Reflectie

In de acht maanden die we nu bezig zijn met onze blog hebben we een aantal manieren gevonden om hem te gebruiken. Allereerst was daar reflectie op India, op de groei van de kinderen, hun activiteiten en hoe wij hier zaken beleven. Daarnaast kwam al snel de verslaglegging van onze reizen, en dat kunnen we in onze omstandigheden veel en vaak doen. En de bijhorende foto’s zijn ook een grotere rol gaan spelen. Al hoewel een blog daar niet de handigste plek voor is. Over het werk schrijf ik niet veel, vooral omdat ik wil dat voormalige collega’s in Terneuzen de blog kunnen volgen zonder aan het werk herinert te worden. Vandaag is wellicht wel een goed moment om iets over het werk te schrijven. We zijn namelijk in de afrondende fase van een project waar we met een man (en vrouw) of 10 aan gewerkt hebben in de afgelopen 6-9 maanden. Daarvoor was vandaag een presentatie nodig via “netmeeting”. Dat wil zeggen dat de mensen die in de telefoonconferentie mee luisteren ook gelijktijdig kunnen zien op welke pagina ik in de presentatie ben. Zo’n presentatie is voor mensen vanuit Shanghai tot aan Houston en dat betekent dat we dat doen aan het einde van de Indiase werkdag. Vandaag van 17.30 tot 18.30. (In Shanghai is dat acht uur 's avonds, In Houston is het dan zes uur 's morgens).
Hetgeen betekende dat ik om 18.45u in de auto stapte. Daar waar Nederlandse files dan beginnen met op te lossen (als ik me goed herriner) begint het hier pas vast te lopen. Ik ben nu gevorderd tot de ingang van Bandra en het is 20.15u. Na wat lezen in een onderzoek over culturele aanpassing aan India, heb ik de krant gelezen, mijn actielijstje op de laptop afgerond. Daarna maar eens aan dit stukje reflectie begonnen. India heeft me heel erg geholpen om met korte termijn onzekerheid te leren om gaan. Je weet niet hoe lang je erover doet, of je verbinding het doet, of de weg die je normaal neemt open is. Die frustratie laat ik over aan de chauffeur. Uploaden komt straks wel, geen garanties!