Hobbelig ritje

We zitten momenteel op 12 km hoogte van onze eerste etappe. Als het goed is landen we over een kleine 45 minuten in Singapore. Met een uur vertraging, maar dat is bijna te verwaarlozen als je zag met hoeveel bakken het in Mumbai uit de hemel kwam zetten. Dat betekende tijdens het opstijgen al veel turbulentie en luchtzakken. Niet het meest leuke, maar goed je weet dat opstijgen in deze hoosbuien jaarlijks gebeurt en met dit nieuwe vliegtuig (Airbus A 330-200) gaf dat verhoudingsgewijs weinig problemen. Maar turbulentie hebben we de hele vlucht ondervonden, het was daarboven op die 12 km flink aan het rommelen.Onze vlucht was gepland om 23.30, aan dat soort tijdstippen wen je ook, vanuit Mumbai vertrekt bijna alles ergens in het holst van de nacht,is namelijk er fijn voor de aankomsttijd,'s morgen vroeg. Helaas is die tijd voor kindren niet ideaal te noemen. Gelukkig waren Carmen en Kirsten eerder op de dag al zo moe dat ze geslapen hadden en het dus vol hielden tot in het vliegtuig. Kirsten is de makkelijke slaper, beweegd af en toe wat in haar stoel maar blijft slapen en gaat ook niet huilen. Carmen en Orla hebben wat meer moeite. Als ze de slaap eenmaal te pakken hebben gaat het goed, maar na een paar uurtjes worden ze toch iets teveel wakker en hebben ze er geen zin meer in. Dat resulteert dan in schootzitten, Carmen bij mij op schoot, maar dat vond Orla eigenlijk niet geod toen ze dat eenmaal doorhad, dus die mocht met haar hoofd op mijn been liggen. Inmiddls ligt Carmen bij aram op schoot te slapen, ze gleed van mijn schoot af en eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat 22 kg best waar begint te worden.Dit alles betekent dat ik zelf weinig tot niet geslapen heb, we gaan straks in het hotel maar proberen dat een beetje in te halen.We zijn nu over dat we de leuke nieuwe kleine pc moet sluiten, vanwege het landen.