Maandag ochtend konden we niet aan tafel voor het ontbijt tot dat de andere familie er ook was. Kirsten ging niet ontbijten zonder Mark, en werd daarin ondersteund door haar zussen. Omdat het die ochtend nog niet geregend had, durfden we na het ontbijt een stukje te gaan lopen met z'n allen. Over de een stenig pad naar beneden naar een klein stuwmeertje met een waterval. Het zicht was bij vlag
en misschien wel 100 meter, maar meestal waren we in een wolk en dat is wel heel vergelijkbaar met mist in Nederland. Alleen dan niet koud, je zweet zelfs als je niet oppast! Daarna gauw terug naar het Hotel om de terug tocht te aanvaarden. Na een hernieuwde discussie van beide families om de jongste 3 bij een ouder op het paard te krijgen konden we vertrekken. 2 groepen van 3 paarden waren besteld. Carmen reed in een drietal met Mark en Mark's moeder. Mark voorop en Carmen naast Mark's moeder. Toen we ze nog in het zicht hadden konden we
Carmen zien kletsen, en later bevestigde Mark's Moeder geen stille rit te hebben gehad. Wij reden naast elkaar, Orla bij mij en Kirsten bij Masjka. Onze 3-tal paarden was van iets mindere snelheid, zeker toen we Orla's laars verloren en even moesten stoppen reed het andere drietal uit zicht. Toen begon Orla gelijk te vragen waar Carmen en vooral waar Mark was. Direct gevolgd door een "waarom?" (want dat is de fase waar ze nu in zit).
Bijgevoegd een foto van Orla op het paard, eneigszins wobbely, want paard rijden, kind vasthouden en foto maken levert een wobbely foto op. Bij aankomst op de parkeerplaats nog even gezamelijk de "porter" betaald die de afstand te voet met 1 koffer en 2 kleine rugzakken samengebonden op zijn hoofd had afgelegd. Oh ja, de terug route was droog en er was een levendig dorpjes tafereel onderweg dat we zondag in de regen (letterlijk) links hadden laten liggen. Wel erg Indiaas en geen "unique selling point". De route met de auto de berg af was zeker toen we uit de wolken waren erg mooi. De extra regen had nog meer watervallen gecreerd en het uitzicht was ronduit schitterend. Vergelijkbaar met sommige Europese aanzichten zoals bijvoorbeeld Ierland, maar dan met verdwaalde palmboom. Het grote contrast is dat dit over een half jaar al weer dor en grotendeels rood is. Tot zover ons avontuurlijke drieluik met intro.
Maandag ochtend konden we niet aan tafel voor het ontbijt tot dat de andere familie er ook was. Kirsten ging niet ontbijten zonder Mark, en werd daarin ondersteund door haar zussen. Omdat het die ochtend nog niet geregend had, durfden we na het ontbijt een stukje te gaan lopen met z'n allen. Over de een stenig pad naar beneden naar een klein stuwmeertje met een waterval. Het zicht was bij vlag
en misschien wel 100 meter, maar meestal waren we in een wolk en dat is wel heel vergelijkbaar met mist in Nederland. Alleen dan niet koud, je zweet zelfs als je niet oppast! Daarna gauw terug naar het Hotel om de terug tocht te aanvaarden. Na een hernieuwde discussie van beide families om de jongste 3 bij een ouder op het paard te krijgen konden we vertrekken. 2 groepen van 3 paarden waren besteld. Carmen reed in een drietal met Mark en Mark's moeder. Mark voorop en Carmen naast Mark's moeder. Toen we ze nog in het zicht hadden konden we 
Carmen zien kletsen, en later bevestigde Mark's Moeder geen stille rit te hebben gehad. Wij reden naast elkaar, Orla bij mij en Kirsten bij Masjka. Onze 3-tal paarden was van iets mindere snelheid, zeker toen we Orla's laars verloren en even moesten stoppen reed het andere drietal uit zicht. Toen begon Orla gelijk te vragen waar Carmen en vooral waar Mark was. Direct gevolgd door een "waarom?" (want dat is de fase waar ze nu in zit).
Bijgevoegd een foto van Orla op het paard, eneigszins wobbely, want paard rijden, kind vasthouden en foto maken levert een wobbely foto op. Bij aankomst op de parkeerplaats nog even gezamelijk de "porter" betaald die de afstand te voet met 1 koffer en 2 kleine rugzakken samengebonden op zijn hoofd had afgelegd. Oh ja, de terug route was droog en er was een levendig dorpjes tafereel onderweg dat we zondag in de regen (letterlijk) links hadden laten liggen. Wel erg Indiaas en geen "unique selling point". De route met de auto de berg af was zeker toen we uit de wolken waren erg mooi. De extra regen had nog meer watervallen gecreerd en het uitzicht was ronduit schitterend. Vergelijkbaar met sommige Europese aanzichten zoals bijvoorbeeld Ierland, maar dan met verdwaalde palmboom. Het grote contrast is dat dit over een half jaar al weer dor en grotendeels rood is. Tot zover ons avontuurlijke drieluik met intro.
1 opmerking:
Leuk!
Een reactie posten