Alles voor 230 Euro

Hoi An staat erom bekend dat je je gehele garderobe voor 'weinig' kunt laten maken. Nu hebben we genoeg mooie kleren om niet de gehele garderobe aan te pasen, maar een aantal dingen vervangen of iets dat nog niet in de garderobe aanwezig is kan natuurlijk altijd worden gemaakt. De tailors kunnen hier in een tijdsbestek van 24 uur alles maken, van baljurk, driedelig pak tot korte broek en schoenen. Waarschijnlijk zal ondergoed ook wel kunnen evenals sokken. Alle accessoires zijn ook te koop, dus ketting, stropdas, handtas, riem, noem maar op.

Carmen, Kirsten en Orla hebben een winterjas gekregen, we vieren de kerstdagen in Nederland en dan is een lekkere warme jas wel zo handig. Aram heeft twee overhemden met korte mouwen en 1 met lange mouwen laten maken, evenals een paar schoenen en een smoking hemd. Ik zelf heb drie linnen broeken, 1 zijde broek, een zijde lange rok met bijpassende top in Chineese stijl en twee bloesen laten maken. We waren hiervoor US $ 365 kwijt, alles wordt in dit land in US dollars gerekend, in onze optiek zelfs nog een fractie goedkoper dan in India kleding maken.

Maar hoe vindt je nu net die ene winkel die jou aanstaat? Gewoon door te kijken wat ze in de winkel hebben staan op alle paspoppen. Daaruit kies je namelijk je model, ook kun je in de winkel bladeren in allerlei Neckerman magazines om daaruit iets te laten maken. Dat hebben wij niet gedaan, wij kozen datgene wat al reeds op paspoppen stond. Carmen, Kirsten en Orla kozen voor een rode wollenstof afgezet met witte biezen. Op de foto staat ook Trang, zij was de eigenaar van de winkel, Trang Trí.

My Son

Weer eens wat anders dan al die dochters zou je kunnen denken. Geen engels maar vietnamees. Het is de naam van een oud (7-de eeuw tot 13-de eeuw) tempel complex.

Het ligt in een vallei op ongeveer een uur rijden van ons hotel en we konden worden gebracht tot op vijfhonderd meter lopen. De kinderen (Carmen en Kirsten) verteerden die afstand goed. Orla heeft geen klagen, omdat die in de draagrugzak zit. De draagrugzak trekt veel bekijks, maar ik kan hem iedereen aanraden die reist met een kind tussen de 1 en 3 jaar. We hebben hem al sinds Carmen, maar sommige vakanties hebben we onterecht de buggy gebruikt. De buggy is dit keer niet mee, en wordt niet gemist. Ook My Son was geen buggy terrein. Na de wandeling ernaar toe, was er heel tactisch een overdekt stuk (betekent schaduw) waar elke ochtend twee maal een voorstelling van 20 minuten met dans en fluit gehouden wordt. Dat hebben we als uitvalsbasis gebruikt om als volwassen eerst ieder wat te kunnen bekijken en toen met de kinderen het belangrijkste stuk bekeken. Als je het goed inleidt en je houdt het bezoek kort zijn de kinderen best geinterresseerd in de oudheden. Zelf vond ik er drie dingen speciaal aan. Allereerst de setting, de natuur is waanzinnig, (we struikelden over de grote vlinders, hagedissen en salamanders) het is erg groen, en de meeste oudheden die wij als referentie hebben zijn vaak in de stad of op kale plekken. Daarnaast vond ik het speciaal dat als je dit vergelijkt met andere hele oude bouwwerken op de wereld, dat deze bestond uit kleine stenen. Piramides (heb ik overigens nog nooit oog in oog mee gestaan) en wat de Romeinen en Grieken bouwden bestond uit grote massieve stenen, die veel minder makkelijk slijten. Tot slot is het apart om te zien dat ons huidige thuisland India ook hier als beschaving aan de basis stond. De hindu goden zoals Shiva waren hier in My Son het startpunt voor de cham-beschaving. Dit laatste hebben we ook in Danang gezien waar we naar de beelden van de Cham-cultuur hebben gekeken in het museum. Dat was een goede combinatie, want in My Son waren de beelden beschadigd.

Helaas heeft de tand des tijds wel redelijk toegeslagen, maar ook het feit dat het gebied decenia lang onderdeel is geweest van oorlogen draagt niet bij aan het behoud. Van de waarschijnlijk 75 complexen/gebouwen zijn er thans nog zo´n 25 over, daarvan zal hooguit 10 gebouwen nog een beeld geven van deze oude beschaving. De rest is echt niet meer dan een vierkant aan stenen waarbij je een giga inbeeldingsvermogen moet hebben om er een tempel in te zien.

Wolkenpas

We vertoeven alweer een week in Hoi An. Heerlijk uitrusten en eens per dag iets ondernemen zoals iets bekijken of een uitstapje maken. Dat betekent ook veel zwemmen in het zembad of op het strand kliederen in het zand. Maar voordat we hier waren moesten we nog wel over de Deo Hai Van (Hai Van-pas; 1200 m.) en de aagrenzende berg Bach Ma (berg van het witte paard) heen. Wij beloten om dat per trein te doen, vier volwassenen, drie kinderen en 7 koffers en een draagrugzak! Dat allemaal de trein in krijgen met een stel dringende mensen om je heen is geen sinicure. De enige twee mannen in het gezelschap hadden dan ook de uitdaging de koffers door het kleine deurtje in het minuscule treinportaal te krijgen, via een vrij hoge instap, later in Danang er ook weer uit, alhoewel we toen de strategie navolgden van het gangpad blokkeren! Gelukkig zaten onze stoelen vlak bij de deur naar het portaal, dus konden we ook af en toe de bagage nog checken. Waarom niet gewoon gekozen voor een minibusje, nou ja een beetje avontuur is ook nog wel leuk en we hoefden maar 3 uur van Hue naar Danang. Daar zouden we door het volgende hotel worden opgehaald. Daarnaast is de wolkenpas zoals de Deo Hai Van ook genoemd wordt erg mooi om vanuit de trein te zien. Deze pas ligt zoals de naam al impliceerd (vrij vaak) in de wolken. Wij hebben overigens geen wolk gezien, maar dat neemt niet weg dat het uitzicht spectaculair is en je af en toe denkt dat er geen berg meer onder je zit zo dicht ga je langs de zijkant van die berg. Het avontuur was dan ook meer dan de moeite waard, Carmen heeft zich uitgeleefd op het maken van foto´s, zij zat samen met opa aan de goede zijde van de trein om het uitzicht op zee en de baaien te zien. Uit de zeker 50 foto´s zal ik er een enkeling kiezen. De ramen van de tein waren een beetje vies, dus de foto´s hebben allemaal een waas over zich.

Inmiddels zijn mijn ouders en Nadja en Tjeerd doorgetrokken naar Da Lat en vliegen zij morgen alweer richting Nederland.

Wij zitten voorlopig nog in Hoi An, tot 2 juli, dan rizen we door naar Ho Chi Minh City waar we ons nog een vijftal dagen zullen vermaken. Op 7 juli reizen we door naar Singapore.

Miss Universe

Over welke van de 3 prinsesjes zou dit gaan? Wel over alledrie en toch ook weer niet. We hebben het idee van een schoonheidswedstrijd proberen uit te leggen voor de gelegenheid die zich gisteravond (wo 25 juni) voordeed in Hoi An. Vietnam is als land gastheer van de Miss Universe verkiezing 2008. In de 3 weken voorafgaand aan de finale op 13 juli, doen de Missen een tour de Vietnam. En dat betekende ook een bezoek aan het Unesco erfgoed in Hoi An. Vanwege de grote welkomst spandoeken hadden wij dit al een paar dagen eerder gespot en ons ingelezen in het programma en onze favorieten van Netherlands en India. Door bij een tentje wat te gaan eten vlak aan de straat hadden we ons een goede uitgangspositie verworven, in afwachting van wat komen ging. Het was eerder op de dag al een "Cyclo" (fietsriksja) loze dag geleken, dus dat die ergens een rol zouden spelen leek te verwachten. Toen de Missen uiteindelijk langkwamen lagen ze iets achter op schema. De eersten (Miss Universe 2007 uit Japan en Miss Vietnam 2008) nog netjes in een cyclo, maar toen er een 20-tal voorbij waren stokte het, en was het moment om de Missen te voet verder te laten gaan. In de ontstane chaos, met confetti, hoorde Miss Charlotte ons niet, en Miss India, kon niet meer gebaren dan dat ze mee moest in de stroom en nu niet naar ons toe kon komen. Zij won het wel in onze tweestrijd en Simran uit Mumbai is nu onze favoriet. Al met al trokken onze 3 dochters, voor de gelegenheid in eenzelfde jurk en hoed vooral veel bekijks in afwachting van de Missen, en hebben er meer voorbijgangers fotos gemaakt van onze dochters dan van menige Miss.
Helaas geen foto van Miss India of Netherlands, we waren te pre-occupied met het roepen van namen! Wel foto's van Miss België en Japan.

Hue foto's

De eerste foto is van de brug over de parfum rivier, deze is 's avonds mooi verlicht. De drakenboot die ons naar de Thien Mu pagode bracht. Daarna een foto van het bronzen beeld van de Maitreya Boedha. Een familiefoto voor de prfum rivier. De pagode en het berijden van de schildpad zijn dde volgende foto's. De gouden brug met op de achtergrond het paleis van de opperste harmonie. Een detail in ht paleis van de opperste harmonie en e olifantenrit zijn de volgende twee foto's. Daarna volgen plaatjes van de Thé tempel, de 9 bronzen urnen. De standbeelden staan op wacht bij de graftombes van Minh Mang, de laatste foto geeft een overicht van de Tu Duc graftombe.

De graftombes van de Nguyen dynastie

Anders dan gebruikelijk zijn de vorsten van de Nguyen dynastie niet begraven in hun geboortedorpen. Ze liggen in de heuvels van Hue verspreid aan weerszijden van de Parfum rivier. Hoewel de dynastie 13 heersers telde hebben slechts 7 van hen tot hun dood geregeerd. Doordat de tombes verspreid liggen hebben wij de twee mooiste bezocht, die van Minh Mang en die van Tu Duc. Beiden wel aan renovatie toe! Dit ondanks dat de vorsten het bewind voerden tussen 1802 en 1945 en de tombes dus in verhouding niet heel oud zijn, maar het weer speelt hen duidelijk parten.

De keizerlijke citadel

Woensdag hebben we een rustige ochtend gehad, een beetje bij geslapen en de kinderen hebben zich vermaakt met boekjes lezen. In de middag zijn we met een drakenboot richtiing de Thien Mu pagode (Pagode van de Hemelse Dame) vertrokken. We voeren over de Parfum rivier (Song Huong) langs Hue en onder de verschillende bruggen door. De pagode is in 1601 in opdracht van Nguyen Hoang gebouwd. De zeven verdiepingen van de achthoekige tempeltoren (Phuoc Duyen) vertegenwoordigen ellk een andere incarnatie van Boedha. Vooral de 2000 kg wegende pagode klok die generaties lang te horen was in een straal van 15 km, trok de aandacht van ons gezelschap, helaas hebben wij hem niet op volle sterkte kunnen luiden. We hadden geen goede stok/hamer bij ons en de elleboog geeft een wat zachter geluid! De hoofdtempel, Dai Hung, staat in een fraai aangelegde tuin met mooie sierstruiken en bomen. In deze prachtige tempel staat een bronzen beeld van de Maitreya Boedha. Daarna hebben we de zeer grote schildpad bereden, tenminte de kinderen en met name Orla vonden dat een goed idee.
Bij terugkomst aan de kade hebben we lekker Vietnamees gegeten met uitzicht op de stalen geklinkerde brug die steeds van kleur veranderde. De volgende morgen zijn we bijtijds met een busje naar de oude citadel gebracht om de overegebleven delen van het keizerlijke paleis te aanschouwen. Vietnam heeft door de eeuwen heen heel wat afgevochten, maar het tet-offensief in 1968 heeft met name van dit oude bouwwerk niet veel overgelaten. Inmiddels heeft ook de overhei ingezien dat deze oude cultuur van belang is, al is het maar voor de toeristen. Daarnaast is het ook een heritage site van Unesco, dus van die kant komt er ook geld om de stad in oude eer te herstellen. Dat betekent niet dat we ons een volledig beeld hebben kunnen vormen van hoe de citadel, de verboden purperen stad en de paleizen van de keizers er hebben uitgezien, ik vrees dat het hele herstel nog vele jaren in beslag zal nemen, maar datgene wat we hebben gezien was de moeite meer dan waard. Tot slot mochten Carmen en Kirsten nog op een olifant rijden, mama moest mee omdat ze nog te jong zijn om alleen te gaan. Dus een rondje om de gouden waterbrug gereden, met een mooi plaatje voor het Thai Hoa paleis (Paleis van de opperste harmonie).

Vietnam Airlines

Dinsdag avond (17 juni) vlogen we van Hanoi naar Hue, de keizerlijke citadel. Aangezien alleen Vietnam Airlines daarop vloog, waren we dus voor een snelle overbrugging van de ruim 700 km aangewezen op hen. In een zeer oude A 320 scheurden we in Hanoi de bocht om, de startbaan op om direct vol gas te geven zodat we van de grond kwamen. De crew voorzag ons van een drankje, alleen keus uit cola, 7-up of iets orange, allen van een ons onbekend merk. Af en toe leek de motor even af te slaan, allemaal goed te horen, want de isolatie van dit oude vliegtuig is nog niet zo geluidswerend als de navolgende modellen, evenals de motoren die tegenwoordig toch ook geluidsvriendelijer zijn. Na dat snelle drankje was er nog net tijd voor een pitstop aan het toilet en toen werd de landing al ingezet. Aangekomen op de landigsbaan werd er flink geremd, en omgedraaid om de landingsbaan weer af te rijden zodat we bij de aankomthal uitkwamen. Tja je wilt je snel verplaatsen of niet hè?

Vocht

Heeft die Masjka wel vakantie? En doet Aram dan niks meer aan de blog? Nou ja en nee. Dus hierbij een stukje van mijn hand (al het verslag van de afgelopen week is door Masjka bijgedragen.) Dan nu mijn indruk van dit land.
Vietnam begint met de v van vocht. Het is als een rode draad door de dag en de vakantie. Allereerst is er landschappelijk veel water. De zee, rivieren en rijstvelden geven een natte cultuur, die wordt ondersteund door regen. Niet dat we veel in de regen hebben gelopen, maar de kans op regen is groot genoeg. De vocht balans is echter de andere grote manier waarop water de dag bepaald. Je zweet hier namelijk zoveel, dat je wel grote hoeveelheden flessen water moet drinken. Zeker als je een draagrugzak om hebt voor Orla. Deze avond (voorafgaand aan een nachtelijk kwart-finale uitje) heb ik met Tjeerd getennist. Dat was wel het toppunt van zweten tot nu toe. Maar bij sporten mag dat dan weer. Wij blijven vanaf morgen bij ons Hotel hier in Hoi An en de rest van de familie reist dan door. De bergen in, waar het ongetwijfeld weer veel vochtiger is.

Hanoi foto's

De eerste foto is de gewelfde felrode brug, The Hue (zonnestraalbrug. Over het meer Ho Hoan Kiem (het meer van het teruggegeven zwaard). De tweede foto laat zien hoe hier van alles op de fiets vervoerd wordt. Daarna het witte paard van de Den Bach Ma (tempel van het witte paard) gewijd aan de god Bach Ma. Lampionnen in alle vormen en maten staan op de vierde foto. Vervolgens de oude stadspoort en een stukje muur (Cua O Quan Chuong) en dan twee foto's van de glas in lood ramen is de Nha Tho Lon, Kathedraal van St.-Jozef. Tot slot een mooi rood & goud deur paneel in de Den Quan Thanh Temple; de pagode bij de Chua Khai Quoc (pagode van de Stichting van de Natie) en gouden boedha beelden op een rij sluiten de rij van de Hanoi foto's.

Hanoi (II)

Nog een laatste dag (17 juni) vertoeven we in Hanoi, na een vroeg ontbijt nemen we de fietsriksja naar de tempel in het meer, Den Ngoc Son (tempel van de berg van Jade) die te bereiken is over de gewelfde felrode brug, The Hue (zonnestraalbrug). Het meer heet Ho Hoan Kiem (het meer van het teruggegeven zwaard). Koning Le Thai kwam in het bezit van een Magisch zwaard dat hij gebruikte tijdens zijn 10 jaar durende strijd tegen de Chinese Ming keizers in het begin van de 15de eeuw. Nadat hij het land had bevrijd, voer hij naar het midden van het meer om het zwaard terug te geven aan de Heilige Schildpad, die het wapen uit zijn hand griste en ermee onder water verdween. In de tempel is een opgezette schildpad te zien, zeer groot van formaat, blijft de vraag of een dergelijke schildpad in het meer kan leven? Daarna zijn we door de oude stad eerst naar een koopmanshuis gereden, het enige authentieke overgebleven huis van die stijl in Hanoi. Daarna door naar de Den Bach Ma (tempel van het witte paard) gewijd aan de god Bach Ma, deze zou de Koning Ly de juiste plaats hebben getoond om de Verdedigingsmuur rond de stad te bouwen, deze viel tot dan toe iedere keer uiteen. Een oude stadspoort en een stukje muur (Cua O Quan Chuong) waren de volgende punten op de agenda, waarna we nog door een deel van 36 Pho Phuong, 36 straten en gildes van de oude wijk, zijn gereden om te eindigen bij de Nha Tho Lon, Kathedraal van St.-Jozef. De in een vereenvoudigde gotische stijl gebouwde kathedraal is in de kerstnacht van 1886 gewijd (enkele glas-in-loodramen dateren van toen), hij is gebouwd op de plaats van de Bao Thien-pagode, die moest wijken voor zijn Christelijke tegenhanger. Vanaf 1990 wordt hier weer de heilige mis opgedragen. Na meer dan 30 jaar onderdrukking bleek het geloof nog springlevend en op zondag zit de kerk stampvol.
In de middag hebben we de Den Quan Thanh Temple en de Chua Tran Quoc Pagoda bezocht. De rijk verssierde Den Quan Thanh op de oever van Ho Truc Bach stamt uit de tijd van de Le-dynastie (1010-1225). In deze tempel is een grote bronzen klok te vinden en een enorm, vier ton wegend bronzen beeld van Tran Vu, de bechermheilige van het noorden, aan wie deze tempel is gewijd. Het was Tran Vu, die koning An Duong Vuong hielp de duivels en geesten te verjagen die de bouwers van de Vietnamese hoofdstad Co Loa het leven zuur probeerden te maken.
Tijdens een opstand tegen de Chinese overheerers in het jaar 542 bouwde de nationle held Ly Bon de Chua Khai Quoc (pagode van de Stichting van de Natie) op de oever van de Rode Rivier. In de 17de eeuw werd de Pagode verplaatst nar de huidige locatie op het piepkleine schiereiland van Ho Tay en omgedoopt tot Chua Tran Quoc. Het is wellicht de oudste Pagode van Vietnam; incripties op de uit 1639 daterende Stèle vertellen de lange geschedenis van het heiligdom.
Beide heiligdommen waren de moeite waard, zeker voor volwassenen, Kirsten vroeg na het bezoek van de laatste pagode of we nu naar huis gingen? Dat hebben we gedaan, we gingen immers 's avonds nog vliegen naar Hue, de keierstad in het midden van Vietnam. Daarover later meer.
We hebben inmiddels al vier mooie dagen achter de rug en al heel veel gezien, van de rijke cultuur die het land heeft.

Waterpuppet show

Maandag avond hebben we de Ha Long dag afgesloten met het poppentheater. De kaartjes hadden we zaterdag reeds gekocht, 40.000 dong (1 euro 40). Wat was dat leuk, Carmen en Kirsten genoten van het spel in het oude, maar oh zo mooie theater, Orla was lyrisch over alles en bleef maar door vertellen over wat ze had gezien toen alles afgelopen was.
Veel van de legendes die voor de cultuur belangrijk zijn werden uitgebeeld, natuurlijk ontbraken de draken dansen niet en ook de leeuwen hadden hun aandeel. Het doet allemaal erg Chinees aan in Hanoi, blijkbaar meer dan in Saigon, maar dat zullen we vanzelf wel zien. Het was een geslaagde voorstelling, waarbij we foto´s en video mochten maken, zie hier een klein voorproefje. De rest ligt tzt in India klaar voor de gewillige kijker.

Hanoi (I)

Zaterdag 14 juni was de eerste dag Hanoi. We begonnen met een looproute naar het Mausoleum van Ho Chi Mihn. De arme man ligt daar opgebaard, het verhaal doet de ronde dat Madame Toussout een mooie deal heeft, maar wij hebben dat niet kunnen vaststellen. Nadat we namelijk door leuke gezellige soms militairistiche straatjes naar het mausoleum waren gelopen bleek het dicht. Je mag de goede man alleen tussen half 8 en 11 aanschouwen en het was half 12.Dus maar wat rondgekeken immers ook zijn woonhuis, het aan hem geweide museum en de pagodes waren tot 2 uur gesloten. Dan maar lunchen, bij Highland coffee, een frans aandoende openluchtbistro. De kinderen hadden de fietsriksjas al gezien

en daarmee zijn we toen naar het hotel gegaan om ons op te frissen, want het is behalve warm ook erg vochtig, dus het zweet druipt van je af. Ach dan zijn al je porien maar weer eens schoon gemaakt. 's Middags naar het huis van 'uncle Ho', hij heeft lange tijd in het huis op palen gewoond. Het ziet er zeer goed onderhouden uit, overigens ziet het hele park rond Ho er mooi en goed onderhouden uit.
Het is in dat opzicht niet te vergelijken met India, ondanks dat bepaalde gebouwen ook hier door de tand des tijds en het weer zijn aangetast vinden we de stad schoner en rustiger. Ja natuurlijk moet je tussen brommertjes door de weg oversteken, maar ook hier geldt dat ze niet over je heen zullen rijden. De toeter is ook een apart geluid, een drietonig geluid dat eigenlijk heel vriendelijk klinkt, alleen gaat irriteren als je het continue hoort. Ondanks dat Engels absoluut niet veel of goed gesproken wordt en als ze het proberen dan kunnen ze zoveel klanken niet uitspreken dat het moeilijk verstaanbaar wordt, kun je met een vriendelijke lach en een handgebaar veel. Na Ho zijn we naar de Van Mieu, tempel van de literatuur, gegaan. Deze tempel, die in 1070 tijdens het bewind van koning Ly Thanh Tong is gebouwd, is gewijd aan confusius. In 1076 verrees naast de tempel de Quoc Hoc Vien of Nationaal College. Na het behalen van hun exames op plaatselijk niveau kwamen studenten die hooggeplaatste mandarijnen wilden worden hier studeren voor de zware driejaarlijkse examens. Het curriculum bestond uit literatuur, filosofie en oude Chinese en Vietnamese geschiedenis, die volgens aanhangers van de confucianistische leer de beste opleiding vormden voor bestuursambtenaren. Bijgevoegd enkele foto's voor een beeld van de stad. Na de Halong Bay komen we nog terug en gaan we nog wat meer bezoeken, want de stad heeft een aantal leuke attractes om te bekijken.

Ha Long Bay

Baai van de neerdalende draak, de kalkzandstenen rotsformaties rijzen dramatisch uit zee op. Het verhaal gaat dat een hemelse draak en haar jongen de opdracht kregen van de jadekeizer om een invasie vanuit zee te keren. De creatieve draaak spuwde stukken jade uit die veranderden in wonderlijke eilanden en karstformaties, waardoor de vijandelijke schepen tot zinken werden gebracht.
Dat wonderlijke schouwspel wilden wij wel aanschouwen, in dit geval hebben we een tour geboekt vanuit het hotel. We werden om 8 uur opgehaald en na een 3,5 uur durende rit van 170 km! kwamen we bij een haven met verschillende moterbootjes, jonken en meer vaar gerei. Nadat we onze paspoorten niet afgaven, maar alle gegevens genoteerd waren mochten we aan boord van een drijvend hotel, een authentieke jonk, ofwel een goede nabouw!! Tijdens de heerlijke visrijke lunch gingen we varen richting de grot Hang Dau Go. Het is duidelijk erg toeristisch hier, nu komen we ook niet echt van de toeristisch voorgebaande paden af, maar laten we maar zeggen dat alleen onze boot al zo'n 30 man aan boord heeft en wij zijn echt niet de enige die hier rondvaren. Mooi is het zeker, de kinderen vonden de grot erg mooi en zijn toen met Mackenzie aan boord gaan spelen, een Australisch meisje dat met ouders en broertje deze tocht maakt. Als we hadden gewild konden we ook nog in de kano door de grotten heen varen, maar dat leek ons nog wat onhaalbaar :-). Gelukkig waren wij weer aan boord toen de stortbui boven ons losbarste, want officieel is het hier ook monsoon, alleen regent het niet 24/7, maar hooguit een lekkere verfrissende bui van een uurtje. Daarna gevaren naar de plaats waar we voor anker gingen voor de nacht en de zon redelijk zien ondergaan ondanks alle bewolking. Morgen varen we na het ontbijt via een andere route met nog meer rotsformaties terug naar Ha Long stad om de bus weer in te gaan naar Hanoi.