonden Kirsten was hoe meer stopwoordjes in een zin. Daar heeft Orla iets anders voor. Orla gebruikt haar handen om haar zinnen kracht bij te zetten op een heel Indiase manier. Wellicht hebben we het op foto om bij te voegen, maar het is een houding waarbij je de binnenkanten van je handen helemaal naar buiten draait. Met gestrekte vingers en de handen liefst ver van het lichaam.
Diezelfde handen van Orla worden deze dagen veel gewassen. Orla is gek op wassen en vooral bij het bidet in onze badkamer. Daar kan ze goed bij de kraan en dan commandeert ze “ZEEP!” en als het aan Orla ligt zou ze haar handen (of voeten) de hele dag door wassen. Een thuiskomst van een zus (die vanwege de hygiëne hier gelijk gesommeerd wordt tot handen wassen) is al een reden om een sprint te trekken naar het Bidet. Ook als we haar kwijt zijn is ze daar vaak te vinden.

Maharasthra dag

Daar waar de meesten van de blog-lezers een hemelvaarts dag gevierd zullen hebben afgelopen donderdag, was 1 mei hier de feestdag van de provincie. Dat betekende wel dat alle bedrijven dicht waren, maar de Amerikaanse school was gewoon open. Orla heeft op dit moment vakantie (in een volgende tekst daar meer over), maar voor haar hebben we Prescilla. Dus was er na een talent show ’s morgens op school (volgt ook later nog meer over) ruimte voor Masjka en mij om er samen op uit te trekken. Voor de gelegenheid zijn we naar het Nehru Centre gegaan. Daar is een tentoonstelling over Jawaharlal Nehru (de eerste premier van het onafhankelijke India) met een mooie tijdbalk en ook de tentoonstelling met als titel “The discovery of India”. De laatste beschreef de hele geschiedenis van India van de vroegste bewoning tot aan de onafhankelijkheid. In het uitgebreide informatie aanbod zat genoeg lering en genoeg leuke wetenswaardigheden om het een geslaagd uitstapje te noemen. Vervolgens zijn we gelopen naar restaurant 'Copper Chimney' om daar te lunchen. Een plek waar je voor nog geen 6 euro (met de huidige en betere koers) een uitstekend 4 gangen buffet kunt nuttigen. Volledig Indiaas uiteraard, maar dat vind ik heerlijk en kan Masjka op z’n tijd ook goed waarderen. Daarna zijn we voor het eerst sinds dat wij 1 jaar en ruim 4 maanden terug hier kwamen wonen bij de Dhobi Ghat (de openlucht wasserette) wezen kijken. Uiteraard wisten we van alle bewegende beelden en foto’s van bekenden wat we konden verwachtten, maar toch was het leuk om in het echt te zien. Daarna hebben we de kinderen van school gehaald en daar was een hoge dichtheid aan vaders in korte broeken en ouder paren die erop uit geweest waren. Het zou goed kunnen dat de Indiërs de dag afgesloten hebben met vuurwerk, maar dat valt ons inmiddels niet meer op.