Wat een toeval

Vanmorgen was Carmen al vroeg wakker, half 6, ze kwam meteen naar ons toe met een 'gefeliciteerd met je verjaardag mama'. Kirsten volgde snel, in haar hand een cadeautje dat ze de avond tevoren nog snel zelf in elkaar had gezet, een versierd doosje van plastic zakjes met daarin een pen. Blijkbaar wilde ze ook nog een echt persoonlijk cadeau geven, want met zijn drietjes hadden ze onder begeleiding van Aram al een mooie pennenbak gemaakt. Orla schijnt de hele dag geroepen te hebben dat het mama's verjaardag was, maar daar heb ik zelf weinig van gehoord, tja je zegt natuurlijk niet tegen je eigen moeder dat ze jarig is! Zoals gebruikelijk op bed de cadeautjes uitgepakt, naast de grote pennenbak nog een paar echt Indiase fotolijstjes, vergezeld met wat lampjes waar kaarsje in kunnen. Aram heeft wel een heel mooi cadeau op de kop getikt, eigenlijk heb ik het zelf gevonden, maar hij heeft het gegeven. De foto spreekt voor zich!
Doordat de project groep van Aram had besloten 18 november een belangrijke eindpresentatie van het grote project te geven, die Aram presenteert, hebben we gekozen voor een uitgebreid ontbijt, rustig aan gedaan en de kinderen gewoon een half uurtje later op school afgeleverd. Als je dan naar binnen loopt en je oudste dochter ziet de moeder van een vriendinnetje, dan kun je er verzekerd van zijn dat de moeder wordt verteld jou te feliciteren. Ach ja stil houden was er vandaag zo wie zo niet bij, want vanmiddag had de PTA (Parent Teacher Association) van school een vergadering. Zet de vice voorzitter (Femke) bij de opening van de vergadering, 'ja en dan is het nog mijn verjaardag ook', nou dat zijn er dan twee. Even voor de goede orde Femke Rensen is van oorsprong een Nederandse, maar rond haar 10de geëmigreerd naar Australië. Dus na de vergadering vraag ik haar waar ze dan geboren is, in Vlaardingen! Blijkt ze 10 jaar voor mijn geboorte in hetzelfde Holy ziekenhuis in Vlaardingen geboren te zijn! Om kippenvel van te krijgen dat kregen we dan ook beiden!